سلام نو – سرویس سیاسی: محمد باقر قالیباف بالاخره بعد از یک سال حدس و گمان با رای قاطع نمایندگان اصولگرا رییس مجلس شد تا به جمع سران قوا راه پیدا کند.
پس از اعلام دستور کار مجلس، انتخاب رییس مجلس آغاز شد که محمد باقر قالیباف با 230 رای به عنوان رئیس مجلس یازدهم انتخاب شد. فریدون عباسی با 18 رای و مصطفی میرسلیم با 12 رای رقبای قالیباف برای کسب کرسی ریاست مجلس شورای اسلامی بودند که ناکام ماندند.
انتخاب محمد باقر قالیباف به عنوان رئیس مجلس شورای اسلامی آن هم با این رای و به این شکل پیام‌های پیدا و پنهانی برای فضای سیاسی کشور و البته طیف‌های مختلف اصولگرایان داشت.
رای تمام و کمال و حداکثری قالیباف نشان از موفقیت مدیران سیاسی اصولگرا در مدیریت مجلس و حتی مدیریت بدقول‌های عصیانگرِ جبهه پایداری دارد. آن‌ها با حفظ اتحاد این چنینی و دادن یک کرسی نایب رئیسی به احمدی‌نژادی‌ها و پایداری‌ها هم نشان دادند این طیف را به رسمیت می‌شناسند و هم به سادگی حاضر نیستند سهمی بیش از حدش به آن اختصاص دهند.
با انتخابات داخلی دیروز فراکسیون اکثریت و البته انتخابات امروز، محمد باقر قالیباف ثابت کرد که سطحش با دیگر نمایندگان فرق دارد و حاجی بابایی، نیکزاد یا میرسلیم هیچ کدام حریف او نمی‌شوند.
پیام دیگر شیوه نامزدی قالیباف برای ریاست مجلس است. او برخلاف ماجرای بستن لیست اصولگرایان اصلا از مواضع خود کوتاه نیامد و حاضر نشد به بازی جبهه پایداری برای تعهد دادن درباره عدم نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری تن دهد و بدون هیچ گونه تعهدی ریاست مجلس را به دست آورد.
این حرکت دو پیام جدی دارد. نخست این که محمد باقر قالیباف کسی نیست که به هر ساز جبهه پایداری برقصد و دیگر آن که او هم‌چنان نامزد بالقوه انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 است، به خصوص با رای خوب و یک دستی که برای ریاست مجلس به دست آورد.
حرف دیگر انتخاب قالیباف به عنوان رئیس مجلس مسئله شفافیت و عدالت و مبارزه با فساد است. محمد باقر قالیباف با پرسش‌های بسیاری درباره دوره شهرداری خود و عملکرد قائم مقامش مواجه است که هیچ گاه حاضر به پاسخ به آن نشد و با این رای نیز مشخص شد که این پرسش‌ها، شفافیت و مبارزه با فساد اولویت عملیاتی مجلس جدید نیست.
پیام دیگر برای حزب موتلفه بود، حزبی که اعتبارش از 12 رای بیشتر نرفت و نامزدش حتی از یک نامزد مستقل غیرمشهور هم رای کمتری برای ریاست مجلس آورد. ظاهرا موتلفه و دوستانش یا باید حزب خود را تعطیل کنند یا دنبال رویکرد جدیدی باشند چون رای میرسلیم میخ دیگری بود بر تابوت قدیمی‌ترین حزب اصولگرایان بود که نمی‌خواهد محجوری خود را بپذیرد.
با تمام این‌ها حالا شهردار سابق تهران بر کرسی ریاست مجلس تکیه زده و فرصت دارد تا بار دیگر با کلید واژه‌هایی مثل کار جهادی و حمایت از جوانان، خود را بین مردم مطرح کند. او خرداد ماه پارسال با انتشار ویدئویی از "جوانان انقلابی" یا همان نو اصولگراها برای "حضور پرشور" در انتخابات دعوت کرد و حالا به پشتوانه همان‌ها در حال تحکیم قدرت است، هرچند با این مسئله مواجه است که مجلس شهرداری نیست و مدیریت آن با ریاست بر شهرداری یا نیروی انتظامی متفاوت است.
اگر قالیباف بتواند از پس مدیریت مجلس و سر و کله زدن با 290 نماینده بر بیاید و نمایش خوبی در بین مردم داشته باشد آن وقت می‌تواند مدعی جدی انتخابات 1400 باشد و تبدیل به اولین رئیس جمهور ایران در قرن جدید شود، هرچند برای این کار راهی سخت، رقیبانی قدرتمند و اتفاقات پیش بینی نشده‌ای بر سر راه خود می‌بیند.
