نگاهی به فعالیت‌های فوق محرمانه آمریکا روی بشقاب پرنده‌ها

سلام نو - سرویس علم و فناوری: همه ما می‌دانیم که اتفاق‌های عجیبی در آسمان رخ می‌دهد، اما واقعا چه اتفاقی افتاده است؟

اخیر اخبار بسیاری درباره اجسام پرنده ناشناس منتشر شده است، به خصوص پس از اینکه یک افشاگر ادعا کرد که ایالات متحده بقایای یک فضاپیمای بیگانه سقوط کرده را کشف کرده است.

پنتاگون این گزارش را رد کرد، اما کنگره ایالات متحده همچنان به موضوع علاقه‌مند بود. در ماه ژوئن، کمیته نظارت مجلس اعلام کرد که جلسه استماع در مورد یوفوها (UFO) یا همان‌طور که دولت ایالات متحده آنها را "پدیده‌های هوایی ناشناس" (UAPs) می‌نامد، برگزار خواهد کرد. سخنگوی کمیته گفت: «علاوه بر ادعاهای اخیر یک افشاگر، گزارش‌های مربوط به پدیده‌های غیرعادی ناشناس همچنان منتشر می‌شود.»

چندین دهه است که چنین گزارش‌هایی منتشر شده است. دوران مدرن مشاهده و تحقیقات بشقاب‌پرنده پس از جنگ جهانی دوم با موج ناگهانی گزارش‌های غیر قابل توضیح آغاز شد.

مقامات آمریکایی در تحقیقات خود لزوماً رویای ملاقات با فرازمینی‌ها را در سر نمی‌پرورانند  و منتشر آن نیستند. با شروع جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی، رهبران آمریکا نگران این بودند که بشقاب‌پرنده‌ها تهدیدی از سوی یک کشور رقیب باشند.

در ادامه نگاهی داریم به گزارش نشنال جئوگرافیک درباره داستان آمریکا و بشقاب‌پرنده‌ها.

۱۹۴۷-۱۹۶۹: پروژه کتاب آبی

در طول دو دهه، نیروی هوایی ایالات متحده ۱۲۶۱۸ مورد مشاهده یوفو را به عنوان بخشی از آنچه اکنون به عنوان کتاب آبی پروژه شناخته می‌شود فهرست و ثبت کرد. اینها شامل نورها، اشیا و خوانش‌های راداری غیر قابل توضیح گزارش شده توسط خلبانان نظامی و غیرنظامی، ناظران آب‌وهوا، ستاره‌شناسان و سایر منابع است.

این پروژه در سال ۱۹۶۹ پس از مطالعه‌ای توسط دانشگاه کلرادو به این نتیجه رسید که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بشقاب‌پرنده‌ها از دنیاهای دیگر آمده‌اند وجود ندارد. به باور این گزارش بیشتر مشاهده‌ها را می‌توان با پدیده‌های طبیعی یا حتی فریب توضیح داد. ادوارد یو. کاندون، رهبر این مطالعه، گفت: نتیجه گیری کلی ما این است که از مطالعه یوفوها در ۲۱ سال گذشته چیزی به دانش علمی افزوده نشده است. او گفت که تحقیقات بیشتر «قابل توجیه نیست.»

با این حال، شایعات و مشاهدات همچنان ادامه داشت، چیزی که گاهی باعث آزار محققان اولیه می‌شد. نیروی هوایی در یک گزارش کوتاه اطلاعاتی در سال ۱۹۸۵ اعلام کرد که "در حال حاضر و هرگز هیچ بازدیدکننده یا تجهیزات فرازمینی در پایگاه نیروی هوایی رایت - پترسون، جایی که مرکز تحقیقات در آن قرار داشت، وجود ندارد."

۱۹۹۵: سناتور آمریکایی علاقه‌مند به بشقاب‌پرنده‌ها

گزارش کاندون به علاقه به بشقاب‌پرنده‌ها پایان نداد. به اصطلاح "UFOologists" چند دهه بعد را صرف ثبت درخواست‌هایی برای آژانس‌های فدرال کردند تا مشاهدات خود را رسمی کنند.

