سلام نو – سرویس سیاسی: حرف امروز و دیروز نیست، پیش از این که انتخابات مجلس برگزار شود بحث بر سر ریاست آن داغ بود و از همان موقع نام‌های احتمالی برای تصدی ریاست مجلس یکی پس از دیگری مطرح می‌شدند.
نامزد اول ریاست، علی لاریجانی، سیاستمدار آرام و کم حاشیه اصولگرا که تا چند سال پیش به ساکت فتنه مشهور بود و از چند سال پیش به این سو متهم به همکاری با دولت روحانی است. بخشی از طیف اصولگرا چنان نفرتی از علی لاریجانی داشتند و دارند که حاضر بودند برای به زیر کشیدن او تن به ائتلاف با اصلاح‌طلبان بدهند. او بیش از یک دهه رئیس مجلس بود و بعد از دوران کم رمق ریاست حداد عادل تا حدی جایگاه رئیس مجلس را ترمیم کرده بود.
لاریجانی بسیار زودتر از موعد و با عدم ثبت نام در انتخابات از کورس رقابت کنار رفت تا میدان برای رقبایی چون علیرضا زاکانی، مرتضی آقاتهرانی و البته محمد باقر قالیباف خالی شود. نام این سه تن پیش از ثبت نام در انتخابات و بسته شدن هر لیستی برای ریاست مجلس مطرح بود و به نظر می‌رسد هنوز هم جدی‌ترین مدعیان کرسی ریاست مجلس باشند.
شهردار اسبق تهران بی‌تردید شناخته شده‌ترین نامزد اصولگرایان در تمام کشور، با سرلیستی در تهران و آوردن بیشترین رای ثابت کرد که حتی در یک انتخابات کم رمق هم او است که وزنه حقیقی اصولگرایان در تهران است نه چهره‌های کهنه‌کاری که سال‌ها است تحلیل خاصی هم ارائه نمی‌دهند.
بسیاری می‌گفتند شرط حضور قالیباف در انتخابات مجلس دو چیز بود، اول سرلیستی در تهران و دوم ریاست مجلس. شروطی که تا اینجای کار تحقق یافته است. حالا او رای اول را آورده و به طور ویژه در حال یارگیری برای کرسی ریاست است. در همین راستا چند شب پیش عکسی از حضور او در جلسه‌ای با نمایندگان استان‌های شمالی کشور منتشر شد و کمی قبل‌ترش هم خبر جلساتش با دیگر نمایندگان به گوش رسید.
جمعه گذشته هم ظاهرا جلسه‌ای بین برخی اعضای مجلس و یک عضو شورای نگهبان تحت عنوان «همدلی و آشنایی بیشتر بین منتخبان جوان مجلس، برنامه‌ریزی جهت جهش تولید و همچنین تشکیل مجلس در تراز گام دوم انقلاب» تشکیل شد، عضوی که به نزدیکی به قالیباف شهرت دارد.
ریاست قالیباف رخدادی است که کم و بیش با استقبال بخشی از اصلاح‌طلبان هم رو به رو می‌شود. حسین مرعشی از جمله این اصلاح‌طلبان است و قالیباف را مجرب‌تر از دیگر گزینه‌ها می‌داند. سخنگوی کارگزاران می‌گوید:
فکر می‌کنم آقای قالیباف برنده رقابت ریاست مجلس یازدهم خواهد بود. مهم‌ترین امتیاز ایشان نسبت به رقبا تجربه است. به‌هرحال ایشان تجربه بیشتری دارد و نهادی در سطح شهرداری تهران را 12 سال اداره کرده است. اما دیگر منتخبان مجلس یازدهم چنین تجربه‌ای در این سطح ندارند. از سوی دیگر شخص آقای قالیباف در جمع افراد مطرح‌شده، صلاحیت بیشتری برای ریاست مجلس دارد.
عبدالله ناصری البته نظر دیگری دارد و معتقد است حضور میرسلیم بر کرسی ریاست برای کشور بهتر است و می‌تواند از رخ دادن تنش بین دولت و مجلس دوری کند. هر چند این عضو سابق سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی معتقد است "هر کسی رئیس مجلس شود، آقای قالیباف با توجه به ارتباط و پشتیبان‌های قدرتمند اقتصادی، رئیس در سایه خواهد بود."
اما قالیباف برای رسیدن به کرسی ریاست آن چنان هم بی رقیب نیست. او مصطفی میرسلیم، عضو ارشد حزب موتلفه را در یک سو در برابر خود دارد و علیرضا زاکانی، مرتضی آقا تهرانی و حمیدرضا حاجی بابایی را در سوی دیگر.
مصطفی میرسلیم پیش از انتخابات به قالیباف کنایه زده بود که سرلیست نیست و رای مردم به لیست، بیشتر به اعتبار چهره‌هایی چون سید رضا تقوی است. او حالا هم در توییتی به طور ضمنی گفته که آماده حضور در جایگاه ریاست مجلس است. میرسلیم در توییتی نوشته:
نمایندگان مجلس برای خدمت مخلصانه به مردم انتخاب شده اند و هیئت رئیسه خدمتگزاران آنهایند و رئیس مجلس خادم قسم خورده آن هیئت. این مقام جای برتری جویی نیست ولی آن خدمت، افتخار است.
اما بعید است با تمام این حرف‌ها میرسلیم به هر قیمتی دنبال رقابت با قالیباف باشد. او مثل محمدرضا عارف حاضر نیست به هر قیمتی وارد رقابت شود و ترجیح می‌دهد وزن خود در مجلس را در همین ابتدای کار تهدید نکند.
ماجرای زاکانی و آقاتهرانی اما فرق دارد. آن‌ها اختلاف مبنایی جدی با قالیباف دارند. همین اختلاف مبنایی باعث شد تا ائتلاف اصولگرایان به دقیقه نود بکشد و مرتضی آقا تهرانی به سختی زیر بار هم‌لیست شدن با قالیباف برود.
نفر آخر این لیست حمیدرضا حاجی بابایی است. وزیر دولت احمدی‌نژاد و گزینه رقابت با علی لاریجانی. با توجه به سوابقش در مجلس قبل او چیزی نزدیک به پنجاه رای دارد، پنجاه رایی که مشخص نیست توان افزایش آن را دارد؟ آن هم در حالی که قالیباف حامیانی قدرتمند دارد که با حضورش در مجلس اطمینان خاطر بیشتر برای فعالیت پیدا کرده‌اند.
با مروری بر جدی‌ترین حامیان قالیباف به نظر می‌رسد اگر مشکل ناخواسته‌ای پیش نیاید قالیباف بدون رقیب یا با رقیبی حداقلی به کرسی ریاست مجلس می‌رسد و بالاخره ردای ریاست یکی از قوا را به تن می‌کند و رقبایش تلاش می‌کنند بر سر کرسی‌های هیئت رئیسه با او کنار بیایند.
