سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر | مرتضی کوه مسکن : فیلم «لباس شخصی» به نویسندگی و کارگردانی «امیرعباس ربیعی» و تهیه کنندگی «حبیب والی نژاد»، اولین فیلمی بود که در هفتمین روز سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر برای اهالی رسانه و هنرمندان در پردیس سینما گالری ملت بر روی پرده رفت.
چند سالی است که پس از یک مدت طولانی بی‌توجهی مسئولان فرهنگی و هنری به حوادث تاریخی انقلاب، چند سالی می شود که اتفاقات سال‌های اول انقلاب و فعالیت‌های حزب ها و جناح‌های مختلف سیاسی به موضوعی جذاب برای فیلمسازان ایرانی تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید :
بررسی فیلم «لباس شخصی» / فیلمی سیاسی و تاریخی در خصوص فعالیت حزب توده
محمد حسین مهدویان در طی همین چند سال گذشته در چند فیلم بلند سینمایی و مستند خود نظیر «ماجرای نیمروز»، «ماجرای نیمروز ۲ : رد خون» به این مسائل پرداخته است.
فیلم «لباس شخصی» فیلمی سیاسی و تاریخی است که به اتفاقات دهه شصت و فعالیت حزب توده در ایران می پردازد و داستان کشف فعالیت‌های خرابکارانه شبکه اطلاعاتی سری حزب توده در ایران است که در اوایل دهه شصت، با تلاش‌های نیروهای اطلاعات، خنثی شد و افشای برخی زوایای پنهانش بالاخص جاسوسی یکی از نظامیان رده بالای کشور حیرت عموم مردم را به دنبال داشت.
«لباس شخصی» عنوان اولین فیلم سینمایی بلند امیرعباس ربیعی در مقام کارگردان است ، هرچند که وی تا کنون فیلم سینمایی بلند نساخته اما با فضای هنر و فیلمسازی بیگانه نیست، او قبلا فیلم کوتاه «بعد از ظهر» را کارگردانی کرده است که در هشتمین جشنواره فیلم مردمی عمار جایزه بهترین فیلم را بدست آورده است.
یکی از عمده ضعف های فیلم «لباس شخصی» عدم حضور بازیگر چهره در این فیلم است، اگر امیر عباس ربیعی هوشمندی محمد حسین مهدویان را داشت، می توانست با حضور بازیگران چهره بیشتر موفقیت حتمی خود را در گیشه تضمین کند، هر چند که الحق و النصاف بازیگران تئاتری این فیلم نیز به خوبی از عهده نقش بر آمده اند، بازیگرانی نظیر توماج دانش بهزادی و مهدی نصرتی توانسته اند به درستی از عهده نقش خود بر بیایند و تصویری درستی از نیروهای انقلابی را برای مخاطب به معرض نمایش بگذارند، البته در این میان امیر عباس ربیعی نیز به درستی بازیگران خود را در جهت راستای بازی درست هدایت کرده است.
از ضعف های دیگر این فیلم وفاداری بیش از حد کارگردان به روایت مستند قصه است، زیرا در سینما درام و داستان حایز اهمیت است تا تاریخ و مستندات و مخاطب بیشتر جذب فضای داستان و قصه می شود زیرا اگر غیر از این بود به تماشای فیلم مستند می نشست تا داستانی.
یکی از نقاط قوت فیلم صراحی صحنه درست و بسیار نزدیک فیلم به زمان و حال و هوای دهه ۶۰ است و محمدرضا شجاعی طراح صحنه فیلم به درستی از عهده این کار برآمده است و بیننده را بسیار با فیلم و فضای دهه ۶۰ همراه می کند.
فیلم «لباس شخصی» کار خود را با ضرباهنگی قابل قبول آغاز می‌کند و در نیمه اول، لوکیشن‌های متنوع و چشم‌نوازی که با دشواری ها و طراحی صحنه های مشکل ساخته شده‌اند، در کنار جلوه‌های ویژه چشمگیر و در حد سینما، مخاطب را دلگرم می‌کند.
این نقد در زمان جشنواره فیلم فجر نوشته شده است و بزودی کامل خواهد شد.
فهرست عوامل فیلم «لباس شخصی»
نویسنده و کارگردان : امیرعباس ربیعی
تهیه‌کننده : حبیب والی نژاد
بازیگران : مهدی نصرتی، توماج دانش بهزادی، مجید پتکی، میلاد افواج، عماد درویشی، نجلا نظریان، مهیار شاپوری، احمد لشینی، کیوان محمود نژاد، شهاب بهرامی، روزبه رئوفی، علی فرهاد زاده و ماه‌منیر بیطاری
مدیر فیلمبرداری : هاشم مرادی
مدیر صدابرداری : امیر عاشق حسینی
مدیر برنامه‌ریزی : بهمن حسینی
تدوین : مهدی سعدی
مدیر تولید : منصور غضنفری
دستیار کارگردان : مهدی سلیمانی
منشی صحنه : سارا عبداللهی
طراح صحنه و لباس : محمدرضا شجاعی
طراح چهره‌پردازی : محسن دارسنج
جلوه‌های ویژه بصری : جواد مطوری
جلوه‌های ویژه میدانی : ایمان کرمیان
دستیار تولید : افشین رئوفی
مدیر تدارکات : بهرام دانایی