در سال ۱۹۹۵، رابرت بیگلو، تاجر مشهور، گروه کوچکی را در لاس وگاس تشکیل داد تا در مورد امکان حیات بیگانه بحث کنند. او این گروه را موسسه ملی علوم اکتشاف نامید. حاضران شامل دو فضانورد سابق، اد میچل و هریسون اشمیت، و سناتور دموکرات نودا هری رید بودند.

رید بعداً گفت: بسیاری از مردم گفتند این کار به وجه من آسیب زد و کار من را خراب کرد. هر چند در نهایت کاملا چنین نشد و رید در نهایت به یک شخصیت کلیدی در هدایت تحقیقات دولت ایالات متحده در مورد بشقاب‌پرنده‌ها تبدیل شد.

۲۰۰۴: ماجرای در سن دیگو

در نوامبر ۲۰۰۴، به دو خلبان نیروی دریایی در یک ماموریت آموزشی دستور داده شد تا یک کشتی مرموز را رهگیری کنند. آنها یک سفینه بیضی شکل غیرمعمول به طول حدود ۴۰ فوت را دیدند که بر فراز اقیانوس آرام در حدود صد مایلی سن دیگو معلق بود. قبل از اینکه خلبان‌ها به آن نزدیک شوند پرنده مرموز دور شد. یکی از خلبانان گفت که "من نمی‌دانم چه دیدم." آن پرنده عجیب یک F-۱۸ را جا گذاشته بود.

۲۰۰۷: تحقیقات جدید پنتاگون

پنتاگون با حمایت رید - که اکنون رهبر اکثریت سنای ایالات متحده است - برنامه شناسایی تهدیدات هوافضای پیشرفته را برای بررسی آخرین دور مشاهده‌ها راه‌اندازی کرد.

آژانس در گزارشی نوشت: «آنچه علمی تخیلی تلقی می‌شد، اکنون یک واقعیت علمی است.» این برنامه توسط یک مقام اطلاعاتی نظامی به نام لوئیس الیزوندو اداره می‌شد و با یک شرکت تحقیقاتی هوافضا که توسط بیگلو اداره می‌شد، همکاری می‌کرد.

۲۰۱۴:  در آستانه برخورد

در یک سری از حوادث، خلبانان نیروی دریایی از یک سری برخوردهایی با هواپیمای ناشناس در نزدیکی فلوریدا و ویرجینیا که می‌توانست به ارتفاعات بالا و سرعت‌های مافوق صوت برسد را ثبت کردند. یکی از خلبانان در سال ۲۰۱۴ گزارشی داشت که از رسیدن به مرز برخورد حرف می‌زد. خلبان دیگری بعداً به ۶۰ دقیقه گفت که توصیف این هواپیما دشوار است چون صادقانه نمی‌دانست با چه طرف است.

برخی از یک احتمال دیگر سخن گفتند؛ پرنده‌های جاسوس از کشوری دیگر.

۲۰۱۷: عمومی شدن ماجرا

این حوادث و تحقیقات تا دسامبر ۲۰۱۷ عمدتاً برای عموم مردم گزارش نشده بود. در این زمان بود که نیویورک تایمز وجود برنامه شناسایی تهدیدات هوافضای پیشرفته پنتاگون را در گزارش افشا کرد. اگرچه مقامات پنتاگون گفتند که این برنامه در سال ۲۰۱۲ به پایان رسیده است، الیزوندو - مسئول پروژه - گفت که با همکاری نیروی دریایی و سیا و به طور غیررسمی تا پاییز ۲۰۱۷ به کار خود ادامه داد؛ درست زمانی که استعفا داد.

این امر موج جدیدی از علاقه مردم، رسانه‌ها و حتی دانشمندان را به یوفوها برانگیخت.

