بررسی پرونده مرگ مشکوک ناصر عبدالهی پس از سیزده سال

سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : ناصر عبداللهی خواننده پاپ ایرانی متولد 10 دی 1349 در محله «باغ» شهر بندرعباس است، وی فارغ التحصیل رشته بازرگانی در مقطع کارشناسی از دانشگاه پیام نور بود.

پدرناصرعبداللهی «عبدالرحمن عبداللهی» از کارگران بازنشسته شرکت نفت و مادرش «مهرنگار بندری نیایی» خانه دار است و چهار برادر و تنها یک خواهر به نام نسرین دارد و خود نیز فرزند سوم این خانواده است.

پدرشان فلوت می زد و محمد طیب، بزرگترین پسر خانواده، ملودیکا، ناصر هم از همان ابتدا به سمت موسیقی کشیده شد اما هیچکس فکر نمی کرد، علاقه او به سازهای بندری باعث شود روزی جزء محبوب ترین خواننده های ایران شود.

لکنت زبان در کودکی :

ناصر عبداللهی به خاطر اتفاقی که در جلوی چشمانش افتاد قدرت تکلم خود را ازدست داد و تا چند سال قدرت حرف زدن را نداشت و در ادا کردن کلمات نیز مشکل داشت، خانواده عبداللهی خیلی تلاش کردند تا اینکه بالاخره دکتری در شیراز به آنها گفت که تنها راه نجات ناصر در خوانندگی است و سپس خانواده با خریدن یک ملودیکا او را به سمت دنیای موسیقی هل دادند.

ازدواج :

ناصر عبداللهی از سال 1366 با بابک غفوری برادر فهمیه غفوری در یک گروه موسیقی  به نام «فریاد ساحل» آشنا شد و این رفت آمد ها باعث علاقه ناصر 18 ساله به فهمیه شد که در نهایت در سال 1367 منجر به ازدواج شد و حاصل این ازدواج  تولد سه فرزند به نام های نوید ( متولد 1368 ) ، نازنین ( متولد 1371 )  و نامی ( متولد 1373 ) است.

ناصر عبداللهی ترانه های زیادی را برای همسرش خوانده است، وی ترانه های «نازتکه» و «یاروم چکه» را بارها به همسرش تقدیم کرده است.

شروع فعالیت هنری :

عبداللهی فعالیت‌های هنری خود را از سال‌های نوجوانی در صدا و سیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی استان هرمزگان آغاز کرد  و سپس سال 1 با گروه صبح بخیر ایران آشنا شد و از آنجا برای اجرا به تهران دعوت شد

ناصر عبداللهی کار حرفه‌ای را به‌طور جدی از سال ۱۳۷۴ خورشیدی آغاز و در سال ۱۳۷۵ همراه با همسرش به تهران آمد.

وی پس از مهاجرت به تهران به سراغ محمدعلی بهمنی رفت و بهمنی او را به انتشارات دارینوش معرفی کرد و پس از آن آلبوم‌های «عشق است» و «دوستت دارم» را توسط این انتشارات ضبط و منتشر کرد.

طلاق و ازدواج مجدد :

سال 1377 خانواده ناصر عبداللهی به بندر بازگشتند و سال 1382 بود که زندگی این زوج به پایان راه خود رسید و آن‌ ها با اینکه علاقه زیادی به هم داشتند به این نتیجه رسیدند که بهتر است که زندگی‌ شان را جدا از هم ادامه دهند.

ناصر عبداللهی در همان سال پس از جدایی از همسر اولش به خواستگاری همسر دومش یعنی‌ «فاطمه فهیمی» رفت و به خاطر دوستی ای که با پدر همسر دومش داشت خانواده فهیمی را به خوبی می شناخت و همین شناخت باعث شد او فاطمه را برای زندگی مشترک انتخاب کند و حاصل آن ازدواج تولد دختری به نام «نینا» در سال 1384 شد.

سه فرزند همسر اول عبداللهی به نام های نوید، نازنین و نامی هر سه در کار موسیقی هستند و خوانندگی میکنند، نازنین دختر وی نیز علاوه بر خوانندگی، گروه موسیقی دارد و تدریس نیز می کند و دختر کوچکش نینا نیز محصل می باشد.

