نتایج شوکه‌کننده دانشمندان؛ چاق‌ها بیشتر آلزایمر می‌گیرند یا لاغرها؟

در این مطالعه، محققان داده‌های دو گروه از افرادی را که با اختلالات شناختی خفیف تشخیص داده شده بود مقایسه کردند - نیمی از آن‌ها که بیماری آن‌ها در عرض ۲۴ ماه و نیم به آلزایمر پیشرفت کرد، وضعیت آن‌ها بدتر نشد.

محققان دو عامل خطر را به صفر رساندند: شاخص توده بدنی (BMI) و مجموعه‌ای از انواع ژنتیکی مرتبط با خطر بالاتر ابتلا به بیماری آلزایمر.تجزیه و تحلیل آن‌ها نشان داد که خطر ژنتیکی بالاتر همراه با توده بدنی پایین‌تر با احتمال پیشرفت آلزایمر مرتبط است و این ارتباط در مردان قوی‌تر است.

ما می‌دانیم که حفظ وزن سالم و داشتن یک رژیم غذایی سالم برای کاهش التهاب و استرس بسیار مهم است - این یک عامل خطر است که قابل تغییر است و کاری است که می‌توانید برای بهبود زندگی خود و جلوگیری از فرآیندهای تخریب عصبی انجام دهید. اگر متوجه کاهش وزن سریع در یک فرد مسن شوید، در واقع می‌تواند بازتابی از یک روند بیماری عصبی بالقوه باشد.

تحقیقات قبلی ارتباطی بین چاقی و پیامدهای شناختی منفی پیدا کرده است، اما در افراد مسن‌تر که بیماری آلزایمر تشخیص داده می‌شود، نتایج متفاوت بوده است. اگرچه گونه‌ای از ژن موسوم به APOE ۴ قوی‌ترین عامل خطر ژنتیکی برای آلزایمر است، اما تنها حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از خطر کلی را توضیح می‌دهد.

خطر ژنتیکی مهم است، اما در واقع تنها بخش کوچکی از بیماری آلزایمر را توضیح می‌دهد، بنابراین ما دانشمندان می‌خواهند عوامل دیگری را که می‌توانند کنترل کنند را بررسی کنند.به نظر می‌رسد بین ژنتیک و BMI پایین‌تر تعامل وجود دارد، و داشتن هر دوی این عوامل خطر باعث انحطاط بیشتر در مناطق خاصی از مغز می‌شود و احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد.

به گفته محققان، رابطه بین BMI پایین و خطر ژنتیکی بالا و پیشرفت آلزایمر در مردان قوی‌تر از زنان بود، اما حجم نمونه بزرگ‌تر و داده‌های بیولوژیکی اضافی برای گسترش این یافته مورد نیاز است.از آنجایی که تغییرات مغزی می‌تواند مدت‌ها قبل از ظهور علائم شناختی آغاز شود، درک بهتر عوامل خطر متعدد برای آلزایمر می‌تواند راه را برای گزینه‌های پیشگیری بهتر باز کند.

اگر بتوان افراد در معرض خطر بالاتر را قبل از آشکار شدن علائم شناسایی کرد، می‌توان مداخلات و تکنیک‌های پیشگیری را برای کند کردن یا جلوگیری از این پیشرفت به طور کلی اجرا کرد.تا به امروز، دانشمندان اقدامات پیشگیرانه‌ای را پیشنهاد کرده اند که شامل حفظ وزن و رژیم غذایی سالم و شرکت در فعالیت‌هایی می‌شود که التهاب را کاهش می‌دهد و عملکرد نورون‌ها را بهبود می‌بخشد، مانند ورزش و فعالیت‌های تحریک کننده ذهنی.

التهاب در این فرآیند چقدر مهم است. به خصوص در میانسالی، تلاش برای کاهش التهاب، جنبه مهمی برای حفظ یک سبک زندگی سالم و جلوگیری از پیری سریع است.