۲۰۲۰: یک فراخوان علمی برای اقدام

در ژوئیه ۲۰۲۰، راوی کوپراپو و ژاکوب حق-میسرا - به ترتیب دانشمند و اختر زیست شناس ناسا - در مجله ساینتفیک آمریکن نوشتند که زمان آن رسیده است که نتایج گزارش کاندون را دوباره بررسی کنیم. آنها نوشتند: شاید برخی یا حتی بیشتر رویدادهای UAP صرفاً هواپیماهای نظامی دیگر کشورها، پدیدهای آب‌وهوایی خاص یا دیگر پرونده‌های طبیعی خاص باشند، اما هنوز تعدادی پرونده واقعاً گیج کننده وجود دارد که ممکن است ارزش بررسی داشته باشد.

در آگوست ۲۰۲۰، پنتاگون تشکیل گروه ویژه پدیده‌های هوایی ناشناس را اعلام کرد تا "درک خود را از ماهیت و منشأ" اشیا ناشناس را بهبود بخشد.

۲۰۲۱: گزارش DNI

در آوریل ۲۰۲۱، نیروی دریایی ویدئویی از اشیا ناشناس که کشتی‌های جنگی ایالات متحده را در نزدیکی کالیفرنیا را رصد می‌کنند را تأیید کرد. این حادثه به لیست مشاهدات تحت بررسی اضافه شد.

در ژوئن، دفتر مدیر اطلاعات ملی DNI ارزیابی اولیه خود را از مشاهده یوفوها از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۱ منتشر کرد. این گزارش نشان می‌دهد که یوفوها - که اکنون به عنوان UAP شناخته می‌شوند - می‌توانند در پنج دسته احتمالی قرار گیرند: اختلال‌هایی آب‌وهوایی، پدیده‌های جوی طبیعی، برنامه‌های توسعه هوافضای عمومی و خصوصی، سیستم‌های متخاصم خارجی و موارد دیگری که به بودجه بیشتر نیاز دارد.

۲۰۲۲: ناسا وارد می‌شود

در آوریل ۲۰۲۲، پنتاگون تشکیل دفتر حل و فصل ناهنجاری تمام محدودها را برای بررسی اشیایی که ممکن است تهدیدی برای امنیت ملی باشند، اعلام کرد.

ژوئن سال بعد، ناسا اعلام کرد که یک برنامه مطالعاتی مستقل برای پوشش این موضوع از دیدگاه علمی ایجاد می‌کند. دیوید اسپرگل، رهبر تیم مطالعه گفت: ما داده‌های مختلف موجود از غیرنظامیان، دولت، سازمان‌های غیرانتفاعی، شرکت‌ها و دیگر موارد را شناسایی، جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل می‌کنیم.

سال ۲۰۲۲ تغییر نام اختصاری دیگری نیز به همراه داشت: «پدیده‌های هوایی ناشناس» اکنون رسماً «پدیده‌های ناهنجار ناشناس» نامیده می‌شوند؛ یعنی UAP تبدیل به UPA شد.

۲۰۲۳: در انتظار کشف حقیقت

هر آنچه تا اینجا گفتیم هنوز به طور کامل توضیح داده نشده است. DNI  گزارش پیگیری خود را در ژوئن ۲۰۲۳ منتشر کرد که ۵۱۰ مورد دیگر را شناسایی کرد که از این تعداد ۱۷۱ مورد بدون توضیح باقی ماندند. در این گزارش آمده است: در این موارد، هواپیماهای ناشناس اغلب «ویژگی‌های پرواز یا قابلیت‌های عملکردی غیرمعمولی را نشان می‌دهند»

از همه مهم‌تر، یک مقام اطلاعاتی سابق به نام دیوید گروش در ماه ژوئن با گزارش افشاگری مبنی بر اینکه دولت ایالات متحده "وسایل نقلیه دست نخورده و نیمه دست نخورده" را از سایت‌های سقوط بشقاب‌پرنده در اختیار دارد، ارائه کرد. او گفت که وسایل منشأ "غیر انسانی" داشتند. اما او همچنین گفت که هرگز شخصاً این اشیا را ندیده است و همین امر باعث شک و تردید کارشناسان شد.

منبع: نشنال جئوگرافیک