سلام نو – سرویس سیاسی: پرویز فتاح خیلی قبل از این که کتش را در بیاورد و با چکمه برود وسط سیل تا نماد مسئول مردمی باشد گزینه مطلوب بسیاری از اصولگرایان برای ریاست جمهوری بود. او سال 96 و تا قبل از ورود ابراهیم رئیسی به عرصه انتخابات جدی‌ترین گزینه اصولگرایان برای اجماع و شکست حسن روحانی بود.
پرویز فتاح آن چه خوبان همه برای اصولگرایان دارند را یک جا دارد. او هم تکنوکرات است و هم انقلابی، هم وزیر احمدی‌نژاد بوده و هم منحرف نشده، هم ساکت فتنه نبود و هم مثل پایداری تند نبوده. در کنار تمام این‌ها فتاح چندان پیر هم نیست و می‌تواند دولت جوان انقلابی مورد اشاره اصولگرایان را تشکیل دهد.
در کنار تمام این‌ها پرویز فتاح تصویری از محمود احمدی‌نژاد مطلوب اصولگرایان است، احمدی‌نژادی که جریان انحرافی ندارد، به حرف ولی فقیه گوش می‌دهد و خارج از ریل حرکت نمی‌کند.
از علی لاریجانی تا محمد باقر قالیباف، از عزت الله ضرغامی تا سعید جلیلی هیچ کس نمی‌تواند اصولگرایان را متحد کند جز ابراهیم رئیسی و پرویز فتاح. در این بین رئیسی تازه ماموریت قوه قضاییه را از رهبری تحویل گرفته و بعید است بخواهد پیش از موعد ماموریت خود را رها کند، اما پرویز فتاح ماجرای متفاوتی دارد و می‌تواند بنیاد مستضعفان را به مدیر دیگری تحویل دهد.
پرویز فتاح نماد توجه به مستضعفین، فساد ستیزی و کارآمدی است و در وزارت نیرو، بنیاد تعاون سپاه، کمیته امداد و البته بنیاد مستضعفان کارنامه به نسبت قابل قبولی دارد. او برخلاف محمد باقر قالیباف هیچ اما و اگر مالی خاصی هم ندارد و می‌تواند تبدیل به نماد فساد ستیزی هم شود.
هر چند بسیاری رویکرد فتاح در بنیاد مستضعفان و حتی کمیته امداد را سیاسی و انتخاباتی می‌دانند اما خود در این رابطه می‌گوید: همانطور که در کمیته امداد سیاسی عمل نکردیم و وارد انتخابات نشدیم در بنیاد مستضعفان هم وارد انتخابات نخواهیم شد و سیاسی عمل نخواهیم کرد، چون این را به صلاح بنیاد مستضعفان نمی‌دانیم.
ویژگی دیگر او این است که اصولگرایان اطمینان دارند او مثل احمدی‌نژاد یا روحانی اهل تنش زایی نیست. او هرچند از احمدی‌نژاد جدا شد و بعد از سال 1388 راهش را از راه او جدا کرد اما برخلاف دیگر وزرا و نزدیکان احمدی‌نژاد هیچ گاه حاضر نشد برای دیده شدن خود به رئیس سابقش هم حمله کند.
در طرف مقابل تعامل خوبی هم با دولت روحانی داشت و برخلاف دیگر هم جبهه‌ای‌های خود خیلی با دولت سرشاخ نشد. او هرچند این اواخر یکی دوباری به اشرافی‌گری هاشمی طعنه زد ولی به محض رسیدن به ریاست کمیته امداد به دیدار هاشمی رفت. او حتی در وزارت نیرو هم برخلاف دیگر وزرای احمدی‌نژاد رویکرد سیاسی نداشت و از مدیران اصلاح‌طلب نیز استفاده کرد.
پرویز فتاح بی رقیب، بی‌مخالف و بی‌دشمن نیست. محمد باقر قالیباف هنوز نیم نگاهی به پاستور دارد و بدش نمی‌آید از بهارستان به پاستور برود. او هرچند به اندازه فتاح گزینه جذابی برای اجماع نیست و حواشی رنگارنگی دارد ولی تشکیلات منسجم و متحدین قدرتمند و توانمندی دارد و خوب بلد است چطوری آدم‌ها را به خود جذب کند.
به جز قالیباف به نظر می‌رسد طیفی از نیروهای اصولگرا که نمادشان خانواده حدادعادل است نیز چندان با فتاح سرسازش ندارد، چنان چه از غلامعلی حدادعادل به عنوان عامل اصلی حذف فتاح از رقابت نهایی بر سر نامزدی از سوی اصولگرایان در انتخابات ریاست جمهوری نام برده می‌شود.
هر چند فتاح با اشاره به علاقه‌اش به حضور در بنیاد مستضعفان گفته" هیچ قصدی برای انتخابات ریاست جمهوری ندارد و قصدش خدمت در بنیاد است و اگر سفرهای استانی را انجام می‌دهد بر اساس نیاز بنیاد بوده" اما فعالین سیاسی بر اساس تجربه تاریخی، چنین رویکرد را نشانی از فعال شدن نگاه انتخاباتی فتاح می‌دانند.
باید دید رئیس بنیاد مستضعفان مثل سال 96 بی‌خیال رقابت می‌شود یا اصرار دوستانش این بار او را به عرصه رقابت می‌کشاند و فتاح را تبدیل به محور اتحاد اصولگرایی می‌کند؟
نظر شما