به گزارش سلام نو، النا ویژگی‌های «تنگه بوچیر» یا «چله بوچیر» و نکات مهم برای رفتن به این تنگه رو به اختصار می‌گه: "هرمزگان-پارسیان- ۵کیلومتری روستای بوچیر. چله در واقع به معنای درز و شکاف است. محل پارک ماشین وجود دارد(پارکینگ ندارد) اما ترجیحا با خودروهای محلی بروید چون جاده خاکی و ناهموار دارد. دمای آب در فصول مختلف: ۱۰-۲۰ درجه. فاصله روستای بوچیر تا شهر پارسیان، ۶۰ کیلومتر و نیاز به راهنمای دره نوردی وجود دارد. آنتن دهی ندارد و بهترین زمان سفر، پاییز و زمستان اما به دلیل خنکی تنگه در تمام فصول می‌توان رفت در صورتی‌که خشکسالی نباشد. مدت زمان پیمایش چله بالا و پایین، حدود ۸ ساعت و امکان بازگشت در همان روز وجود دارد. وسایل ضروری؛ خوراکی و نوشیدنی انرژی زا/کفش مناسب دره نوردی/ کاورهای ضدآب برای گوشی/Wet Suit/ وسایل و تجهیزات دره نوردی(درصورت پیمایش فنی)/ جلیقه/درای بگ(کیسه ضد آب)، برای کسانی که برای دره‌نوردی می‌روند آمادگی بدنی و مهارت شنا ضروری است."
اون از بهترین صورت عبور از «تنگه بوچیر» می‌گه و به آبشار و چشمه‌ای زیبا اشاره می‌کنه: "قسمت‌هایی از این تنگه نیازی به تخصص دره‌نوردی ندارد و گروه‌های طبیعت‌گردی هم می‌توانند داخل تنگه پیمایش داشته باشند. حتما با تورهایی که مجوزهای لازم و لیدر تخصصی دره‌نوردی همراه دارند وارد تنگه شوید. تنگه بوچیر در واقع شکافی در دل کوه است. این چشمه و آبشار در دره‌ای به عمق ۵۰ متر از سطح زمین قرار دارد. برای ورود به تنگه باید ابتدا وارد محدوده آبی عمیقی شوید و این شکاف ۱۰۰۰ متری، دارای فراز و فرودهای زیادی است که طی مسیر را دشوار می‌نماید. در انتهای تنگه می‌توان چشمه‌ای را دید که ۹ متر عمق دارد. آب این تنگِ محل زندگی ماهی‌های دکتر فیش است." النا در ادامه از اهمیت همراهی راهنمای تخصصی این‌طور می‌گه: "راهنمای تخصصی کسی می‌باشد که یا مدرس و یا دوره دیده آموزش‌های رشته خاص مثل دره‌نوردی می‌باشد. برای دیدن بعضی تنگه ها و دره‌ها فقط بلد محلی کفایت نمی‌کند، چون هر تنگه و دره‌ای اصول و قواعد خاص خودش رو دارد."
در نهایت النا توصیه‌های برای حضور داشتن در طبیعت داره: "ما طبیعت را از پدرانمان به ارث نبرده‌ایم؛ بلکه از فرزندان‌مان به امانت گرفته‌ایم، توی طبیعت چیزی به جا نذاریم جز ردپامون و ازطبیعت چیزی برنداریم جز عکسامون، به طبیعت و حیوانات احترام بزاریم. زباله نریزیم، زباله هامونو با خودمون ببریم و رها نکنیم، احترام به فرهنگ، پوشش، آداب و رسوم هر منطقه احترام به خودمان است. از مردمان محلی خرید کنیم برای گردش رونق اقتصادی منطقه."
نظر شما