سلام نو - سرویس اجتماعی: اعتراضات کارگری و نوع نگاه جریان‌های سیاسی حاضر در کشور یکی از مسائلی است که در چند هفته گذشته مورد توجه قرار گرفته. اعترضات کارگران نیشکر هفته تپه به عدم پرداخت حقوق و البته کارخانه بود. اعتراضاتی که سه هفته طول کشید و چند بازداشتی داشت که شاخص‌ترین‌شان یعنی اسماعیل بخشی دیروز با وثیقه 400 میلیون تومانی آزاد شد.
ظاهرا انتقادات کارگران به نحوه واگذاری کارخانه هم درست بود. به گفته نایب رییس فراکسیون کارگری مجلس"یکی از قواعد واگذاری این است که هم سرمایه جدید آورده شود هم کارگر اضافه شود و هم تکنولوژی بیاید نه اینکه کارگر را بیرون کنند، حقوق ندهند و زمین خواری کنند."
وی تاکید کرد که قواعد واگذاری در مورد نیشکر هفت تپه رعایت نشده است بر این اساس واگذاری می‌تواند ملغی شود که این به معنی درستی اعتراضات کارگری بود.
ماجرای هفت‌تپه ماجرای امروز و دیروز نیست و سنگی است که در دولت اول احمدی‌نژاد به چاه انداخته شد. به ۹ سال پیش بازگردیم و مناظره جنجالی سال 88 که نگاه کنیم رد پای این مشکل را می‌بینیم.
میرحسین موسوی در مناظره معروف ۸۸ در مقابل احمدی‌نژاد به این شرکت اشاره کرده و گفته بود: «دولت تعرفه‌های موبایل را بالا و پایین برد و میلیاردها تومان در این رابطه بالا و پایین شد، تعرفه‌های شکر عوض شد و ما می‌پرسیم چه کسانی سود کردند؟» اشاره میرحسین موسوی به کاهش تعرفه شکر خام از ۱۲۰ درصد به ۴ درصد و تعرفه شکر سفید را از ۱۵۰ درصد به ۱۰ درصد در نیمه دوم سال 1384 بود، رویدادی که تیشه به ریشه هفته تپه و هفت تپه‌ها زد.
درباره واکنش گروه‌های سیاسی به اعتراضات هفت تپه گروهی معتقدند هم اصلاح طلبان، هم اصولگرایان و حتی روزنامه دولت نسبت به اعتراضاتی مثل اعتراضات هفت تپه واکنش خوبی نشان داده‌اند.
در مقابل گروهی دیگر که بیشتر شامل طیف عدالتخواه اصولگرا و جوانان اصلاح طلب هستند معتقدند نه جریان‌های سیاسی و نه دولت آن واکنشی که باید را نسبت به اعتراضات کارگری نداشتند. منتقدان بر این باروند که باید حق اعتراض کارگران به شکل جدی‌تری مورد توجه قرار بگیرد و دولت هم در مورد خصوصی سازی‌هایی چون نیشکر هفت تپه شفاف سازی کند.
به اعتراضات کارگری برچسب می‌زنند تا از پاسخگویی فرار کنند
عبدالله وطن خواه، فعال کارگری، در گفت‌وگو با سلام نو درباره این که اصلاح‌طلبان و اصولگرایان از اعتراضات کارگری و ضرورت شنیدن حرف کارگران حمایت کرده‌اند گفت:« در ظاهر چنین است و من و شما چنین برداشت می‌کنیم که جریانات سیاسی معتقدند باید گوشی برای شنیدن اعتراضات باشد ولی وقتی مواضع و کنش‌های آنان را مرور می‌کنیم الزاما به این نتیجه نمی‌رسیم.»
این فعال کارگری ادامه داد:« به عنوان مثال روزنامه رسالت که به نوعی ارگان بازار است چند هفته پیش تلاش کرد با تیتر "کارگران مشغول حبسند" و تصویری که برای آن طراحی کرده بود خود را حامی کارگران نشان دهد ولی با نگاهی در گزارش اشاره کرد بود که از این اعتراضات بوی مارکسیسم بلند می‌شود!»
وی با ابراز تاسف نسبت به چنین رویکردهایی گفت:«متاسفانه چون اراده‌ای برای حله ریشه‌ای مشکلات نیست در این موارد ما شاهد فرافکنی هستیم و می‌بینیم که اعتراضات را با مهر مارکسیست و کمونیست بودن برچسب می‌زنند در حالی که اصلا چنین نیست و هدف از این کار تنها پاک کردن صورت مسئله و عدم پاسخگویی است.»
به جای پذیرش اشتباه درباره خصوصی سازی‌ها دنبال فرافکنی هستند
وطن‌خواه در ادامه با اشاره به اینکه این روزها به جای پذیرش اشتباه درباره خصوصی سازی‌هایی که انجام داده‌اند دنبال فرافکنی هستند گفت:« برای همین سعی دارند اعتصاب‌های کارگری را تقصیر من و شما و مارکسیست و غیره معرفی کنند.»
وی با اشاره به چهره‌هایی چون رضا شهابی و اسماعیل بخشی گفت:« چهره‌هایی چون شهابی و بخشی فعالین صنفی‌ای هستند که دنبال نان کارگران هستند. از سوی دیگر باید بدانیم طبق قانون اساسی آموزش، بهداشت و این چنین چیزهایی برای همه باید تامین باشد ولی خیلی از همین ضروریت‌ها برای بسیاری از کارگران مهیا نیست.»
این فعال کارگری با انتقاد از ارزان سازی نیروی کار گفت:« امروز نه تنها کارگران بلکه عموم جامعه از حداقل مزایای حمایتی دولت محروم هستند و دولت تمام این خدمات حمایتی را از دوش خود برداشته و شما از بهداشت تا آموزش برای هر خدمتی باید هزینه بسیاری بکنید.»
وی افزود:« در این وضعیت من به عنوان یک کارگر هفته و روز کارگر نمی‌خواهم و تنها خواسته‌ام این است که سفره‌ام کوچک‌تر نشود. واقعا امروز باید چه کرد؟ ما دنبال کوپن و گدایی نیستیم فقط می‌گوییم کارفرمایان کمی کم‌تر سود ببرند و حق کارگر را بدهند.»
وطن خواه با انتقاد از سیاست‌های سرکوب مزدی کارگران گفت:« ناکارآمدی کارخانه‌ها را که حاصل کم کار کردن کارگر نیست، بلکه حاصل دل دادن دولت‌های ما به سیاست‌ها سرمایه‌دارانه است.»
این فعال کارگری درباره برخوردهای امنیتی با مسائل صنفی گفت:« نگاه امنیتی به مسائل صنفی باعث ایجاد شکاف بین کارگران و حاکمیت می‌شود و هیچ سودی برای هیچ کسی ندارد. کارگران در تمام فریادهایی که می‌زنند چیزی به جز حق خود نمی‌خواهند و به هیچ کس وابسته نیستند.»
