آفتابگردان
نام علمی آفتابگردان Helianthus annus است.
نام های رایج آفتابگردان، گل آفتابگردان و طرنشول است.
مغز روغن دار میوه، گل و حتی قطعات ساقه و گاهی تمام نهنج از قسمت های دارویی آفتابگردان هستند.
تخمه آفتابگردان بسیار مقوی است و دارای ۲۴درصد مواد پروتئینی، ۴۷درصد روغن، ۲۰درصد مواد هیدارو کربن، ۸درصد فسفر، ۹درصد پتاسیم است و علاوه بر این دارای ویتامین های AوB می باشد.
روغن تخم آفتابگردان دارای ۷۰درصد اسید لینوئیک و مقداری فسفولیپید و ویتامین E می باشد به همین دلیل باعث کاهش چربی خون میشود و کلسترول را تنظیم می کند.
خواص دارویی آفتابگردان
اسانس گل آفتابگردان برای بهبود و التیام زخم ها و پایین آوردن فشار خون به کار می رود. اسانس برگ های آفتابگردان خاصیت میکروب کُشی دارد. در طب قدیم ایران و در طب چینی از تمام قسمت های گیاه آفتابگردان استفاده می شود.
تخم آفتابگردان(مغز دانه) باعث درمان سرفه بوده، سرفه را آسان و اخلاط را نرم می کند.
خوردن تخمه(مغز دانه) آفتابگردان درمان جذب(گری) بوده و گال را برطرف می کند.
خوردن تخمه(مغز دانه) آفتابگردان اعصاب را تقویت و در درمان بیماری اعصاب مفید است و سلسله اعصاب را تقویت می نماید.
از روغن تخم(مغز دانه) آفتابگردان ماده ای به نام سولوتین استخراج و کشف گردیده که ضایعات آتروم(تصلب شرائین)را برطرف می کند.
برای موارد زیر می توان از گیاه آفتابگردان استفاده کرد.
زنگ زدن گوش
مغز ساقه آفتابگردان را در آب جوش ریخته و مانند چای دم کنید و روزی سه فنجان از این چای بنوشید.
تقویت معده و آیین آوردن فشار خون
۳۰گرم برگ های خشک آفتابگردان را دم کنید و سه فنجان در روز بنوشید.
سرگیجه، ورم صورت، آب آوردن بدن و تسریع زایمان
۲۰گرم از گل های خشک آفتابگردان را در آب جوش دم کنید و روزی سه فنجان از این دم کرده را بنوشید.
درد معده، بیماری های دستگاه ادراری و یبوست
۳۰گرم ریشه خشک شده آفتابگردان را در آب جوش ریخته و مدت ۵دقیقه بگذارید بجوشد یک فنجان از آن را سه بار در روز بنوشید.
