به گزارش سلام نو به نقل از ایلنا، در این بیانیه آمده است: چند سالی است که اوضاع ابرشرکت مادر تخصصی هپکو و تنها تولیدکننده ماشین آلات راهسازی و معدنی به حدی وخیم و بهم ریخته است که تقریبا در همه جای دنیا هپکو را نه به خاطر تولیدات کیفی ماشین آلات سنگین راهسازی اش، بلکه با اعتراضات صنفی و چندین‌ساله کارگری‌اش میشناسند!
آن‌ها با تاکید بر اینکه عده‌ای از کارگران هپکو به عنوان ابزار استفاده کرده تا به مقاصد خود برسند؛ به چند پرده از این رفتارها اشاره کردند:
سهامدار اول شرکت که نه مبلغ مورد توافق با خصوصی‌سازی بابت واگذاری هپکو را پرداخت نمود و نه اقساط وامهایی که به اسم هپکو گرفت و در جاهای دیگر هزینه و سرمایه‌گذاری کرد و در نهایت وقتی حلقه را برای بازپرداخت این بدهی‌های چند صد میلیاردی هپکو تنگ دید بهترین کار را اعتراض کارگران دید تا بتواند با استفاده از بوجود آمدن این آب گل‌آلود بعد از مکیدن شیره و اموال و دارایی‌های موجود، هپکو را به سازمان خصوصی‌سازی عودت داده و حدود ۲۴۰ میلیارد هم بابت این عودت دادن از سازمان خصوصی‌سازی مطالبه و وصول کند.
سهامدار معروف۱۰ میلیونی در مرحله دوم که دقیقاً با طی کردن نقشه راه سهامدار اول البته بسیار ماهرانه‌تر و در مقاطع مختلف با تعطیلی شرکت به بهانه تامین مواد اولیه وعدم پرداخت چندین ماهه حقوق توانست علاوه بر دریافت وام‌های کلان به اسم اقتصاد مقاومتی و رفع موانع تولید نسبت به یک بورس بازی شدید و افزایش بی‌سابقه حدود ۸۰۰ درصدی سرمایه هپکو در بورس و فروش مال غیر (سهام ارزشمند مس طارم) سود کلان چند صد میلیاردی دست یابد و در وقت مقتضی او هم با استفاده از به اوج رسیدن تنش‌های کارگری رندانه بساط و سفره خود را از جنازه به استخوان رسیده هپکو جمع کرده تا بازهم هپکوی رو به موت بماند و کارگران سردر گریبانش، و در نهایت با حمایت قاطعانه رئیس وقت سازمان خصوصی‌سازی تقاضای خسارت ۷۰ میلیاردی از شرکت هپکو کرد.
تیم‌های مختلف مدیریتی دولتی که بعد از به اصطلاح خلع ید از سهامدار دوم توسط سازمان خصوصی‌سازی برای هپکو معرفی می‌شد و هپکو را محل مناسبی برای دریافت حقوق‌های نجومی و کسب سودهای هنگفت بورسی بدون نظارت و پاسخگویی دیدند؛ آن‌ها هم در هنگام موعود بساطشان را جمع کرده و راهی شهر و دیار خود شدند.
در آخرین تصمیم دولت در خصوص هپکو، سازمان تامین اجتماعی که بعنوان مالک جدید هپکو توسط دولت معرفی شده و این سازمان با توجه به تصویب پرداخت حقوق حداقل به مدت یک سال به آن عمل نکرد و با عدم پرداخت حقوق کارگران هپکو و به گروگان گرفتن این حداقل حقوق کارگران به امید ابزار کردن کارگران مظلوم هپکو جهت اعتراض به جهت اهرم فشار به نظام برای دریافت مطالباتش انتخاب کرده است، غافل از اینکه کارگری که بیش از پنج سال است که هر ماه برای دریافت حقوق اولیه خود بعضا تا حد مرگ جنگیده، هم طاقت و توانی دارد.
کارگران ادامه دادند: در نهایت امیدواریم که مسولین و مدیران سازمان عریض و طویل تامین اجتماعی برای طلب مطالباتشان از دولت راهی به جز ابزار کردن کارگران هپکو و گرفتار کردن چندباره این بینوایان انتخاب کند و با توجه به اینکه بارها و بارها راهکارهای برون رفت شرکت از مشکلات برای آن‌ها و دیگر مسئولین توضیح داده شده است برای یکبار هم که شده به این راهکارها توجه ویژه گردد. آیا در آستانه چهل و دومین سالگرد انقلاب عزیزمان کارگری که از ابتدای انقلاب تاکنون در صف اول حمایت از نظام و ارزش‌ها و آرمان‌های نظام بوده است سهمش از سفره انقلاب حداقل پنج سال گروگان بودن دست مسئولین نئولیبرال و غربزده است؟
نظر شما