فرهنگ و هنر: گناه کردن تأثیرات منفی بر سلامت جسم و روان ما دارد،افرادی که گناهکارند عمر کوتاه تری دارند و آنهایی که بر اثر گناه می میرند از آنها که با مرگ طبیعی از دنیا می روند بیشترند.
همانگونه که بدن ما باید رشد کند و برای این منظور نیاز به تغذیه دارد روح ما نیز باید به رشد و کمال خود برسد و نیازمند تغذیه است. غذای بدن جسمانی است و غذای روح معنوی و روحانی. غذای روحانی انسان از جانب خدای متعال تامین می شود و گناه نقش مانع را در این زمینه بازی می کند. گناه باعث می شود که انسان از رزق معنوی خودش محروم شود و رشد معنوی نداشته باشد یا دچار سوء تغذیه روحانی گردد و بیمار شود.
اثر گناه بر عمر انسان بر طبق روایتی از امام جعفر صادق (ع) دو عامل گناه و نیکوکاری در کاهش و افزایش عمر آدمی تاثیر بسزایی خواهند داشت. ایشان در ضمن این روایت می فرمایند:
منْ یَمُوتُ بِالذُّنوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بِالآجالِ وَ مَنْ یَعِیشُ بِالإِحْسانِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَعِیشُ بِالأَعمارِ (۱)
«آنها که بر اثر گناه می میرند از آنها که با مرگ طبیعی از دنیا می روند بیشترند، و آنها که بر اثر نیکوکاری عمر می کنند از آنها که با عمر طبیعی زندگی می نمایند زیادترند!»
شرح کوتاه از تاثیر گناه در زندگی انسان
امروزه ثابت شده است که منشاء بخش قابل توجهی از بیماری های جسمی، عوامل روحی و معنوی هستند و یکی از مهمترین این عوامل فشارهای شدیدی است که از ناحیه وجدان (به سبب انجام گناه) بر روح آدمی وارد می شود. انسان گناهکار در دادگاه وجدان محاکمه شده، با مجازات های دردناک معنوی مواجه می گردد و عکس العمل آن در جسم و جان و حتی مرگ و میرها آشکار می گردد. به عکس، افراد نیکوکار از درونِ وجدان خود تشویق می شوند و همین تشویق معنوی نیرو و نشاط تازه ای به آن ها می بخشد، در حالی که به طول عمر آن ها نیز افزوده می شود. نتیجه آنکه؛ گناه عمر آدمی را کوتاه، و کار حسنه و نیک آن را طولانی می سازد.
پی نوشت
(۱) امالی طوسی، ص:۳۰۵
نظر شما