غم نان سنگین تر از غم جان شد/ شغل جدیدی که با کرونا رونق گرفت

به گزارش سلام نو به نقل از برنا، «همراه بیمار، با تجربه ۲۰ ساله جهت مراقبت از بیمار شما در بیمارستان هستم» این یک نمونه از آگهی است که در خیابان های نزدیک به بیمارستان‌های دولتی و خصوصی به چشم می‌خورد و حاکی از یک شغل جدید برای مردان و به ویژه زنان است.در گذشته اسم همراه بیمار که می آمد، آدم هایی در ذهنمان نقش می بستند که در کنار بیمارستان ها زیر انداز انداخته، با پیچیدن پلاستیک به دور درختان اتاق خواب ساخته اند و کنار جوی خیابان شب را صبح می کنند و در راهروهای بیمارستانها مدام از این اتاق به آن اتاق می روند و به پرستاران برای انجام کارهای شخصی بیمارشان کمک می کنند، اما این روزها عنوان همراه بیمار به امری تجاری تبدیل شده است.

خیابان خوابی همراهان بیمارانی که از شهرستان‌ها به تهران یا کلانشهرهای دیگر می‌آیند حل و همراه سراها برای این امر تاسیس شدند تا همراهان بیمار که از شهرستان برای کمک به عزیزشان می آیند، آواره خیابان‌ها نشوند اما بدتر از آن این است که یک بیمار هیچ همراهی نداشته باشد یا اینکه کسی نخواهد همراه او در بیمارستان بماند. این روزها وضعیت اقتصادی آنقدر شرایط را برای همه سخت کرده که دیگر کسی نمی‌تواند روزها، هفته‌ها و حتی ماه‌ها از کار و زندگی خود بیفتد و سرکار نرود تا در بیمارستان همراه بیمارش بماند، اینجاست که کسانی هستند با آگهی روی دیوار خیابان‌های نزدیک بیمارستان برای همراه بودن اعلام آمادگی می‌کنند حتی در این روزها که بیمارستان‌ها مملو از بیماران کرونایی است، گویا غم نان سنگین تر از غم جان است.اگر خانواده یا اقوام شما در بیمارستان بستری باشند با نگاه کردن به دیوارهای خیابان‌های نزدیک بیمارستان حتما می‌توانید آگهی‌هایی ببینید که در آن زنان یا مردان حاضر هستند روز و شب در بیمارستان کنار بیمار شما بمانند و از آن مراقبت کنند.حال اگر از معضل و آسیب چنین شغلی که برخی از زنان و مردان مشغول به آن هستند، بگذریم باید دید آیا می‌توان به هرکسی که آگهی می‌دهد اطمینان کرد؟ آیا می‌توان به راحتی مریض خود را در بیمارستان به دست این افراد سپرد؟!