سلام نو – سرویس سیاسی: مدت‌ها قبل از وقایع غم‌بار آبان ماه نجوای تردید از جبهه اصلاح‌طلبان به گوش می‌رسید و برخی از آنان به خصوص بدنه جوان‌تر این جریان سیاسی با چشم تردید به انتخابات پیش رو می‌نگریستند.
حالا پس از کشته شدن شمار بسیار زیادی از هموطنانمان و عملکرد تاسف بار دولت و دیگر نهادها در اعتراضات آبان 98 سایه تردید چنان بر سرانتخابات افتاده که نه تنها بسیاری از چهره‌های اصلاح‌طلب، بلکه برخی از اصولگرایان نیز قید ثبت نام در انتخابات را زده‌اند.
بسیاری حرف از تحریم انتخابات می‌زنند و معتقدند در وضعیت کنونی و با وجود رویکرد شورای نگهبان و خشم فروخورده مردم اساسا نه نامزدهایی که باید تایید صلاحیت می‌شوند و نه مردم دیگر رغبتی به حضور در انتخابات دارند، در نتیجه اصلاح‌طلبان به جای شرکت در بازی از پیش باخته باید در کنار مردم بمانند.
با این همه برخی چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب مثل شهیندخت مولاوردی، آذر منصوری، علی شکوری راد و مجید انصاری در کنار برخی نمایندگان شناخته شده مجلس و چهره‌های شاخص استانی اصلاح‌طلب در انتخابات ثبت نام کرده‌اند و امید دارند با عبور از سدّ شورای نگهبان بتوانند بار دیگر به بهارستان بروند، امیدی که بعید است به سرمنزل مقصود برسد.
همین ناامیدی گسترده باعث شده تا این روزها گزینه تحریم انتخابات باز هم روی میز اصلاح‌طلبان بیاید و آن‌ها از تحریم انتخابات یا حداقل عدم ارائه لیست حرف می‌زنند.
مصطفی تاجزاده از فعالین سیاسی اصلاح‌طلب و اعضای ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی با اشاره به این مسئله می‌گوید که اصلاح‌طلبان هیچ وقت طرفدار رها کردن انتخابات نیستند" اما ممکن است در یکی دو انتخابات شرکت نکنند؛ یا نامزد معرفی نکنند یا اینکه رای ندهند یا اینکه اگر ملت بخواهند، آن را تحریم کنند."
او تاکید می‌کند که تا این لحظه در بین اصلاح‌طلبان کسی طرفدار تحریم انتخابات نیست ولی اگر به نتیجه برسیم که با شرکت در انتخابات چیزی را تغییر نمی‌دهد چرا باید در انتخابات شرکت کنیم؟
شهیندخت مولاوردی، عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان و از جدی‌ترین چهره‌هایی که برای انتخابات نامزد شده نیز با اشاره به شرایط اصلاح‌طلبان می‌گوید: هنوز در خصوص ارائه لیست یا ارائه ندادن آن به جمع‌بندی نرسیدیم زیرا امکان دارد اصلاح‌طلبان لیستی ارائه ندهند. او البته در ادامه تاکید می‌کند که اگر شرایط مانند سال 94 باشد ائتلاف با اعتدالیون باز هم می‌تواند مفید واقع شود.
اما آیا تحریم انتخابات گزینه گره گشای اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو خواهد بود؟ دو ماه به انتخابات مانده و درباره چنین مسئله‌ای نمی‌شود اظهار نظر زودتر از موعد کرد، اما به طور کلی می‌توان گفت تحریم انتخابات در صورتی موفق خواهد بود که بدانیم دنبال چه هستیم و از آن چه می‌خواهیم، وگرنه تحریم انتخابات از پیروزی سی – هیچ در تهران که قدرتمندتر نیست! بدون برنامه حتی پیروزی در یک شهر بزرگ مثل تهران هم حاصلی در پی نخواهد داشت.
مسئله دیگر این است که اصلاح‌طلبان نباید خود را همیشه در دوگانه‌هایی گریز ناپذیر تعریف کنند و اصلاح را تنها در یک راه و یک مسیر مشخص ببینند. این کاملا ممکن است که بخشی از اصلاح‌طلبان رای بدهند و بخشی دیگر نه. بخشی در قدرت نقش آفرینی کنند و بخشی در نهادهای مدنی، فرهنگی و اقتصادی.
حتی در حوزه سیاسی هم اصلاح منحصرا از صندوق رای نمی‌گذرد، هرچند یکی از موثرترین راه‌های اصلاح سیاسی توسل به صندوق رای است. با این همه ما باید به تکثر روش‌ها و کنش‌ها در اصلاحات سیاسی هم قائل باشیم و بپذیریم که همه نمی‌توانند از راه پیشنهادی ما عمل کنند.
به نظر می‌رسد بزرگ‌ترین دست آورد اصلاح‌طلبان نیز در حال حاضر چنین چیزی خواهد بود یعنی پذیرش تکثری که ذائقه‌های متفاوت اصلاح‌طلبی را پذیرا باشد، آن‌چنان که اصلاح‌طلبی همین امروز در صحنه رسمی از عارف تا تاجزاده و از راغفر تا مسعود نیلی و صفایی فراهانی را شامل می‌شود و تکثر نیروها را پذیرفته و حالا باید در ادامه اقدام به پذیرش تکثر راه‌کارها کند.
