آرتیشو
تیره ی مرکبان
اسامی دیگر آرتیشو: خرشوف، کنگر فرنگی
آرتیشو گیاهی جالیزی است و پایا که بلندی آن ۸۰سانتیمتر الی یک متر و نیم می رسد.
ساقه آرتیشو مستقیم، ضخیم و رگه دار می باشد.
تاریخچه آرتیشو
کلمه ی آرتیشو از کلمه ی لمباردی مشتق شده که خود آن نیز از یک کلمه ی ایتالیایی(کرچو فو) گرفته شده و این کلمه به نوبه ی خود از کلمه ی عربی الخردوف(خرشوف) وارد زبان ایتالیایی شده است.
آرتیشویی که امروزه مصرف می شود احتمالا از انواع خارهای وحشی می باشد گرچه منشأ آن به دوران باستان بازمی گردد زیرا یکی از پیشکشی هایی بود که مصریان به خدایان خود هدیه می کردند.
برگ های آرتیشو پهن، چند لبه، به رنگ سبز مایل به خاکستری است به ویژه در سطح زیرین و بی خار است.
قسمت های مورد استفاده آن، برگ، ساقه و ریشه است.
مصرف آرتیشو به صورت خام و محرک اشتها می باشد.
این گیاه مغذی است و برای افرادی که کار فکری دارند به اندازه ی افرادی که کار یدی می کنند مفید است.
به دلیل اثر مفید آرتیشو روی کبد و روده ها، مصرف آن توصیه می شود.
برخلاف تصور اغلب افراد، برگه ها(که عوام آن ها را برگ می نامند) دارای خاصیت دارویی نیستند، بلکه برگ دندانه دار گیاه است.
آرتیشو میزان اوره و کلسترول خون را پایین می آورد و از اینرو صاف کننده ی خون است.
برای درمان یرقان، درد کبد، نفخ، سنگ صفرا، تصلب شرایین و اختلالات قاعدگی تجویز شده است.
به خاطر خاصیت ادرار آوری و تب بُر بودن آرتیشو، می توان آن را برای درمان عفونت های کلیوی، نقرس و بیماری های پوستی و بیماری های عفونی به کار برد.
عصاره ی برگ آرتیشو نیز ادرار آور است و گرد ریشه اش خاصیت تب بری دارد.
این گیاه را می توان به روش های مختلفی استفاده کرد که از آن جمله می توان به جوشانده، آب برگ و گرد اشاره کرد.