خواننده‌ ی جوان که دیگر جز محبوب‌ ترین خواننده‌ های ایران شده بود، پس از مدتی با انتشارات دارینوش دچار اختلافاتی شد و سپس آلبوم‌های «بوی شرجی» توسط انتشارات شمیم جنوب، «هوای حوا» و «ماندگار» توسط انتشارات آوای نکیسا منتشر شد.

آلبوم های منتشر شده :

12 آلبوم با نام های 1-  حکم طاعت، 2- گِنوغُ (گنوغ به گویش بندر عباسی یعنی: دیوانه)، 3- شاهد ناصر، 4- محمد جان، 5- در پی خدا، 6- صبوح القدوس، 7- عیدانه،  8- عشق است ( به همراه پرویز پرستویی و محمد علی بهمنی در سال 1378 )، 9- دوستت دارم ( به همراه پرویز پرستویی در سال 1379 )، 10- بوی شرجی ( در سال 1381 )، 11- هوای حوا ( در سال 1382)، 12 – ماندگار ( در سال 1385 )، رخصت ( در سال 1390) از ناصر عبداللهی منتشر شده است.

ناصر عبداللهی در سوم آذرماه ۱۳۸۵ در بندرعباس به دلایل نامشخصی بی‌هوش شد و به کما رفت و به گفته بسیاری او توسط شخصی بنا به دلایل شخصی با ضربات چاقو کشته شده‌ است، او پس از گذراندن ۲۶ روز در کما سرانجام روز ۲۹ آذر ۱۳۸۵ و در ۳۵ سالگی در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران درگذشت و در زادگاه‌اش بندرعباس به خاک سپرده شد و تا سال‌ها شایعات فراوانی درباره علت مرگ وی وجود داشت و همچنان این موضوع در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

شایعه ای که در ابتدا پس از مرگ وی مطرح شد، شایعه اعتیاد عبداللهی به مواد مخدر بود که پس از مدتی به شدت تکذیب شد.

احسان علیخانی دو سال بعد در سالروز فوت این خواننده در برج میلاد با گفتن برخی جملات حاشیه‌های فراوانی را در رسانه‌ها باعث شد تا گمانه زنی‌ها بیشتر و بیشتر شوند : نزدیک یک سال است که فهمیده‌ایم او به قتل رسیده‌است در صورتی که این موضوع مطرح نشده بود، همیشه دوست داشتیم این موضوع را بگوییم، صحبت کردن از علی (ع) ساده است، اما ناصر عبداللهی در جایی از امیرالمومنین صحبت کرد که سخت بود.

واکاوی صحنه مرگ :

عقیل برادر بزرگ ناصر اولین کسی بود که به کما رفتن او را دید، وی که کار صدابرداری ناصر را انجام می داد 3 آذرماه به خانه ناصر رفت تا کار ترانه و صدابرداری را شروع کنند، همسرش در خانه نبود و به همراه نینا به خانه پدرش رفته بود، نوید و نازنین و نامی هم مدرسه بودند، ناصر در بالکن خوابیده بود.

عقیل که می دانست ناصر روی خوابش خیلی حساس است و اگر او را از خواب بیدار کند ممکن است بداخلاق شود با دیدن خواب ناصر چند ساعت منتظر می ماند تا او بیدار شود ولی ناصر از خواب بیدار نشد و این مساله عقیل را نگران کرد، با خواهرش تماس می گیرد و او را در جریان خواب عجیب و بی حرکت بودن جسم ناصر بگذارد.

عقیل و نسرین جسم بی حرکت ناصر را به همراه آمبولانس به بیمارستان خلیج فارس منتقل کردند، در مرحله اول حدس خودکشی یا سم دارویی مطرح بود و به همین علت ناصر را برای شست و شوی معده به اتاق مخصوص بردند، اما جزء شکلات و کمی  تنقلات چیز دیگری در معده ناصر نبود و هیچ دارو یا سمی هم در معده او یافت نشده است.

پزشکان بیمارستان خلیج فارس به خاطر نداشتن امکانات از خوانده عبداللهی خواستند آزمایش های ناصر به بیمارستان کودکان بندرعباس منتقل شود.

