سلام نو _ سرویس گردشگری: پارک ملی ساریگل اسفراین در ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان اسفراین واقع است. مساحت این پارک ۷۰۳۷ هکتار می‌باشد و دارای اقلیم نیمه خشک معتدل است.
منطقه ساریگل در ۲۰ شهریور ماه سال ۱۳۵۳ با عنوان «منطقه حفاظت شده شاه جهان» به صورت رسمی تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت.
پس از انقلاب منطقه حفاظت شده شاه جهان به منطقه حفاظت شده ساریگل تغییر نام داد و از آذر ماه سال ۱۳۸۱ بخشی از منطقه حفاظت شده ساریگل، از آن تفکیک و به پارک ملی ارتقا یافت.
از جمله گیاهان منطقه می‌توان به ارس، زرشک، زالزالک، کرکو، انجیر وحشی، گردو، باریجه، درمنه، کلاه میرحسن، گون، شیر خشت، نسترن وحشی، چوبک، کنگر اشاره داشت.
پارک ملی ساریگل اسفراین
ساریگل یکی از زیستگاههای اصلی قوچ و میش اوریال است. جانوران دیگری نظیر پلنگ، بز و پازن، کفتار، گرگ، گربه پالاس، گربه وحشی، آهو، کبک، تیهو، هما، چکاوک، سهره، عقاب طلایی، بالابان، انواع سارگپه، افعی (گرزه مار)، کفچه مار، تیر مار نیز در این منطقه زیست می‌کنند.
امروزه این منطقه یکی از مناطق شاخص نه تنها در استان خراسان شمالی بلکه در سطح کشور می‌باشد. از شاخص‌ترین جاذبه‌های طبیعی این منطقه می‌توان به آبشار ایزی، رودخانه و دره اردغان، روستای سرچشمه و چشم‌انداز پشت سد اسفراین اشاره نمود.
منطقه ساریگل در تاریخ بیستم شهریور ماه سال ۱۳۵۳ به موجب مصوبه شماره ۴۷ مورخ ۱۳۵۲/۹/۲۰ با عنوان منطقه حفاظت شده شاه جهان رسما تحت حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت.
پس از انقلاب از منطقه حفاظت شده شاه جهان به منطقه حفاظت شده ساریگل تغییر نام پیدا کرد و از آذر ماه سال ۱۳۸۱ به موجب اصلاحیه مصوبه شماره ۹۹ مورخ ۱۳۸۱/۶/۲۱ شورای عالی حفاظت محیط زیست محدوده امن منطقه حفاظت شده ساریگل به پارک ملی ارتقاء داده شد و ساریگل به دو منطقه پارک ملی ساریگل با وسعت ۷,۰۳۷ هکتار و منطقه محافظت شده ساریگل با وسعت ۲۱,۳۰۹ هکتار تقسیم شد.
تنها سکونتگاه موجود داخل منطقه روستای گنجدان با حدود ۳۰ خانوار جمعیت می باشد که در شمال منطقه قرار گرفته است.
اقلیم
پارک ملی و منطقه حفاظت شده ساریگل منطقه ایست با زیستگاههای متنوع کوهستانی مرتفع و سرد، تپه ماهورهای معتدل و سطح کم جلگه ای با اقلیمی نسبتا گرمتر در مقایسه با نواحی کوهستانی منطقه.
ارتفاعات کوهستانی سرد: این ناحیه شامل ارتفاعات، آلبلاغ و ترکان از رویشگاه‌های عمده گیاه دارویی و صنعتی باریحه، تالاری چشمه پولاد، گنجدان، حوض امام وردی، قره طوقی، بیل باقلی، کلنگاه و لوشی بینی که در بعضی از نواحی پوشیده از جنگل‌های ارس و زرشک و به طور پراکنده بید وحشی و همچنین از زیستگاههای مهم قوچ و میش، کل و بز و پلنگ هستند.
تپه‌های ماهور کم ارتفاع: این ناحیه بیشترین سطح مراتع ساریگل را تشکیل میدهد و از بهترین مناطق زیستگاه قوچ و میش اوریال و پلنگ است.
منطقه دشتی: این ناحیه شامل دامنه ایزی و ریشی است و سطح کمی از منطقه را شامل می شود (حدود ۲۰۰۰ هکتار) و زیستگاه حدود ۲۵ راس آهو می باشد.
اختلاف ارتفاع اکوسیستم های متنوعی را در این منطقه ایجاد نموده که به تبع آن بر تنوع زیستی منطقه افزوده شده به طوری که بسیاری از گونه های گیاهی مناطق گرم و سرد را در ساریگل می توان مشاهده نمود.
قله کلنگاه
در کف دره ها گونه های درختی و درختچه ای زرشک، بید، انجیر و گردو و در مناطق مرتفع گونه های ارس به صورت پراکنده و انبوه به وفور دیده می شود.
بلندترین قله ساریگل به نام کلنگاه با ارتفاع ۲۷۹۷ متر از سطح دریا است. ارتفاعات کلنگاه، قزل قلعه و دره گاویان تنها زیستگاه های کل و بز منطقه حفاظت شده ساریگل هستند و سایر نقاط این ناحیه مخصوصا ارتفاعات صیاد و کلوخی و زول از زیستگاه مهم قوچ اوریال می باشند.
مهمترین قلل پارک ملی ساریگل: قله بیل باقلی: ارتفاع از سطح دریا ۲۹۱۶ متر، قله صیاد: ارتفاع از سطح دریا ۲۴۱۹ متر، قله کرکزو: این قله شرقی ترین و مرتفع‌ترین قله ساریگل بوده و ارتفاع آن از سطح دریا ۲۸۹۳ متر می باشد، قله قوچ قلاقی: ارتفاع از سطح دریا ۲۴۴۱ متر، قله قره داش: ارتفاع ۱۷۷۵از سطح دریا متر.
منبع: سیری در ایران
نظر شما