سلام نو _ سرویس گردشگری: آباده یا همان شهر ملی منبت ایران، شمالی‌ترین شهرستان در استان فارس است.
بهمن، سورمق، ایزدخواست و صغاد از شهرهای این شهرستان محسوب می‌شوند.
این شهر از شمال به اصفهان، از جنوب به اقلید و صفاشهر و از سمت شرق به استان یزد می‌رسد.
فاصله آباده تا شیراز ۲۷۰ کیلومتر و تا اصفهان ۲۰۰ کیلومتر است.
اهالی آباده فارسی‌زبان و شیعی‌مذهب هستند. از زمان صفویه تا کنون، جمعیت بسیاری از عشایر فارس در آباده ساکن شدند؛ به همین خاطر فرهنگ و آداب و رسوم مردم این شهر، بسیار تحت تأثیر فرهنگ کوچ‌نشینی است.
اهالی آباده معتقدند که پدرانشان از کردهای مهاجری هستند که بنا به دلایل سیاسی و نظامی در آباده ساکن شده‌اند.
لهجه مردم شهر هم شباهت بسیاری به زبان کردی دارد. در کنار این‌ها گروهی از مردم آباده نسب خود را به قبایل عربی می‌رسانند که پس از اسلام در آباده ساکن شده‌اند.
آباده در فلاتی بلند قرار دارد و همین امر باعث شده هوای شهر، معتدل و اندکی سرد باشد.
با این حال این شهر به دلیل دوری از رشته‌کوه زاگرس از بارش‌های بهاری زاگرسی بهره چندانی نمی‌برد و شهری نیمه‌خشک محسوب می‌شود.
حرکت به سمت شمال و شرق، گرما و خشکی بیشتری در پی دارد و حرکت به سمت جنوب و غرب این شهر، رطوبت و اعتدال را افزایش می‌دهد.
بهترین زمان سفر به آباده در فصل بهار و اواخر تابستان است.
جاذبه‌های تماشایی آباده
قلعه ایزدخواست
قلعه ایزدخواست، در شهر ایزدخواست، نزدیک به آباده قرار دارد و ساخت آن متعلق به دوران ساسانی است.
آتشکده داخل شهر اولین آتشکده‌ای بود که به مسجد تبدیل شد. این قلعه در پنج طبقه ساخته شده که در آن زمان ساختمانی با این تعداد طبقه بسیار نادر بود.
بعد از ارگ بم قلعه ایزدخواست بزرگ‌ترین بنای خشت و گلی ایران است. کاروانسرای شاه عباسی و پل صفوی از جاذبه‌های دیدنی نزدیک به قلعه ایزدخواست است.
کاروانسرای ایزدخواست
کاروانسرای ایزدخواست مربوط به سده ۱۲ است و در ایزدخواست، داخل شهر واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ مهر ۱۳۵۴ با شماره ثبت ۱۱۱۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
موزه مردم‌شناسی آباده
موزه مردم‌شناسی آباده، در استان فارس در یک طبقه با زیربنای دو هزار و ۴۰۰ متر مربع شامل سالن‌های اداری، کافی‌نت، کافی‌شاپ، موزه و گالری است. اگر به بازدید از موزه ها علاقه دارید حتما سری به این موزه بزنید.
تیمچه صرافیان
این تیمچه در بافت قدیمی شهرستان آباده بنا شده است که متعلق به دوران قاجار است و به‌منظور داد و ستد ساخته شده است.
بنای زیبای تیمچه دو طبقه‌ای است. در ورودی تیمچه با منبت‌کاری هنرمندانه و درهای چوبی حجره‌ها زیبایی بنا را چند برابر کرده‌اند.
این تیمچه جزو شش بازار برتر در زمینه خرید و فروش صنایع دستی ایران است. در سال۱۳۷۶تیمچه صرافیان در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
عمارت کلاه فرنگی فیروزی
عمارت کلاه فرنگی فیروزی در شهر آباده مرکز شهرستان آباده در استان فارس قرار دارد و از آثار دوران قاجاریه است که دارای نقشه تقریبا دایره‌ای بوده و درمیان باغچه‌ای کوچک واقع شده است. این عمارت یک طبقه با وسعتی در حدود ۲۰ متر مربع ، دارای چهار در ورودی و پنجره‌های بلند بوده است.
