روستای نایبند کجاست؟

سلام نو _ سرویس گردشگری: روستای نایبند طبس از نمونه‌های معماری پلکانی در استان خراسان جنوبی است که از آن به‌عنوان ماسوله کویر یاد می‌کنند و چنان شگفت‌انگیز است که به یک جزیره سبز در میان کویر شباهت دارد.

زندگی در این جزیره سبز به‌لطف آب قنات‌هایش برای سال‌ها جریان دارد و منجر به‌شکل‌گیری بهشتی در دل کویر خشک لوت شده است.

روستای نایبند به‌دلیل داشتن بافت سنتی و خشتی، درختان مرکبات و نخل و چشم‌اندازی دیدنی، برج‌های دیده‌بانی، چشمه‌های آبگرم و سرد، حیوانات خاص نظیر یوزپلنگ آسیایی و... همیشه گردشگران زیادی را به‌سوی خود جذب می‌کند.

قدمت روستای نایبند

روستای نایبند در طبس قرار دارد که در دامنه ی کوهستان و مشرف بر کویر لوت در جنوب شهرستان طبس و با نزدیک ترین فاصله از شهر دیهوک نیز قرار گرفته است.

روستایی در دل کویر که وقتی به آن وارد می شوید باورتان نمی‌شود، اینجا کویر باشد، کشتزارهای گندم و جو، نخلستان‌های زیبا و باغ ‌های مرکبات جلوه‌ گری زیبایی دارد و مناظری بکر آفریده است.

روستای نایبند در طبس جز روستاهای پلکانی کشورمان قرار گرفته و عنوان ماسوله کویری را به خود اختصاص داده است.

این روستا همچون جزیره ای سبز در میان کویر به نظر می رسد و جلوه ای شگفت انگیز دارد.

قدمت روستای نایبند در طبس به قرون اولیه تاریخ اسلام بر می گردد البته این منطق را بر اساس وجود حفره ها و غارهایی که در دل کوه های وجود دارد می گوییم.

به منظور سفر به روستای نایبند در طبس بهترین زمان می توانید پاییز و زمستان باشد و همینطور در اوایل بهار هم می توانید به سمت آن سفر کنید چرا که این منطقه همانطور که در بالا اشاره کردیم دارای شرایط بیابانی است و گرمای شدیدی در آن برقرار است.

از همین رو توجه داشته باشید که همراه خودتان حتما وسایلی نظیر ضد آفتاب، عینک آفتابی و کلاه آفتابگیر را ببرید.

با توجه به آمار سرشماری که در سال ۱۳۸۵ در روستای نایبند در طبس صورت گرفت در این روستا حدود ۱۴۵ خانوار و ۴۸۴ نفر در روستای نایبند زندگی می کنند و به لطف وجود چشمه ها و قنات هایی که در این روستا در جریان هستند اهالی آن به کشت مرکبات، نخل، توت و انواع محصولات نظیر گندم، جو، سبزیجات و حبوبات مشغول هستند و عده هم به دامداری اشتغال دارند.

در سال های اخیر به دلیل عوامل طبیعی که در این روستا به وقوع پیوسته موجب شده تا جمعیت روستا کاهش نسبتا چشمگیری داشت باشد اما زمانی که در به سمت آن بروید شاهد رنگ و بوی زندگی خواهید شد.

بافت و ساختار روستای نایبند همانند «ماسوله» و «ابیانه» و بندر «سیراف» پلکانی در شیبِ تند است.

روستای نایبند بر روی خرسنگ بسیار بزرگی در دامنه کوه «نایبند» به بلندایی نزدیک به 3 هزار متر فراز شده است. این بخش از دامنه ی نایبند همچنین در جان پناه کوه های «آب شلمه» و «علی آباد» نیز هست.

این کوه ها همچون دیوارهای طبیعی توانسته اند زیستگاهی برای نایبندیان و روستاهای پیرامون ایشان در برابر تازش کویر لوت فراهم آورند.

بافت کوچه بندی و خانهسازی در روستای نایبند پیرو خواست روستانشینان نیست، پیرو سامان شیبدار زمین است.

زمینِ سنگی نایبند بسترِ درخوری برای پی ریزی سازه نبوده، تا جایی که میتوان گفت گود برداری و کندن چاه و ساخت دیگر زیرساختهای ساختمان سازی هیچ گاه در دسترس نبوده است.

برای همین در خانه های مردمان نایبند بخش هایی از خانه ها همچون درگاه، تنور ، توالت، آغل گوسفندان و میانسرا با خانههای کناری هم بهرگی و اشتراک در کاربرد دارد.

از میان خانه‌های خشتی و پلکانی نایبند که بیش از دیگر سازههای درون روستا ارزش تاریخی دارند، میتوان «خانهی کدخدا»، «خانه ی کارونسرا» و «خانه ی توکلی» را نام برد. بیشتر خانه های نایبند بیش از یک طبقه دارند.

فاصله روستای نایبند تا طبس

در جنوب شهرستان طبس و در کنار جاده طبس-راور قرار دارد. این روستا مشرف به کویر لوت و در دامنه کوهستان است و از توابع بخش دیهوک در دهستان کویر به حساب می‌آید.

برای دسترسی به روستای نایبند باید به جنوب شهر طبس بروید و وارد جاده طبس-راور شوید و پس از کریت، دیهوک و زنوغان، با تابلوهای نایبند مواجه می‌شوید که اگر طبق تابلوها به مسیر خود ادامه دهید، تابلوی خروجی روستای نایبند را خواهید دید.

• آدرس روستای نایبند: استان خراسان جنوبی، ۲۱۰ کیلومتری جنوب طبس، کنار جاده طبس-راور

روستای نایبند حدودا ۲۱۰ کیلومتر با شهر طبس فاصله دارد؛ روستایی در دل کویر که فکرش را هم نمی‌کنید مملو از نخلستان‌، باغ‌ مرکبات و کشتزارهای گندم و جو باشد.

از آنجا که مسیر طبس به نایبند حدود سه ساعت طول می‌کشد و ممکن است رانندگی تاحدودی برایتان خسته‌کننده باشد؛ ترجیحا شب را در نایبند بمانید و خستگی‌ در کنید.

روستای نایبند، ساختاری ارگانیک دارد؛ به این معنا که شکل‌گیری محله‌ها و بافت آن تابع نظم خاصی نبوده و بر اساس شیب طبیعی زمین شکل گرفته است.

مصالح مورد استفاده در خانه‌های روستا شامل خشت و کاهگل می‌شود که به‌خاطر استفاده از شن‌های تیره‌رنگ، خانه‌ها به رنگ خاکستری هستند.

علاوه بر این، وقتی از فاصله‌ای دور به این خانه‌ها نگاه کنید، شبیه به سفال‌های مکعبی هستند که روی هم گذاشته شده‌اند.

تیرهایی از جنس تنه نخل و همین طور پوششی از برگ درخت نخل برای پوشاندن سقف بسیاری از منازل استفاده شده است؛ هرچند در بناهای اعیانی می‌توان شاهد استفاده از طاق و قوس و همین طور تزییناتی مثل تذهیب یا یک نقاشی ساده روی سقف اتاق‌ها بود.