گیاه آگاو از خانواده Amaryllidaceae، است و دارای گونه های متعدد و مختلفی می باشد. این گیاه به طور معمول بدون ساقه است و برگ های آن نیز ریشه ای و به طور گروهی مستقیما از ریشه خارج می شوند.
به طور کلی باید در نظر داشت که برگ های گیاه آگاو بزرگ،پهن،دراز به طول تقریبا دو متر،ضخیم،گوشتی،زیر برگ ها محدب و برآمده و روی برگها مقعر به رنگ سبز خاکستری. کناره برگها دارای تیغ های تیز و خیلی محکم و زرد مایل به سبز متعدد در اطراف محور شاخه گل دهنده که از وسط برگها بیرون می آید قرار دارند.
بنا به اظهار نظر گیاه شناسان طول محور گل های گیاه آگاو در بعضی گونه ها به ۸-۹ متر می رسد، آرایش گل های آنس از چندین سال (شاید پس از ۳۰-۴۰) سال ظاهر می شود،سابقا معتقد بودند که در برخی گونه ها پس از یک قرن است.
گیاه آگاو بیشتر در مناطق گرم آسیا و آمریکا رشد پیدا می کند در ایران نیز این گونه به طور وحشی در سیستان و بلوچستان در باغ های نصیرآباد می روید.
بررسی خواص درمانی آگاو
بدیهی است پزشکان طب سنتی بر این باور هستند که گیاه آگاو دارای خواص درمانی متعددی است که در ادامه به آن اشاره خواهد شد.
خوردن مغز گیاه آگاو می تواند باعث رفع تب شود، همچنین می توان از مغز این گیاه برای التیام زخم نیز استفاده کرد به گونه ای که با مصرف آن می توان در کوتاه ترین زمان ممکن شاهد بهبودی زخم بود.
خورده شود،تب را قطع می کند.
از سوی دیگر باید یادآور شد که ضماد شیره تازه گیاه آگاو برای تسکین درد دندان بسیار موثر خواهد بود همچنین در برخی از موارد می تواند بیماری های چشمی را نیز درمان کند.
برگ آگاو
آنچه مسلم است ترکیب شیمیایی برگ آگاو شامل ماده هکوژنین، استروئید ساپوژنین، هکوژنین، ساپوناز، سیزال می باشد.
خواص درمانی برگ آگاو
شایان ذکر است شیره تازه برگ آگاو می تواند ملین ،مدر و قاعده آور باشد، همچنین مصرف آن می تواند کمبود ویتامین C در بدن را برطرف کند.
ریشه آگاو
ترکیب شیمیایی ریشه آگاو شامل نوعی قند به نام آگاوژ، ساپونین و رزین است.
خواص درمانی ریشه آگاو
آنچه مسلم است دم کرده ریشه آگاو می تواند مدر ،معرق و ضدعفونی کننده باشد.
در خاتمه باید یادآور شد که گیاه آگاو در باغبانی نیز به عنوان گیاه زینتی پرورش داده می شود.