نمونه برداری ها انجام شد و جواب آزمایشات حاکی از رسوب کلیه می داد، اما ناصر به هیچ بیماری کلیوی مبتلا نبود.

پزشکان بیمارستان خلیج فارس به خاطر امکاناتی که بیمارستان شهید محمدی بندرعباس داشت ترجیح دادند ناصر عبداللهی به این بیمارستان منتقل شود اما در 12 روزی هم که در این بیمارستان بود تغییر مثبتی در وضعیت وی ایجاد نشد.

خانواده عبداللهی عزمشان را جزم کردند که اگر پزشکان اجازه بدهند او را به تهران منتقل کنند تا شاید بتوان با تجهیزات پیشرفته تری او را به هوش آورد، هر چند پزشکان اعتقاد داشتند که انتقال او به تهران هم دردی را دوا نمی کند چون سطح هوشیاری ناصر بسیار پایین بود اما خانواده عبداللهی تصمیم گرفته بودند تا هر راهی را امتحان کنند.

ناصر عبداللهی به وسیله هواپیمای شخصی از بندرعباس به بیمارستان هاشمی نژاد تهران منتقل شد و وضعیت او هر روزبدتر می شد و سرانجام روز ۲۹ آذر ۱۳۸۵ و در ۳۵ سالگی در بیمارستان هاشمی‌نژاد تهران درگذشت و خانواده ی عبداللهی جسد او را به بهشت زهرای بندرعباس بردند و او را در آنجا به خاک سپردند و علت فوت در پرونده پزشکی و پزشکی قانونی علت مرگ ناصرعبداللهی، نارسایی کلیه، مسمومیت دارویی و شکستگی جمجمه  درج شده است.

اصل ماجرای فوت ناصر عبداللهی چه بود؟

تا سال‌ها خانواده عبداللهی به دلیل تفکرات بومی و برخی محدودیت‌ها از بازگویی این ماجرا خودداری می‌کردند تا اینکه در مهر ۱۳۹۳ و پس از گذشت هشت سال باشگاه خبرنگاران جوان اصلی‌ترین دلیل فوت ناصر عبداللهی را به نقل از مهدی براتی این‌گونه بازگو می‌کند :

هفت سال پیش همسر ناصر عبداللهی، بعد از یک جربحث مختصر با وی، به حالت قهر به منزل پدری اش می‌رود، ظهر همان روز ناصر برای بازگرداندن همسرش، سراغش می‌رود، مدت ها بود که بین خانواده همسر وی و ناصر بحث‌هایی در مورد دلایل اجرای قطعه یا فاطمه رخ داده و دایی‌های همسر وی به شدت از این موضوع عصبانی‌اند.

ظهر همان روز ناصر که برای بازگرداندن همسرش به محله پدر همسرش می‌رود، گویی وارد کارزاری شده که افراطیون منتظرش بودند و به سرکردگی دایی‌های همسرش و وهابی‌ها مورد حمله قرار می‌گیرد و به شدت مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد.

بعد از این درگیری شدید، پیکر خون آلود ناصر به منزلش برده می‌شود و در حیاط خانه و روی تخت رها می‌شود، پسر خانواده بعد از چند ساعت و بدون اطلاع از ماوقع به خانه می‌آید و با تصور خواب بودن پدر، توجهی به وی نمی‌کند، صدای خِر خِر پدر پس از دقایقی توجه پسرش را جلب می‌کند، تا به سمت پدرش برود و با برگرداندن پدر به سمت خودش، متوجه آثار ضرب و شتم روی صورت پدر می‌شود، از پدر داستان را می‌پرسد و ناصر در جواب می‌گوید که از جایی سقوط کرده و مشکلی نیست، به اصرار پسر به حمام برده می‌شود تا آثار ضرب و شتم و چهره خون آلود پدر شسته شود ولی به دلیل ضعف عمومی از حال می‌رود.

پس از مرگ او، آلبوم «رخصت» توسط انتشارات آوای مهر میهن به بازار روانه شد و محمد علیزاده از جمله شاگردان وی بود.

منبع :

مستند جعبه سیاه

برگرفته از خاطرات نسرین عبداللهی ( خواهر مرحوم ناصر عبداللهی )