محمد مایلی‌کهن پیشکسوت فوتبال در گفت‌وگو با ایسنا درباره نتایج ضعیف تیم ملی ایران با ویلموتس در مقدماتی جام جهانی اظهار کرد: دیگر نمی‌شود درباره این فوتبال حرف زد. ویلموتس کاری کرده که مردم دلشان برای کی‌روش تنگ شده و می‌گویند ای کاش باز او سرمربی تیم ملی بود. البته همین کی‌روش هم خدمتی به فوتبال مملکت نکرد. کی‌روش اگر بیل‌زن بود، باغچه کلمبیا را بیل می‌زد نه این که از جامی به راحتی حذف شود.
وی ادامه داد: کی‌روش در این مملکت تبدیل به رییس جمهور و رییس فدراسیون شده بود و واژه "سرمربی" برایش کم بود. اگر ویلموتس نبود و هر خارجی دیگری بود، شاید نتیجه بدتر از این بود. ایراد از مربی خارجی نیست بلکه ایراد از راس هرم فدراسیون است. ایراد از تاج و ساکتی است که توسط دولتی‌ها حمایت می‌شود.
مایلی‌کهن اضافه کرد: مشکل مملکت ما از فوتبال فراتر رفته است. فوتبال نمونه کوچکی از وضع خراب جامعه ماست. امثال تاج و ساکت چگونه بر سر کار آمده‌اند؟ تنها رابطه بوده که باعث شده این دو در فدراسیون سمت بگیرند مگر نه سواد این کار را هم ندارند. اصلا چگونه می‌شود محمدرضا ساکتی که راننده یک شخصی بود، تبدیل به دبیرکل فدراسیون شود و همیشه در کنار تیم ملی باشد؟ به‌گونه‌ای به او بها داده‌اند که اکنون هیچ‌کس را قبول ندارد و تمام این‌ها به خاطر حمایت‌های ویژه از اوست.
سرمربی پیشین تیم ملی افزود: می‌توانستند به جای مربی خارجی، از مربی داخلی استفاده کنند اما آن‌قدر این فدراسیون ایراد دارد به همان مربی داخلی هم ۵ میلیارد می‌دهند که اشتباه است. مگر ما در چه کشوری زندگی می‌کنیم که چنین حقوق‌هایی پرداخت می‌شود؟ من که مانند سیب‌زمینی بی‌رگ نیستم مشکلات مردمم را فراموش کنم. این افراد درکی از وضع اقتصادی مردم ندارند. نمی‌دانند یک خانواده ۴ نفره اگر بخواهد ۳ وعده نان خالی بخورد، هزینه یک ماهه‌اش می‌شود یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان. این بدون احتساب هزینه مسکن، پوشاک، و درمان و... است، آن هم برای کارمندی که ۲ میلیون تومان حقوقش است. من خودم از میادین میوه شهرداری خرید می‌کنم اما رییس همان میدان میوه و تره‌بار بهترین میوه‌اش را برای آشنایش کنار می‌گذارد.
این پیشکسوت فوتبال در پایان گفت: این اتفاق باعث می‌شود فقیر، فقیرتر شود و سرمایه‌دار هم سرمایه‌اش را بردارد و برود زیرا اگر بماند به دلیل گرانی مواد اولیه مجبور به کاهش کارگرانش می‌شود و عاقبتش هم زندان است. همین ۲ روز پیش در میانه زلزله آمد و تمام خانه‌ها که کاه‌گلی و چوبی بودند خراب شد، چرا باید ۴۰ سال بعد از انقلاب ما چنین خانه‌های سستی داشته باشیم که با کمترین حد ریشتر خراب شوند. این فوتبال نمونه کوچکی از جامعه ماست. این حرف‌ها را برای این نمی‌زنم که مثلا جای تاج را بگیرم زیرا که اگر قرار بود من بر حسب تجربه و دانشم سمت بگیرم، اکنون باید رییس فیفا می‌شدم.
انتهای پیام
