روزی نیست که دو مطلب بدیع در رسانه های سیاست گذاری جهانی بحث نشود: یکی یارانه نقدی مستقیم (درآمد پایه همگانی UBI یا همان یارانه احمدی نژادی) و دیگری نظریه پولی پیشرفته (درونزایی پول یا MMT). نیک گفتار افتخار دارد که در معرفی نظریات بدیع سیاست گذاری به مخاطب ایرانی نقشی هر چند اندک داشته است.
مقاله زیر عنوان می کند که احتمالا یارانه مستقیم نقدی در انتخابات ریاست جمهوری سال ٢٠٢٠ محل مناقشه باشد. نامزد ریاست جمهوری "اندرو ینگ" طرح یارانه نقدی ١٠٠٠ دلاری برای هر آمریکایی را دنبال می کند. تفاوت طرح آقای ینگ با طرح محمود در محل تامین وجوه است. ینگ مالیات ارزش افزوده را تامین کننده یارانه می داند در حالی که احمدی نژاد ترکیبی از منابع حاصل از هدفمندی یارانه بنزین و استقراض از بانک مرکزی را به کار گرفت.
تسریع روند اتوماسیون میلیون ها امریکایی را بیکار خواهد کرد. آقای ینگ نگران است که بیکاری ناشی از پیشرفت فن آوری منجر به اغتشاش خیابانی شود. او معتقد است یارانه مستقیم کم هزینه تر از آن است که پنداشته می شود چرا که در حال حاضر منابع عظیمی به یارانه های غیر مستقیم اختصاص یافته است که ممکن است هدفمند شود. در ثانی ینگ معتقد است یارانه نقدی به ارتقای رشد اقتصاد کشور خواهد انجامید.
جالب اینکه درصد بزرگی از اقتصاددانان وطنی با تمسک به کوپن ارزاق در امریکا اقدام به ترویج کوپن الکترونیکی در ایران کرده اند حال آنکه در همان امریکای الگوی این عزیزان، هدفمندی یارانه ها برنامه آینده است. در واقع آنچه خود داشتند ز بیگانه تمنا می کنند.
جالب آنکه عزیزی نگران هستند که یارانه نقدی بر مناسبات شب جمعه خانوارهای فقر ایرانی تاثیر گذارد حال آنکه کشوری که وارد گذار جمعیتی شود روند معکوس را طی نمی کند و نیز یارانه نقدی با کاهش نااطمینانی نیاز به فرزندآوری را کاهش می دهد. حتی اگر نرخ باروری هم فزونی یابد در کشوری که به سمت پیری می رود پدیده ناپسندی نخواهد بود.
لازم است سیاست گذاری های اقتصادی فارغ از حب و بغض های سیاسی بررسی شود. اجرای سریع و نه تدریجی هدفمندی یارانه برای نجات ایران عزیز ضروری است.