این بنای یک طبقه به سبک کلاه فرنگی شیراز زندیه، هشت گوش ساخته شده است که از سطح زمین حدود یک متر بلندتر است.
خود بنا از خشت و گل است و داخل بنا با آجرهای مربع شکل فرش شده است.
سقف بنا توسط نجاری بنام علی کاکا منصور ساخته شده است که او نیز از برادران امامی که منبت کاران قابلی بودند دعوت می‌کند تا سقف را آینه کاری یا منبت کنند.
این اثر تاریخی که در سال ۱۳۷۹ به شماره ۳۴۰۸ به ثبت آثار ملی ایران رسیده است و در حال حاضر در تملک شهرداری است و برخلاف سایر عمارت‌های کلاه فرنگی که امروزه کاربری موزه و فرهنگی دارند از این بنا استفاده‌ای نمی‌شود.
جاهای دیدنی و جذاب آباده
کوه خواجه آباده
کوه خواجه، کوهی است پر رمز و راز در ضلع شرقی شهر آباده. بر فراز قله مقبره‌ای ساده و بی‌آلایش ساخته شده که معلوم نیست به چه کسی تعلق دارد.
برخی این مقبره را مربوط به عکاشه، از سرداران صدر اسلام، می‌دانند و بعضی دیگر معتقدند که مقبره مربوط به یکی از شاعران بنام شیراز در عهد آل‌مظفر است؛ اما کوه خواجه از گذشته‌های دور مکانی مقدس و اسرارآمیز بوده است.
در دامنه‌های این کوه، بقایای دخمه‌هایی به جا مانده است که به آن‌ها خرف‌خانه می‌گویند. اینکه خرف‌خانه‌ها چه وقت و به چه منظور ساخته شده‌اند در هاله‌ای از ابهام است؛ اما آن‌چه مسلم است این است که این دخمه‌ها مربوط به عهد باستان و فرهنگ زرتشتی هستند.
در دوران اسلامی، برخی از عشایر کوچ‌نشین، پیران خود را که دیگر توان سفر و خطر نداشتند، در این خرف‌خانه‌ها به جا می‌گذاشتند تا عمرشان به پایان برسد.
اتفاقاً در همین کوه بقایای گور دخمه‌های زرتشتی هم به چشم می‌خورد که به آن‌ها قبرهای آفتابی می‌گویند.
روستای خسرو و شیرین
روستای خسرو و شیرین در ۸۰کیلومتری آباده، در جاده سمیرم قرار دارد. این روستا دو رود زیبا دارد که نام‌های خسرو و شیرین را بر آن‌ها نهاده‌اند.
آب‌وهوای سرد کوهستانی و چشمه‌های زلال، این روستا را در میان مردم فارس زبانزد کرده است؛ اما خسرو و شیرین بیش از هر چیز به خاطر دشت لاله‌های واژگونش مشهور است.
برای رسیدن به دشت لاله‌های واژگون، مسیری کوتاه، اما صعب‌العبور در پیش است که قطعاً به زحمتش می‌ارزد.
لاله واژگون که به آن گل اشک، اشک مریم و تاج قیصر هم می‌گویند، گلی بسیار زودرنج و حساس است که در دامنه کوه‌ها می‌روید و منظره‌ای خیره‌کننده خلق می‌کند.
لاله واژگون، عمری کوتاه دارد و معمولاً بسته به آب‌وهوای منطقه، کمتر از یک ماه دوام می‌آورد.
فصل روییدن آن اواسط بهار است و آفتاب که داغ شود، با طبیعت خداحافظی می‌کند. متأسفانه شهرت گردشگری این روستا به لاله‌های واژگون آسیب بسیار زیادی رسانده است.
نظر شما