به گزارش سلام نو، ایرنا به نقل از روزنامه دیلی میل نوشت: محققان کالج سلطنتی انگلیس که رهبری این مطالعه جدید را بر عهده داشته، هشدار دادن: افرادی که از آلودگی به بدترین موارد ویروس کرونا جان سالم به در می برند در معرض خطر ابتلا به یک آسیب پایدار روانی قرار دارند که با افت ۸.۵ امتیازی ضریب هوشی یا پیر شدن یک دهه ای مغز برابر است.
این «مه مغزی» را هم اکنون بیماران کرونایی هفته ها یا حتی ماه ها پس از بهبودی از کووید ۱۹ گزارش می دهند. این موضوع این نگرانی را ایجاد کرده است که این بیماری می تواند تاثیرات شناختی طولانی مدتی مشابه اثرات پایدار «سکته مغزی» یا «میکرو خون ریزی های مغزی» بر این ارگان داشته باشد.
اکنون نتایج این مطالعه جدید نشان می دهد که کرونا می تواند «عواقب شناختی مزمن» واقعی داشته باشد. محققان در این مطالعه پاسخ نامه های تقریبا ۸۵ هزار نفر را که از آلودگی تایید شده و یا مشکوک به کووید ۱۹ بهبود یافته بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
آنها متوجه شدند که این آسیب مغزی بسته به میزان شدت بیماری در سطوح مختلفی رخ داده است. از افرادی که در این مطالعه شرکت کرده بودند، ۶۰ بیمار مبتلا به کرونا از دستگاه های کمک تنفسی استفاده می کردند، ۱۴۷ نفر بدون استفاده از دستگاه کمک تنفسی در بیمارستان بستری شده بودند، ۱۷۶ نفر به دلیل مشکلات تنفسی در خانه تحت مراقبت قرار داشتند.
همچنین سه هزار و ۴۶۶ نفر مشکلات تنفسی داشتند اما تحت مراقبت های پزشکی قرار نداشتند و ۹ هزار ۲۰۱ نفر هم اعلام کردند که کرونا داشتند اما هیچ مشکلی در تنفس نداشتند.
بیمارانی که تحت مراقبت های ویژه قرار داشتند یا به دستگاه کمک تنفسی نیاز داشتند، افتی معادل ۸.۵ امتیاز را در ضریب هوشی خود ثبت کردند. محققان هشدار می دهند این افت ضریب هوشی به اندازه کافی بزرگ است که فرد متوجه تاثیر آن در زندگی روزمره و یا شغل خود شود.
آدام هامپشایر نویسنده اصلی این مطالعه از کالج لندن گفت: این یافته های تکان دهنده تنها در مورد بیماران کرونایی که در بیمارستان بستری می شوند، صادق نیست.
وی افزود: برخی از بیمارانی که نتیجه آزمایش کرونای آنها مثبت بود اما مشکلات تنفسی نداشتند نیز پس از بهبودی، درجاتی از کاهش شناختی را ثبت کردند. افرادی که در خانه بهبود یافته بودند یک افت چهار امتیازی ضریب هوشی را که که معادل با پنج سال پیری مغز است، تجربه کردند.
محققان همچنین تایید کردند که تفاوت در سایر عوامل از جمله سن، بیماری های زمینه ای یا سطح تحصیلات نمی توانست عامل این افت ضریب هوشی باشد.
نظر شما