به گزارش سلام نو به نقل از تریپ یار، عمارت امیر بهادر مربوط به دوره قاجار است و در تهران، خیابان ولی عصر، جنوب میدان منیریه واقع شده است. این بنای تاریخی و زیبا در سال ۱۳۴۶ توسط وزارت فرهنگ وقت برای انجمن آثار ملی خریداری شد و در ۵ آذر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۴۱۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بنا دارای تالار آینه کاری شده بسیار زیبایی است که در بین خانه های قاجاری بی نظیر است. در سردرِ ورودی خانه، دو مجسمه کمال الدین بهزاد و کمال خجندی نصب شده است. طبقه فوقانی سالن همایش بزرگی است که برای مراسم انجمن از آن استفاده می شود. درباره انجمن آثار ملی نیز بد نیست بدانید بسیاری از آرامگاه های مشاهیر مثل ابن سینا، فردوسی، خیام، نادرشاه، عطار، باباطاهر، اوحدی مراغه ای، ابوالحسن خرقانی، و همچنین چندین مجسمه و تندیس آنها از کارهای این انجمن است.
عمارت امیر بهادر خانه قدیمی و بزرگی از مجموعه خانه های شادروان حسین پاشاخان، معروف به امیر بهادر، وزیر دربار مظفر الدین شاه قاجار بوده و به (حسینیه امیر بهادر) شهرت داشته است. این ساختمان در نزدیکی پل امیر بهادر در منطقه یازده تهران و پایین خیابان ولیعصر واقع شده است که در حال حاضر در اختیار انجمن آثار و مفاخر علمی و فرهنگی ایران قرار دارد. این بنا و باغ پیرامون آن از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
ویژگی های بنا
با گذر از راهروی کناری عمارت در سمت شرق حیاط، به بخش مرجع و پژوهش می رسیم که در حیاط پشتی واقع است. بخش انتشارات نیز در سمت دیگر حیاط قرار گرفته است. فضای سبز این عمارت که در واقع باغ بزرگی است، بسیار دیدنی است و محیطی روح نواز و زیبا دارد. ضمن اینکه حیاط ها بهترین راه ارتباطی برای بخش های مختلف مجموعه می باشند. دیدنی ترین قسمت عمارت تالار آینه در طبقه همکف است که دیوار ها و سقف آن با آینه های زیبا و برش خورده پوشیده شده و همراه با آویزی با شکوه بهترین بازتاب نور را در سراسر تالار فراهم می کند. نظم و ترتیبی که در تک تک اتاق ها به وضوح دیده می شود و برخورد خوب کارکنان جذابیت مجموعه را دو چندان می کند. تالار سخنرانی عمارت در طبقه اول چیدمانی بسیار باشکوه دارد و با دقت آراسته شده است و بهترین جایگاه برای تجلیل از هنرمندان و مفاخر کشورمان می باشد. در همین طبقه مجسمه هایی از نام آوران این سرزمین به چشم می خورد که نام تک تک آنان مایه فخر و مباهات هر ایرانی است، راهروی زیبا و در عین حال ساده بنا که ارتباط دهنده دو طبقه می باشد با تصاویر مشاهیر علمی و فرهنگی ایران زمین زینت یافته، حتی رنگ کف پوش ها، دیوار و سقف نیز تا حد زیادی با هم سازگاری دارد. فضای باز این عمارت شامل یک حیاط بزرگ و زیبا در بخش اصلی است دو حیاط کوچک تر نیز در پشت ساختمان های دیگر وجود دارد. نگهبانی، سرایداری، قسمت اداری و دبیر خانه در طرفین حیاط اصلی عمارت قرار دارند. تالار آینه محل پذیرایی از مدعوین در همایش هاست و سالن غذاخوری عمومی نیز در همین مکان واقع شده است. آشپز خانه نیز در کنار تالار آینه قرار گرفته است. در طبقه فوقانی عمارت تالار سخنرانی، کتابخانه، دفتر کار ریاست و اتاق حسابداری وجود دارد به همراه ایوان جلوی تالارها.
تاریخچه انجمن و خرید بنا
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی که در گذشته «انجمن آثار ملی» نام داشت، در پاییز ۱۳۰۱ شمسی به همت گروهی از رجال دانشور و علاقه مند به آثار تاریخی و حفظ آن، بر اساس اساسنامه ای در ۱۴ ماده و با هدف «ازدیاد علاقه عامه به آثار قدیم تاریخی و علمی و صنعتی ایران و به منظور نگاهداری صنایع مستظرفه و صنایع دستی و حفظ سبک و شیوه قدیم آنها» تأسیس شد. انجمن در بدو تأسیس مکان مشخصی نداشت و هر بار در خانه یکی از اعضای مؤسس تشکیل می شد. پس از تجدید فعالیت انجمن در ۱۳۲۳ شمسی و گسترش تدریجی دامنه فعالیت های آن، نیاز به محلی برای استقرار ضرورت پیدا کرد. از اینرو، در سال ۱۳۴۶ شمسی خانه قدیمی و بزرگ حسین پاشا خان ملقب به امیر بهادر، وزیر دربار مظفر الدین شاه واقع در محل معروف به سر پل امیر بهادر که به حسینیه امیر بهادر معروف بود، با حدود سه هزار مترمربع وسعت، جهت استقرار انجمن آثار ملی خریداری شد. بنای این ساختمان به سال ۱۳۱۸ قمری / ۱۲۷۹ شمسی /۱۹۰۰ میلادی باز می گردد و دارای تالار بزرگ آینه کاری در طبقه همکف و تالار بزرگ سخنرانی در طبقه اول است. انجمن پس از خریداری بنای مذکور و انجام تعمیرات اساسی و مفصل با رعایت شیوه اصیل و قدیمی بنا، آنرا مقر دائمی خود قرار داد. هم اکنون این بنای کهنسال، ۱۲ دهه از عمر خود را پشت سر گذاشته است.
در ایوان طبقه اول بنا لوحی بر روی دیوار نصب شده که متن آن بدین شرح است: عمارت امیر بهادر از نظر نکات معماری ایرانی و آینه کاری و تزئینات دیگر شایسته نگاهداری و توجه به نظر می رسد، تاریخ مرقوم بر سقف دهلیز جنوبی و تالار آینه آن ۱۳۱۸ هجری قمری مقارن با ۱۲۷۹ هجری شمسی یا ۱۹۰۰ میلادی است که در زمان مظفرالدین شاه قاجار احداث گشته و با توجه به اینکه انجمن آثار ملی در سال ۱۳۰۱ تاسیس گشته و از داشتن محل اختصاصی محروم بوده، در سال ۱۳۴۶ شمسی این مکان را خریداری نموده و پس از انجام تعمیرات اساسی و مفصل و رعایت شیوه اصیل و قدیمی بنا آنرا مکان دائمی خود قرار داده و در تاریخ ۱۳۴۸ شمسی با نصب لوح یادبودی به نام امام زمان ولی عصر در آنجا مشغول به کار شده اند.
نظر شما