به گزارش سلام نو به نقل از ایرنا، «بوریس جانسون» گویا همان مسیری را می‌رود که «ترزا می» طی کرد و سرانجام منجر به شکست وی شد. به نظر تحلیلگران، وضعیت سیّال اجتماعی و سیاسی در انگلیس اطمینان به پیروزی محافظه‌کاران در انتخابات زودهنگام آتی را دشوار ساخته است.
به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، یکی از پیامدهای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) آن بود که دولت لندن مجبور به ارائه درخواست برگزاری انتخابات زودرس شد و در نهایت پارلمان بریتانیا روز ۱۲ دسامبر (۲۱ آذر) را به عنوان زمان برگزاری این انتخابات مشخص کرد. پس از آن که حزب کارگر هم با برگزاری انتخابات موافقت کرد، مجلس نمایندگان برای نخستین بار در حدود یکصد سال اخیر رضایت خود در زمینه برگزاری انتخابات در این ماه را بیان داشت. در واقع برای نخستین بار در چند ماه اخیر پارلمان در یک امر سیاسی با نخست وزیر هم نظر شد.
برگزاری این انتخابات نیز یکی از پیامدهای پرونده پرحاشیه برگزیتی است که تاکنون چند دولت را در لندن به زمین زده است. چند ماه پیش و بعد از آنکه «ترزا می» نخست وزیر پیشین این کشور نتوانست در اجرای فرایند خروج از اتحادیه اروپا رضایت نمایندگان مجلس عوام را جلب کند، «بوریس جانسون» به عنوان رهبر حزب محافظه کار که در مجلس دارای اکثریت بود به عنوان نخست وزیر انگلستان معرفی شد. با این وجود، وی هم نتوانست موفقیت خاصی را در جلب نظر موافق نمایندگان کسب کند.
بر این اساس، رای دهندگان بریتانیایی برای دومین بار در دو سال اخیر در انتخابات پارلمانی شرکت می کنند. ترزا می دو سال قبل مرتکب اشتباهی سیاسی شد که به اعتقاد برخی تحلیلگران، جانسون هم مشابه همان کار را می خواهد انجام دهد. وی آن زمان احساس می کرد با یک پیروزی چشمگیر در انتخابات همه موانع بر سر راه برگزیت را بر می دارد اما در نهایت با خوش شانسی تنها پیروزی خفیفی را بر رقیب به دست آورد. هر دو نخست وزیر با یک دیدگاه درخواست برگزاری انتخابات را مطرح کرده اند.
رقابت بر سر چگونگی برگزیت
اختلاف نظر بر سر نحوه اجرای برگزیت مهمترین دلیل برای برگزاری انتخابات است. این امیدواری وجود دارد که انتخابات بتواند بن بست ناشی از برگزیت را رفع کند. «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر دلیل موافقت خود با برگزاری انتخابات زودهنگام را برطرف شدن خطر برگزیتِ بدون توافق اعلام کرد. جانسون که در همین چندماه حضور در ساختمان شماره ۱۰ خیابان داونینگ چندین بار در پارلمان شکست خورده است، اعلام داشت که نتیجه انتخابات می تواند مسیر و نحوه خروج از اتحادیه اروپا را مشخص کند و در طرف مقابل چهره های حزب کارگر هم از برگزاری همه پرسی در مورد توافق برگزیت در صورت موفقیتشان در انتخابات سخن می گویند.
در صورت پیروزی محافظه‌کاران، به احتمال زیاد جانسون آخرین توافقِ مربوط به خروج از اتحادیه اروپا را به اجرا در می آورد و اگر حزب کارگر پیروز شود ممکن است حتی اجرای برگزیت یا توافق های به دست آمده میان لندن و بروکسل را به رای مردم واگذار کند.
کوربین ایجاد تغییر واقعی در جامعه بریتانیا را نقطه تمرکز حزب کارگر اعلام کرد و افزود این حزب بلندپروازانه ترین و جامع ترین کارزار انتخاباتی را راه اندازی می کند.
طبق تحلیل گزارش تارنمای «بلومبرگ» قرار نبود تا سال ۲۰۲۲ انتخابات سراسری دیگری برگزار شود اما بن بست های برگزیتی که در مقابل جانسون وجود داشت وی را مجبور کرد چنین تصمیمی را اتخاذ کند. طبق تحلیل فوق، اگر وی پیروز انتخابات باشد به سرعت انگلستان را از اتحادیه اروپا جدا می کند و در صورتی که شکست بخورد ممکن است برگزیت متوقف شود و لندن شاهد سوسیالیست ترین دولت خود از دهه ۱۹۷۰ تاکنون باشد.
در واقع دو بازیگر اصلی این انتخابات رهبران احزاب محافظه کار و کارگر هستند و در کنار آن ها حزب لیبرال دموکرات مخالف برگزیت و حزب برگزیتی «نایجل فاراژ» و حزب زیست محیطی سبز هم نقش آفرین خواهند بود. البته در ولز و اسکاتلند و دیگر مناطق هم احزاب فرعی وجود دارند که ماهیت آن ها در موافقت و مخالفت با برگزیت تبیین می شود.
در آخرین نظرسنجی هایی که اوایل ماه نوامبر انجام شد، حزب محافظه کار حدود ۱۵ درصد از حزب کارگر جلو بود اما بسیاری از این نظرسنجی ها به علت ماهیت فرّار و تغییرپذیر آرای سیاسی معمولا غیردقیق در می آیند.
