سلام نو - سرویس اجتماعی: پس از گذشت این همه سال از فتح خرمشهر در سالگرد این واقعه بد نیست نیم نگاهی داشته باشیم به خرمشهری که هنوز به شرایط آن شهر خرمی که معروف بود، باز نگشته است. متاسفانه مردمان این خطه از امکانات اولیه زیادی محروم هستند.
به گزارش سلام نو، هر سال در آستانه سالگرد فتح خرمشهر همایش های زیادی برای بزرگداشت این روز تاریخی برگزار می شود غافل از اینکه کافی است به خرمشهر بروید تا زخم های جنگ که هنوز تاثیر آن بر شهر جنگ زده خرمشهر باقی است را از نزدیک ببینید.
معمولا عادت کرده ایم تا در سالروز آزادسازی خرمشهر مقامات مسئول به این شهر بیایند و با سخنرانی های تکراری از رشادت مردم خرمشهر و شهدای جنگ که همه مردم به آن واقف هستند، سخن بگویند. این ها همه در شرایطی است که خرمشهر، شهری که از آن به عنوان عروس شهرهای خوزستان یاد می شود وضعیت مناسبی ندارد.
بیکاری در خرمشهر یکی از معضلات اساسی شهر است و متاسفانه مدیریت نامناسب و تصمیم گیری های نابخردانه کاری کرده که نه تنها این شهر رونقی که انتظار می رفته را پیدا نکند بلکه همچنان این شهر به عنوان یکی از پرمعضل ترین شهرهای ایران شناخته شود.
مشکلات زیرساختی در این شهر زیاد است. از فرسودگی بیش از حد شبکه آبرسانی که می تواند زندگی بسیاری از مردم شهر را تحت تاثیر قرار دهد تا روان شدن فاضلاب در برخی مناطق شهر و نامناسب بودن فضای معماری شهری کاری کرده تا شهری که در آن واژه خرم به کار رفته هنوز با اختلاف زیادی از دیگر شهرهای کشور تا آباد شدن فاصله داشته باشد.
خرمشهر به جای آنکه به عنوان شهر گردشگری جنگ به مردم جهان معرفی شود هنوز درگیر ساده ترین مشکلات است. مشکلاتی که از ضعف مدیریت منسجم در شهر ناشی می شود. خرمشهر هم مثل بسیاری دیگر از شهرهای کشور دارای ظرفیت های بالایی است. ظرفیت هایی که تا امروز به خاطر راهبردهای نادرست آن طور که باید و شاید شکوفا نشده است.
انتقاد بسیاری از مردم خرمشهر این است که چرا پس از پایان جنگ بسیاری از اعتباراتی که برای بازسازی شهری مثل خرمشهر قرار بود هزینه شود در دیگر استانها هزینه شده است. به اعتقاد بسیاری از آنها مدیران دستگاه های اجرایی در این چند دهه برای خرمشهر دلسوز نبوده اند. نه دولتی که با شعار سازندگی آمد و نه دولتی که وعده اصلاح را داد، نه دولتی که خود را به دروغ عدالت طلب می نامید و نه این دولت که از تدبیر و امید گفته هیچ کدام نتوانسته اند گام محکمی در مسیر آبادانی خرمشهر بردارند و این شهر هنوز هم با محرومیت های غیر قابل انتظاری دست و پنجه نرم می کند.
علی سلیمیان از یادگاران دوران دفاع مقدس و جانباز آبادانی 45 درصد جنگ تحمیلی که سه بار در آن روزها مجروح شده معتقد است: تولیدکننده ها و کارآفرینان به دلیل وقوع جنگ از این دو شهرستان رفتند و در شهرهای دیگر سرمایه گذاری کردند وقتی هم گه پس از جنگ مردم بازگشتند، کاری انجام نشد تا آنها به سمت تولید حرکت کنند و مردم نیز چشمشان به کمک های نهادهای حمایتی بود.
او همچنین اظهار کرده است: وقتی نگاه امنیتی غالب شود، مردم آبادان و خرمشهر از مواهب خدادادی سواحل اروندرود و کارون بی بهره می شوند. اگر به دنبال امنیت پایدار هستیم، آن را باید در رونق تجارت و اقتصاد و تعامل با کشورهای همسایه جست و جو کنیم، بده بستان های اقتصادی و فرهنگی ما با کشورهای همجوار ضعیف است.
پس از چند دهه جنگ به خرمشهر که برویم ساختمان های مخروبه زیادی می بینیم که متروکه به نظر می سد. انگار نه انگار که حالا در آستانه 37 سالگی فتح خرمشهر هستیم. باید اذعان کرد که خونین شهر، شهر جهان آرا و هزاران شهید زن و مرد و کودک هنوز خرمشهر نشده است. بارها و بارها این جمله که "خرمشهر آزاد شد اما آباد نشد" را از افراد مختلف شنیده ایم. تاسف آور است که اذعان کنیم این جمله ای خیلی هم جمله بیراهی نیست.
