فرخ زاد پیش‌تر با بیان اینکه ماشین‌سازی تبریز 50 میلیارد تومان بدهی دارد، اظهار کرده بود: طبق توافقی که در معامله با سازمان خصوصی‌سازی داشتیم کل مبلغ کارخانه ماشین‌سازی تبریز همراه ریخته‌گری و زمین ایل‌گلی تبریز معادل ۷۰۰ میلیارد تومان بوده که مبلغ ۲۰۰ میلیارد تومان پرداخت شده و الباقی طی پنج سال، سالانه ۱۰۰ میلیارد تومان پرداخت خواهد شد.
محمد دهقان، نماینده مجلس معتقد است نحوه خرید این کارخانه با ابهامات زیادی همراه بوده. او گفته است: این شرکت دارای ۱۲۶ هکتار زمین کارخانه می‌باشد. ۸۳ هزار و ۵۰۰ متر زمین در منطقه ایل گلی تبریز دارد که ما از بنگاه در مورد ارزش هر متر از این زمین پرسیدیم و آنها در جواب گفتند که در این منطقه هر متر زمین بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان ارزش دارد. پس اگر حداقل هر متر زمین در آنجا ۱۰ میلیون تومان ارزش داشته باشد می‌توان ادعا نمود که تنها زمین‌های ایل‌گلی شرکت ماشین سازی ۸۳۵ میلیارد تومان ارزش داشته است.
این نماینده مجلس اضافه کرده است: کل این شرکت را به مبلغ ۶۸۷ میلیارد تومان فروخته‌اند. حالا سئوال این است که چقدر از این پول را گرفته اند و چقدر را قرار است در چند سال بگیرند و از این گذشته در قرارداد مجوز فروش آنی زمین‌های ایل گلی را به خریدار داده اند.
اکبر اعلمی، نماینده اسبق تبریز در کانال تلگرامی خود نوشته است: اگر در مجلس بودم از گناه نابخشودنی دولت و زیرمجموعه اش در چوب حراج زدن به ثروت ملی چشم پوشی نمی کردم و اهتمام خویش را صرف تحقیق و تفحص پیرامون شناسایی خریداران و روابط و مناسبات آنها با یکدیگر، اعضای دولت و دست اندرکاران سازمان خصوصی‌سازی و منشاء ثروت خریداران می کردم.
شرکت هپکو اراک هم چند سال قبل با 60 درصد سهامش حدود 70 میلیارد واگذار شد. کارخانه بزرگی که ارزش آن حدود 800 میلیارد تومان برآورد شده بود. در آن زمان سهامدار برای خرید هپکو حدود ده میلیارد از سیستم بانکی قرض گرفت و قرار شد 50 میلیارد هم به صورت اقساطی پرداخت کند. اقساطی که هیچ‌گاه پرداخت نشد.
تجربه سال های اخیر نشان داده است که بدترین نوع خصوصی سازی واگذاری مالکیت آنهاست. شاید اگر به جای مالکیت، مدیریت مجموعه های عظیم و کارآمدی چون هپکو و ماشین سازی تغییر می کرد وضعیت بهتری در انتظار این صنایع بود.
کمال‌الدین پیرموذن: بساط این گونه خصوصی‌سازی‌ها باید جمع شود
یک نماینده پیشین مجلس با اشاره به نحوه نادرست خصوصی سازی در سالهای اخیر در گفت‌وگو با سلام نو اظهار کرد: متاسفانه علی‌رغم اینکه شعار محوری انقلاب اسلامی که در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی‌اش هستیم، عدالت طلبی بود، ما به اسم اصل 44 قانون اساسی از گفتار علوی گفتیم اما رفتار اموی داشتیم. بیشتر خصوصی‌سازی ما با بهره‌گیری از ارتباط نامشروع و قیمت گذاری‌های غلط است.
کمال الدین پیرموذن گفت: در این به اصطلاح خصوصی سازی‌ها پول اولیه اندکی معادل حدود 20 درصد ارزش قیمت را ابتدا می‌گیرند و مابقی آن را تقسیط می‌کنند. گاهی همان قسط ها هم داده نمی‌شود.
عضو کمیسیون صنایع مجلس نهم تاکید کرد: برخی مسئولین بنیان بسیاری از باورسوزی ها را در نظام ایجاد می‌کنند. برخی ادعا می‌کنند که می خواهند در قالب خصوصی‌سازی کاری کنند تا با کاهش هزینه‌های بیت المال، به افزایش بهره‌وری واحدهای تولیدی برسیم. با این حال در عمل با تاراج بیت المال واحد تولیدی از کیسه ملت می‌رود.
او همچنین خاطرنشان کرد: مسئولان می گویند ما قانون اساسی را اجرا می‌کنیم اما در عمل اتفاق دیگری می‌افتد. بساط این گونه خصوصی‌سازی‌ها باید جمع شود و وظیفه نمایندگان این است که جلوی این کارهای اشتباه را بگیرند.
سلام نو - سرویس اقتصادی: کارخانه ماشین‌سازی تبریز اولین کارخانه‌ای نیست که نحوه واگذاری آن به بخش خصوصی مورد انتقاد جدی کارشناسان قرار گرفته است و احتمالا با ادامه این روند آخرین کارخانه هم نباشد. سازمان خصوصی سازی می‌گوید قیمت کارشناسی این کارخانه 611 میلیارد است اما به اعتقاد یک نماینده مجلس این کارخانه بیش از هشت هزار میلیارد ارزش دارد.
به گزارش سلام نو، یکی از بزرگ‌ترین کارخانه‌های شهر تبریز واقع در قراملک و دومین ماشین‌سازی بزرگ ایران بعد از دوازده سال بلاتکلیفی به شخصی به نام قربانعلی فرخ زاد فروخته شد. او هم اکنون به علت فروش ۳ میلیون دلار ارز دولتی در زندان به سر می‌برد.
