سلام نو _ سرویس گردشگری: شهرستان کهنوج در فاصله حدودی ۳۲۰ کیلومتری جنوب شهر کرمان واقع شده است و به واسطه قرارگیری در منطقه جنوب شرقی کشور، تابستان‌های گرم و خشک و در مقابل، پاییز و زمستان نسبتا معتدل دارد.
شهر کهنوج که مرکز شهرستان به حساب می‌آید، از شمال به شهرهای جیرفت و عنبرآباد، از جنوب به منوجان، از شرق به قلعه گنج و رودبار جنوب و از غرب به شهرستان فاریاب و از جنوب غربی به استان هرمزگان محدود میشود.
آشنایی با شهر دیدنی کهنوج
شهر کهنوج از شمال با جیرفت و عنبرآباد، از جنوب به منوجان، از شرق به قلعه گنج و رودبار جنوب و از غرب به فاریاب و رودان محدود میشود.
آب و هوای کهنوج گرم و خشک است و این شهر تابستان‌هایی گرم و زمستان‌هایی نسبتاً معتدل و تا حدودی سرد دارد.
هوای مطبوعی که شب‌ها می‌وزد خنک است و به «شوباد»، یعنی بادِ شب معروف است.
کهنوج مانند دیگر نقاط استان کرمان غذاهای مخصوص به خود را دارد که از بین آن‌ها می‌توان به آبگوشت بادمجان و کشک، آبگوشت زیره، آش گندم شیر، خورشت بز قورمه، اوماچ آش، خورشت به‌آلو، خورشت آلوچه، زیره‌پلو، کشک کدو، مجور کدو و لپه پلو اشاره کرد.
آبگوشت بادمجان و کشک از غذاهای مهم و سنتی این منطقه به حساب می‌آید.
این غذای خوشمزه از کشک سائیده‌شده، نخود، سیب‌زمینی، بادمجان، چغندر، گوشت قرمز، لوبیا سفید، پیاز، چغندر به‌همراه فلفل، زردچوبه و نمک درست میشود. روَند پخت این غذا طولانی است و البته طرف‌داران فراوانی هم دارد.
همچنین مرغوب‌ترین زیره ایران در استان کرمان به دست می‌آید و آبگوشت زیره آن نیز بسیار معروف است.
جالب است بدانید آبگوشت زیره با آبگوشت‌های دیگر نقاط ایران تفاوت دارد و در آن از نخود و لوبیا استفاده نمی‌شود. آبگوشت گندم شیر هم از غذاهای خوشمزه این منطقه است که در ماه رمضان طبخ میشود.
اوماچ آش نیز خواص بسیاری دارد و برای بهبود بسیاری از بیماری‌ها مفید است.
از سوغات شهر کهنوج باید به غلات و مواد خوراکی اشاره کرد. مرکبات، رطب، گندم و ذرت جزو سوغاتی‌های این شهر هستند.
روستاهای تماشایی کهنوج کرمان
روستای دهکهان (روستای کتاب دوست)
دهکهان (ده کهان) از روستاهای گردشگری بخش مرکزی شهرستان کهنوج به شمار می‌رفت که در سال ۱۳۹۷ خورشیدی، به‌صورت رسمی به شهر تبدیل شد.
عمده شهرت این روستای سابق، کتابخانه‌ای مردمی و مستقل موسوم به «کتابخانه فاطمه‌ها» است که به همت «فرزاد میرشکاری» معلم کتاب‌دوست این منطقه تاسیس و به‌عنوان کوچک‌ترین کتابخانه کشور معرفی شد.
این کتابخانه در تیرماه سال ۱۳۸۹ خورشیدی در اتاق گلی به ابعاد سه در چهار افتتاح شد و با عضویت سه دختر نوجوان (که هر سه فاطمه نام داشتند) و ۴۰ جلد کتاب، کار خود را آغاز کرد.
از بدو تاسیس، هدف این کتابخانه کوچک روستایی بر ترویج فرهنگ کتابخوانی به‌ویژه در میان قشر کودک و نوجوان استوار بود و آن‌ها در مدت کوتاهی موفق شدند این هدف را در روستاهای اطراف نیز گسترش دهند.
فعالیت خلاقانه این افراد سبب شد تا نام دهکهان از سوی یونسکو به‌عنوان «روستای دوستدار کتاب» ثبت و معرفی شود. در طول مدت ۱۰ سال پس از تاسیس نیز سه عضو فعال کتابخانه فاطمه‌ها به بیش از ۶۰۰ عضو اصلی و بیش از ۱۰۰ عضو غیر حضوری و افتخاری افزایش یافت.
دهکهان علاوه بر کتابخانه معروف و محبوب‌اش، به نخلستان‌های خرما و باغ‌های مرکبات و انبه نیز شهرت دارد. همچنین دشت‌های پهناور و زیبا و تپه‌هایی در این منطقه وجود دارند که موردعلاقه بسیاری از کوهنوردان است. طبیعت خاص و بکر دهکهان که در بهار به عطر بهار نارنج مزین میشود، آبشار گری کوه، کوچه باغ‌های زیبای نخل و مرکبات و یک امامزاده قدیمی، از جمله دیدنی‌های جالب توجه دهکهان کهنوج به حساب می‌آید.
روستای ده زرد
روستای ده زرد از شمال با کوه گدار زرد ، از جنوب به جاده کهنوج فاریاب ، از شرق به روستای چاهریگان لورگها و از غرب به روستای ده هوت محدود می شود
آب و هوای این روستا تقریباگرم و خشک است و بعلت وجود باغ مرکبات دور تا دور این روستاتابستان خنک تری نسبت به روستا های مجاور دارد و زمستان هایی نسبتا معتدل و تا حدودی سرد دارد.
روستای کوتک بالا
روستای کوتک بالا در ۱۵کیلومتری شهرستان کهنوج واقع شده وشغل بیشتر مردمانش کشاورزی میباشد-وبه سه قسمت اصلی کوتک وسط-کوتک پایین وکوتک بالا که معروف به منطقه گرکی هاست .
روستای هوراب
هوراب اسم روستایی در ۳۰ کیلومتری جنوب غربی شهرستان کهنوج است و از جاذبه های گردشگری شهرستان کهنوج است. حدودا ۲۰۰نفر جمعیت دارد .
یه روستای مرزی که با استان هرمزگان همسایه ست. توی نقشه های قدیمی از اون با نام کردی کرمانی نام برده شده.
از سمت شمال به جاده آسفالت کهنوج – فاریاب گلاشکرد
از سمت غرب به رشته کوه از سمت شرق به روستای دوچاهی(چاه زیارت)
واز جنوب هم به دشت مور نازدشت محدود میشود.
روستای هوراب روستایی جوان و متولد انقلاب است . سال ۵۸ در پی واگذاری زمین از طرف امور اراضی به اهالی این روستا شکل ابتدایی خود را گرفت و پس از حدودا ۱۰ سال با گرفتن کد روستایی رسما مستقل شد .
نظر شما