سلام نو - سرویس گردشگری: اگر به سفرهای ماجراجویانه و تاریخی به اعماق دنیای باستان علاقه‌مند هستید، پیشنهاد می‌دهیم در این سفر ما را همراهی کنید؛ چراکه کجارو تصمیم دارد سفری به یکی از شهرهای باستانی در دل تاریخ داشته باشد و بنایی حیرت‌انگیز و به یادگار مانده از عصر ایلامی‌ها را معرفی کند. این شهر دوراونتاش یا چغازنبیل نام دارد که معبدی حیرت‌انگیز را در قلب خود جای داده و نخستین اثر تاریخی ایران است که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
سرگذشت بنا
داستان کشف زیگورات چغازنبیل بسیار جالب است. این بنا برای مدت‌های زیادی در زیر زمین مدفون شده بود تا اینکه به‌طور اتفاقی کشف شد. در سال ۱۸۹۰ میلادی ژاک دمرگان، زمین شناس فرانسوی، گزارش کرد که در این منطقه نفت وجود دارد، همین گزارش باعث تاسیس شرکت نفت ایران شد. مهندسان نفتی که پس از آن به شوش آمدند، آجری متعلق به این بنا را پیدا کردند که روی آن نوشته‌هایی وجود داشت.
پیدا شدن این آجر باعث شروع کاوش‌ها در این منطقه و کشف آثار تاریخی شگفت‌انگیزی شد. متاسفانه حدود نیم قرن پس از کشف این بنا به علت عدم حفاظت از آن در برابر فرسایش طبیعی، بخش‌هایی از زیگورات چغازنبیل تخریب شد.
معماری بنا
زیگورات چغازنبیل دارای چهار دستگاه پلکان است که همگی به ورودی طبقه اول وصل بودند و با استفاده از پلکان جنوب غربی می‌توانستند به طبقات بالاتر راه پیدا کنند. تعداد پلکان‌های آجری و سنگ‌چین زیگورات تقریبا یکسان به‌نظر می‌رسد و فقط در جاهایی که زمین شیب داشته، تعداد آن‌ها متفاوت بوده است. این پله‌ها آجری هستند و با لایه‌ای از سنگ‌چین حفاظت می‌شدند.
روی بخش‌هایی از پلکان‌ها که در نهایت به معبد اعلی می‌رسید، طاق‌های هلالی ساخته‌اند و برخی از قسمت‌ها نیز به‌منظور داشتن نور، فاقد طاق است. در اطراف ورودی‌ها مجسمه حیوانات به‌عنوان نگهبانان زیگورات قرار داده می‌شد که دو نمونه از این مجسمه‌ها در کاوش‌ها پیدا شدند. یکی مجسمه شیردال یا شیر عقاب است که در موزه هفت تپه نگهداری می‌شود و دیگری مجسمه گاو نر که در موزه ایران باستان می‌توانید از آن دیدن کنید.
جالب بدانید که زیگورات دارای ناودان نیز بوده تا آب باران به آن آسیب وارد نکند. در هریک از دیوارهای طبقه اول چهار ناودان وجود دارد که آب‌های سطح را جمع می‌کنند و یک ناودان نیز آب‌های پلکان و درها را دفع می‌کند. این ناودان‌ها وقتی به سطح مصطبه می‌رسند، به‌صورت آبراهی سرپوشیده با طاق هلالی امتداد می‌یابند و در صحن نیز احتمالا از طریق آبراهی به چاه‌های موجود سرازیر می‌شدند. در هر سمت طبقه دوم زیگورات نیز دو ناودان وجود داشته است که به طبقه اول وصل می‌شدند. این ناودان‌ها و آبراه‌ها با قیر و گچ پوشیده شده‌اند و در بعضی قسمت‌ها برای جلوگیری از سقوط عمودی و تند آب، آن‌ها را به‌صورت پلکانی می‌ساختند.
نحوه دسترسی چغازنبیل
اثر جهانی چغازنبیل از طریق مسیر جاده شوش به اهواز قابل دسترسی است. همچنین با در پیش گرفتن جاده شوشتر به هفت تپه یا همان جاده کشت و صنعت کارون می‌توانید به چغازنبیل برسید.
آدرس چغازنبیل: استان خوزستان، ۴۵ کیلومتری جنوب شهر شوش
نظر شما