حضرت مسیح(ع) در بیست و پنجم ماه دسامبر یا ششم ژانویه دیده به جهان گشود. او پدری نداشت و از مادری باکره بود.
مریم یکی از زنان پاکدامن آن دوران بود که در زندگی خود به عبادت و بندگی پروردگار الهی می پرداخت.
او مسیح(ع) را به دنیا آورد و پاداش تمامی پاکی و عبادات خود را دریافت نمود.
معنای مسیح
مسیح به معنای «نجات دهنده» می باشد و افرادی که پیرو عیسی مسیح(ع) می باشند را مسیحی می خوانند که به زبان لاتین به معنای «کریستیان» است.
مسیحِ مریم اگرچه با سختی ها و کنایه های قوم مادر روبرو شد اما به درجه و منزلت والایی رسید تا جایی که جزء پیامبران اولوالعزم شد و کتاب انجیل برای اوست.
هنگامی که مریم، مسیح را در قسمت جنوبی اورشلیم به دنیا آورد، نوزادش را در آغوش گرفت و به سوی قوم خود رفت و آن ها به این مادر پاکدامن چنین گفتند: ای مریم کاری که انجام دادی نه تنها عجیب بلکه بد بود.
ای خواهر هارون! پدرت مرد بدی و مادرت زن بدکاره ای نبود!
مریم هم در آن هنگام که به اذن پروردگار الهی روزه سکوت گرفته بود به نوزاد خود اشاره نمود و از آن ها خواست که از او بپرسند.
قوم مریم در پاسخ به او گفتند: چگونه از نوزاد در گاهواره بپرسیم؟! در آن لحظه بود که مسیح لب باز کرد و چنین گفت:
«من بنده خدا هستم و او کتاب(آسمانی) به من عطا کرده و مرا به عنوان پیامبر برگزیده است و مرا هرجا که باشم موجودی پُر برکت خواسته و تا هنگامی که زنده هستم، به من امر کرده که نماز و زکات را به جای آورم.
سلام خدا بر من،در آن روز که به دنیا آمدم و در آن روز که خواهم مُرد و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد.»
تمامی انبیاء انسان بوده اند
همه پیامبران الهی بشر بوده اند و همانند تمامی انسان ها زندگی کرده و در میان آن ها بوده اند.
پیامبران الهی نیز همانند تمامی انسان ها غذا می خوردند، به کار و فعالیت می پرداختند، می آشامیدند و می خوابیدند.
از دستورات و سنت های الهی است که از میان تمامی انسان ها، فردی را به پیامبری برگزیند تا رسالت خود را انجام دهد.
مسیح(ع) نیز همانند دیگر پیامبران الهی از سوی پروردگار برگزیده شده بود و جنسی همچون دیگر انسان ها داشت اما به دلیل پیامبر بودنش از معجزات و کرامات والایی برخوردار بود.
مسیح؛ پیامبری اولوالعزم
رسالتی که تمامی پیامبران برعهده داشتند به صورت جهانی و عمومی نبوده است. برخی از پیامبران صرفا برای گروه یا قوم خاصی انتخاب شدند.
پنج نفر از انبیاء الهی که دارای شریعت و کتاب آسمانی بودند و حکم اجتماعی برای آن ها درنظر گرفته شده بود و این پیامبران عبارتند از حضرت نوح(ع)، حضرت ابراهیم(ع)، حضرت موسی(ع)، حضرت عیسی(ع) و حضرت محمد(ص).
این پنج پیامبر از پیامبران اولوالعزم می باشند که در قرآن کریم نیز از آن ها یاد شده است و رسالت آن ها جهانی و عمومی بوده است و صرفا به قوم یا گروه خاصی اختصاص نداشته اند.
نام مسیح در قرآن کریم
حضرت مسیح(ع) جزء پیامبرانی ست که در کتاب آسمانی قرآن از وی نام برده شده است.
قرآن کریم، بیست و سه مرتبه نام «عیسی»، یازده مرتبه نام «مسیح» و دو مرتبه نام «ابن مریم» را برای حضرت مسیح(ع) به کار برده است.
قرآن کریم، بیست و پنج نفر از دیگر پیامبران الهی را به کار برده است که بیشترین اشاره به پیامبراکرم(ص) و ذکر نام حضرت موسی(ع) بیش از دیگر پیامبران الهی ست.
تثلیث در قرآن کریم
موضوع تثلیث یا پدر، پسر و روح القدس در قرآن کریم پذیرفته نیست زیرا عقیده ای برخلاف توحید می باشد.
حضرت عیسی مسیح(ع) در دو کتاب آسمانی قرآن کریم و انجیل به عنوان پیامبر الهی معرفی شده و نامی از خدا یا فرزند خدا برای او استفاده نشده است.
این که حضرت مسیح(ع) به طور خاص و غیرطبیعی به دنیا آمده است آیتی از سوی پروردگار الهی می باشد و قرآن کریم نسبت به این نظر مسیحیان واکنش نشان داده و چنین بیان کرده است: «عیسی(ع) خود را بنده خدا می داند؛ چرا شما او را فرزند خدا می شناسید؟»
