سلام نو – سرویس سیاسی: «محیط پیاده رو، میدانها، پارکها، متعلق به شهرداری است و ما اجازه نمیدهیم توسط کسانی که فرهنگ غربی دارند استفاده شود. اینها متعلق به نیروهای ارزشمند انقلاب هست و ما باید بهرهمند شویم.» این سخنان عجیب و غریب را نه یک مسئول حکومت طالبان، بلکه جعفر پورکبگانی، رئیس شورای شهر بوشهر در در تجمع "حجاب" زنان بوشهر گفته است. مسئولی که ظاهرا در انقلابی بودن از رهبری که هیچ از ذات انقلاب هم پیشی گرفته است.
به آقای پورکبگانی باید یادآور شد نه تنها محیط پیادهرو، پارک و میدان متعلق به مردم است، بلکه آن صندلی که ایشان بر روی آن تکیه زده و عنوان ریاست شورای شهر را هم با آن یدک میکشد متعلق به مردم است. نه تنها صندلی کوچک آقای کبگانی در شورای شهر بلکه صندلی تمام مسئولان کشور از رهبری تا رییس جمهور، رییس مجلس و رییس قوه قضاییه و تمام انقلاب نیز متعلق به مردم است.
مقام معظم رهبری،آیتالله خامنهای در سخنانی که در نوزدهمین سالگرد درگذشت بنیانگذار انقلاب داشتند با اشاره به این مسئله گفتند: امام در وصیتنامهشان تأکید میکنند که این انقلاب یک انقلاب الهی است و پایهی اصلی آن مردمند؛ یعنی این انقلاب متعلق به مردم است. معنای این حرف این است که هیچ کس - هیچ قشری، هیچ فردی، هیچ طبقهای - نمیتواند و نباید ادعای مالکیت این انقلاب را بکند؛ خود را مالک بداند، دیگران را مستأجر این انقلاب بداند... صاحب این انقلاب مردمند.
رهبری در سخنانی دیگر در در دیدار دست اندرکاران برگزاری انتخابات در سال ۱۳۹۲ میگویند: در جمهوری اسلامی اگر مردم در صحنه نباشند، جمهوری اسلامی چیزی نیست. جمهوری اسلامی که چهارتا مسئول از قبیل بنده نیستند؛ جمهوری اسلامی یعنی حضور همگانی ملت ایران و حرکت عمومی به سمت آرمانها و آرزوهای بزرگ و عملی؛ این معنای جمهوری اسلامی است.
این سخنان شخصی است که برای نمایندگی مجلس و ریاست جمهوری چند بار با رای بالا و مستقیم انتخاب شد و برای رهبری نیز با رای غیرمستقیم مردم و از سوی مجلس خبرگان رهبری برگزیده شد.
وقتی رهبر کشور با آن جایگاه رفیع چنین متواضعانه و صادقانه درباره نقش و وزن مردم در نظام سیاسی ایران صحبت میکند چطور یک مسئول پایین یا بالا رده به خود اجازه میدهد که بخش مهمی از جامعه را برچسب زدن از حقوقشان محروم کند؟
اصلا فرض کنیم رهبری چنین حرفی را نزده بود. باز هم رئیس شورای یک شهر به چه حقی، بر اساس کدام اختیارات و بر مبنای کدام قانون و با تکیه بر چه اصولی میخواهد بخشی از مردم کشورش را از سادهترین حقوقشان محروم کند؟ مگر نظام جمهوری اسلامی یک نظام آپارتاید است که یک نفر به خود حق میدهد که خدمت رسانی به مردم را بر اساس انقلابی و غیرانقلابی بودن تفکیک کند؟
مگر جمهوری اسلامی که خون هزاران شهید به پای آن ریخته شده است نظامی است که امثال آقای پورکبگانی بخواهند با این حرفها و بهانهها از آن به طور خاص بهرهمند شوند؟ ایشان چه طلب از این مردم، کشور و نظام دارد که این چنین به دنبال صاف کردن آن تحت عنوان انقلابی بودن و نبودن است؟
تمام این مردم؛ فارغ از مذهب، جنسیت و گرایش سیاسی به حکومت و دولت خود مالیات میدهند و هیچ کس حق ندارد به بهانه داشتن فرهنگ غربی، شرقی، قدیمی یا جدی آنها را از حقوق مسلمی که دارند محروم کنند. اگر کسانی باید از این حقوق محروم شود آنها کسانی چون آقای پورکبگانی هستند که روی طالبان را سپیده کرده، رویکردهای آپارتایدی دارند، قدر جایگاه خود را نمیدانند و جز ضر و زیان برای مردم و نظام چیزی ندارند. آقای پورکبگانی باید بداند اینجا ایران است و مردم ولی نعمت مسئولان هستند؛ چه مرد، چه زن، چه اصولگرا، چه اصلاحطلب، چه رای داده و چه رای نداده همه و همه ولی نعمت مسئولان هستنند.
نظر شما