برج آرامگاه بابا حسین ملایر کجاست؟

سلام نو _ سرویس گردشگری: از دیرباز آرامگاه ها بیشتر از هر نوع بنای معماری در ایران مورد توجه بوده اند و در جامعه و فرهنگ ایرانی ریشه ها دوانیده اند.

به دلیل پیوندهایی که ایرانیان با مذهب داشته اند، آرامگاه های دینی مرکز و هسته ای اصلی ارتباط با خالق یگانه برای برآوردن نیازها و حاجات بوده اند.

معماری اسلامی هم به همین دلیل شکل گرفت و رشد یافت و چنان شد که امروزه باشکوه ترین بناهای اسلامی را مکانهای دینی مقدس تشکیل می دهند.

ملایر شهری بزرگ و تاریخی در غرب ایران و دومین شهر بزرگ استان همدان از نظر جمعیت است.

ملایر از دو واژه «مال» یعنی خانه و «آگر» یعنی آتش شکل گرفته است. در نتیجه معنی ملایر سرزمین آتش می‌شود.

آشنایی با ملایر

ملایر، به شهری تاریخی با دیدنی های بسیار و جاذبه‌های تاریخی ارزشمند و نیز به مهد هنر منبت‌کاری و ساخت مبل در سراسر ایران شهره است.

این شهرستان زیبای غرب کشور، عنوان دومین شهر بزرگ استان همدان را به واسطه‌ جمعیتی که در خود جای داده، کسب کرده است.

باستان‌شناسان، پیشینه‌ زندگی بشر در این سرزمین را برابر با تمدن عیلامیان عنوان کرده‌اند.

ایشان کاوش‌هایی را در ۱۵ کیلومتری غرب این شهرستان که به «تپه‌ نوشیجان» نام گرفته است، انجام داده و در طی این تحقیقات در این تپه‌ باستانی، سه طبقه‌ مورد شناسایی قرار گرفت.

طبق اطلاعات اعلام شده توسط محققان، طبقه‌ نخست متعلق به مادها، طبقه دوم متعلق به هخامنشیان و طبقه‌ سوم متعلق به ساسانیان عنوان شده است.

برخی از باستان‌شناسان معتقدند که قدیمی‌ترین سندی که نشان می‌دهد شهر ملایر در دوره ساسانیان وجود داشته، حک شدن نام «Malayir»، روی سکه‌های این دوران است که برخی از آن‌ها امروزه برجای مانده است.

جمعیت شهر ملایر بر اساس آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۹۰، ۱۵۹۸۴۸ نفر است.

بیشتر مردم ملایر فارس هستند. اقلیت‌های ترک نیز در مناطق شمالی ملایر ساکن هستند.

گویش لری به‌دلایل گوناگون کمتر شده و اکثرا به زبان فارسی با لهجه ملایری صحبت می‌کنند. مردمان لک نیز در این شهر زندگی می‌کنند.

بیشتر ملایری‌ها مسلمان و دارای مذهب شیعه هستند.

اقلیت‌های مذهبی نیز در این شهر موجود است. در زمان‌های گذشته تعداد زیادی یهودی در این شهر سکونت داشتند، اما پس از انقلاب اسلامی اکثرشان مهاجرت کردند.

کلیسای ارامنه ملایر نیز در گذشته در این شهر وجود داشته است.

نوع پوشش محلی مردم ملایر طبیعتا تحت‌تاثیر فرهنگ لری و لکی قرار می‌گیرد.

مردان لک شال به کمر بسته می‌بندند، کلاه یا سر بند به سر گذاشته و از شلوارهای بلند و گشاد و پیراهن‌های بلند استفاده می‌کنند.

زنان لک نیز لباس‌های بلند و گشاد مانند «کرمه چین» و «لچک» می‌پوشند. کرمه چین تن پوشی بلند و گشاد است و لچک هم دستاری بلند و زیبا است و آن را بر سر می‌بندند.

مردان لر از پوشش‌های ساده استفاده می‌کنند که تزیین چندانی نداشته و در عرف معمول این دیار به «شال و ستره» معروف است.

زنان جوان لر از پارچه‌های الوان در رنگ‌ها و طرح‌های شاد با سربندهای زیبا و رنگی استفاده می‌کنند. زنان مسن‌تر نیز از پارچه‌های تیره رنگ با طرحی ساده و سربندی سیاه و سفید استفاده می‌کنند.

محل قرارگیری برج آرامگاه باباحسین

از دیرباز آرامگاه ها بیش تر از هر نوع بنای معماری در ایران مورد توجه بوده اند ودر جامعه و فرهنگ ایرانی ریشه ها دوانیده اند.

به دلیل پیوند هایی که ایرانیان با مذهب داشته اند آرامگاه های دینی مرکز و هسته ای اصلی ارتباط با خالق یگانه برای برآوردن نیازها و حاجات بوده اند.

معماری اسلامی هم به همین دلیل شکل گرفت و رشد یافت و چنان شد که امروزه باشکوه ترین بناهای اسلامی را مکانهای دینی مقدس تشکیل می دهند.

بابا حسین ملایر هم یکی از همین آرامگاه های مقدس و قابل احترام ایرانیان است.

بابا حسین ملایر هم یکی از همین آرامگاه های مقدس و قابل احترام ایرانیان است. برج آرامگاه بابا حسین در ۵۵ کیلومتری غرب ملایر و ۱۲ کیلومتری شرق مرکز دهستان سفید کوه (انوچ) در دامنه باغات روستای سیاه کمر قرار دارد.

گفته شد که این مکان آرامگاه یکی از پیامبران بنی اسرائیل، حضرت یوشع بن نوح بوده که در گذشته مورد توجه یهودیان ساکن در منطقه بوده است.

برج آرامگاه بابا حسین دارای پلان و و طرح ۱۲ ضلعی منتظم از نوع برج مقبره های دارای گنبد رک است.

قسمت داخلی آن به صورت ۸ ضلعی و در داخل هریک از اضلاع طاق نمایی نسبتا عمیق با قوس های جناغی ایجاد شد. این طاق نماها هر یک داخل قاب مستطیلی شکلی که با آجرکاری برجسته ایجاد گردیده، قرار گرفته اند.

وجود این طاق نماها علاوه بر تزیین، جهت کاستن اضلاع دوازده گانه بیرونی به ۸ ضلع در درون بوجود آمده اند.

«برج آرامگاه باباحسین» به «آرامگاه یوشع نبی» نیز شهرت دارد، و طبق روایات و گفته‌های مردم ملایر، به نظر می‌رسد که این بنای تاریخی، مقبره و آرامگاه یکی از پیامبران بنی اسرائیل، به نام «حضرت یوشع‌ بن نوح (ع)»، است.

به نظر می رسد که این آرامگاه متعلق به دورانی از قرن ششم تا هشتم هجری قمری است و در گذشته در بین پیروان یهود ساکن در این منطقه از کشور، دارای اهمیت و ارزش بسیاری بوده است.

این برج که در دامنه‌ی باغ‌های روستای «سیاه کمر» ملایر قرا ردارد، دارای پلان و طرحی به شکل ۱۲ ضلعی منتظم بوده و می‌توان آن را در گروه برج‌ مقبره‌هایی با گنبد مخروطی شکل یا «رک»، قرار داد.