تازه‌ترین نظرسنجی «رویترز» نشان می‌دهد که محافظه‌کاران با ۴۰ درصد آرا مقابل حدود ۳۰ درصد آرای حزب کارگر به پیروزی خواهند رسید.
در نهایت باید منتظر بود و دید کدام حزب در رقابت بر سر کسب بیشترین تعداد نمایندگان از ۶۵۰ کرسی پارلمان موفق عمل می کند. هر حزبی که بتواند ۳۲۶ کرسی را کسب کند دولت را تشکیل خواهد داد و هرچه حاشیه پیروزی بزرگتر باشد دست آن حزب برای پیشبرد برنامه های دولت بازتر خواهد بود. اگرهم هیچ یک از احزاب اکثریت را کسب نکنند باید در کنار دیگر احزاب، دولت ائتلافی را برای کسب کرسی های لازم پارلمان تشکیل دهند.
ریسک انتخاباتی جانسون
اوضاع سیاسی در انگلیس همانند دو سال قبل نامشخص است. ترزا می آن زمان نسبت به پیروزی خود در انتخاباتی مطمئن بود که محافظه کاران اکثریت خوبی را در آن پارلمان در اختیار داشتند؛ اما پس از انتخابات همه چیز به ضرر وی تمام شد. اگرچه برخی نظرسنجی ها از پیروزی محافظه کاران خبر می‌دهند اما در افکارعمومی و حتی در مجلس اوضاع چندان بر وفق مراد جانسون نیست. ضمن اینکه تحولات چند سال اخیر نشان داده است نمی توان به نتایج نظرسنجی ها اعتماد داشت.
آخرین بررسی‌های خبرگزاری «رویترز» نشان می دهد که محافظه کاران با ۴۰ درصد آرا در مقابل حدود ۳۰ درصد آرای حزب کارگر به پیروزی خواهند رسید.
روزنامه «گاردین» در مورد ناممکن بودن پیش بینی نتیجه انتخابات پارلمانی عنوان داشت در انتخابات سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ نیز همین شرایط اتفاق افتاد. طبق این تحلیل، سیّال بودن نظر رای دهندگان موجب می شود که رای آن ها بیشتر از هر زمان دیگر میان دو دیدگاه سیاسی معارض متغیر باشد.
تغییرات بلندمدت در ساختار اجتماعی و دگرگونی‌های کوتاه‌مدت سیاسی، پیش‌بینی رفتار انتخاباتی مردم انگلستان را دشوار کرده است.
در واقع ده ها سال بود که مردم بریتانیا چنین ویژگی سیاسی را نشان نداده بودند و معمولا یک حزب انتخاب همیشگی آن ها بود اما تغییرات بلندمدت در ساختار اجتماعی و دگرگونی های کوتاه مدت سیاسی رفتار آن ها را عوض کرده است. طبق این تحلیل به طور معمول در کشورهای غربی مولفه هایی همچون ساختار سازمانی احزاب، اتحادیه های تجاری و میزان تحصیلات رای دهندگان تعیین کننده سلایق شهروندان بودند و به همین دلیل از دهه ۱۹۶۰ تا چندی قبل در ۸ مورد از ۱۰ انتخابات، یک حزب قادر شد تا برتری کامل و چشمگیری را بر دیگری به دست بیاورد. اما از سال ۲۰۱۰ به بعد شرایط تغییر کرد و دو حزب کارگر و محافظه کار در هر دوره ائتلاف خود را به شدت در خطر احساس کرده اند. پژوهشی تازه در انگلیس نشان داده است که از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ تنها نیمی از رای دهندگان در انتخابات مسیر یکسانی را طی کردند.
همین موضوعات هستند که موجب می شوند تا رسانه ها و کارشناسان انتخابات آینده را قمار جانسون و حزب محافظه کار ارزیابی کنند. به اعتقاد کارشناس روزنامه «نیویورک تایمز» هیچ چیزی مشخص نیست. «تونی تریورز» استاد دانشکده اقتصاد لندن بر این باور است که نظرسنجی ها می گویند محافظه کاران پیروزی درخور توجهی را کسب می کنند اما این پیش بینی شبیه همان اتفاق سال ۲۰۱۷ است، که خیلی چیزها را مردم در پای صندوق های رای تغییر دادند.
طبق تحلیل این روزنامه آمریکایی به نظر می رسد جانسون ضعف برنامه ای ترزا می را ندارد. وی با یک پیام روشن وارد شده است؛ زودتر برگزیت انجام شود زیرا در این صورت بریتانیا آینده ای درخشان را با توافق های تجاری پرسود خود با آمریکا و دیگر کشورها رقم خواهد زد.
به اعتقاد «پاوولا سوریج» استاد دانشگاه بریستول، دگرگونی های سیاسی و اجتماعی تعیین نتیجه را بسیار سخت کرده و تنها می تواند شکل تغییرات و مسیر را تشریح کرد. پیش بینی الگوی انتخابات بسیار سخت است و جانسون هم قادر به تعیین نتیجه نمی تواند باشد. همین مسائل است که به نقل از بلومبرگ، این انتخابات را در مقایسه با همه انتخابات حدود یک قرن اخیر به شدت غیرقابل پیش بینی تر کرده است.
