پاییز اروپا با جلیقه زردها از راه می‌رسد؟

سلام نو - سرویس بین‌الملل: روز گذشته هم‌چون چهار هفته قبل از آن اعتراض جلیقه زردها در پاریس و دیگر شهرهای فرانسه ادامه داشت و پلیس فرانسه برخورد جدی‌تری با معترضان داشت.

به گزارش سلام نو، بر اساس آمار منتشر شده روز گذشته 700 نفر در نقاط مختلف فرانسه بازداشت شدند و بیش از 120 نفر هم زخمی شدند. پلیس روز گذشته به جز آب‌پاش و گاز اشک آور از گلوله لاستیکی و مشقی هم استفاده کرد.

اعتراض ها با تاریک شدن هوا هم پایان نیافت و آن طور که گزارش شده معترضان در نزدیکی میدان پلاس دو لا رپوبلیک تجمع کرده‌ و پلیس هم تا صبح حضور پررنگی در این منطقه داشت.

اعتراضات جلیقه زردها نزدیک به یک ماه پیش در اعتراض به افزایش مالیات سوخت و به طور کلی افزایش قیمت سوخت آغاز شد ولی امروز حتی پس از عقب نشینی دولت ماکرون در این حوزه، باز هم ادامه دارد و جلیقه زردها به سیاست‌های کلی دولت معترض هستند و درخواست‌های اساسی‌تری همچون محدود‌تر شدن بخش خصوصی و ورود دولت به برخی حوزه‌ها را دارند.

منشور جلیقه زردهای فرانسه چه می‌گوید؟

جنبش جلیقه زردها که در روزهای نخست بی رهبر و بی چهره بود و تنها یک هدف داشت امروز هم هدف دارد، هم چهره هرچند هنوز رهبر مشخصی ندارد.

در منشور منتشر شده جلیقه زردها این گروه به دنبال خواسته‌های پر شماری هستند. در حوزه اقتصادی آن‌ها در خواست این را دارند که در قانون اساسی درج شود که دولت نمی‌تواند بیش از ۲۵ درصد از شهروندان مالیات بگیرد و بدهی‌ها لغو شود. آن‌ها هم‌چنین درخواست ساخت 5 میلیون مسکن اجتماعی و افزایش 40 درصدی دستمزدها را دراند.

در حوزه سیاسی مهم‌ترین درخواست جلیقه زردها خروج از اتحادیه اروپا، خروج از ناتو،  جلوگیری از مهاجرت هایی که امکان پذیرش و ادغام آنها برای برای فرانسوی‌ها ممکن نیست و نوشتن یک قانون اساسی جدید است که با توقف خصوصی‌سازی و باز پس گیری اموال عمومی همراه باشد.

جلیقه زردها البته درخواست‌هایی هم‌چون عدم مداخله نظامی در آفریقا، غیرایدئولوژیک کردن نظام آموزشی، عدم دستکاری بیولوژیکی و موارد دیگری را نیز دارند.

موج جلیقه زردها از هلند تا آلمان

این روزها البته به جز فرانسه خبرهایی از گوشه و کنار اروپا به گوش می‌رسد که نشان از راه افتادن موج احتمالی جلیقه زردها در اروپا دارد. بلژیک و هلند دو کشور همسایه فرانسه نیز این روزها شاهد حضور جلیقه زردها در خیابان بودند، به طوری که با گسترش اعتراضات جلیقه زردها به این کشورها حدود 70 نفر بازداشت شدند.

جلیقه زردها روز گذشته در نزدیک پارلمان و ساختمان دولت بلژیک تظاهرات کرده و استعفای نخست‌وزیر را خواستار شدند. در مقابل پلیس بلژیک برای متفرق کردن تظاهرات کنندگان از گاز‌ اشک‌آور و خودرو‌های آب‌پاش استفاده کرد. تظاهرات کنندگان نیز به طرف پلیس سنگ و چیز‌های دیگر پرتاب کردند.

در طرف مقابل برخی گروه‌ها صراحتا دست به حمایت از موج جلیقه زردها زدند. از جمله دبیر روزنامه "مقاومت هلند" خواستار برگزاری راهپیمایی مسالمت آمیز در شهرهای مختلف هلند از جمله آمستردام شدند.

در آلمان نیز هیات‌ رئیسه‌ی حزب چپ این کشور همبستگی خود را با "جلیقه‌زردها" اعلام کرد و احتمال داد که این "جنبش" به آلمان هم سرایت کند.

پاییز اروپا از راه می‌رسد؟

نگاهی به منشور جلیقه زردها در فرانسه و حامیان معنوی این جنبش نشان از این دارد که جلیقه زردها یک پا در اندیشه چپ‌گرا و یک پا در اندیشه راست‌گرایی افراطی دارند.

از ماری لوپن راست‌گرا تا حزب چپ آلمان و از روزنامه مقاومت هلند تا دونالد ترامپ همه از حامیان این جنبش هستند. خواسته‌های این جنبش نیز مخلوطی از خواسته‌های چپ و راست است.

آن‌ها از یک سو دنبال حدی از ملی‌گرایی از جمله خروج از اتحادیه اروپا و ناتو هستند و از سوی دیگر دنبال ورود جدی‌تر دولت به حوزه خدمات عمومی هستند.

شاید این سوال پیش بیاید که چگونه ممکن است چنین اتفاقی بیافتد که خواسته‌های چپ و راست این چنین در کنار هم بنشیند؟ واقعیت این است که پایگاه جنبش جلیقه زردها سیاسی و صنفی نیست و کاملا بر پایه خواست‌های مردم به حاشیه رانده شده است.

در همین راستا منشور جلیقه زردها نیز نشان دهنده آمال و آرزوهای آنان و البته برآمده از ناامیدی آنان است. قشری که هم معتقد است کشورش باید مستقل‌تر باشد، هم باور دارد دولت در مقابل انحصار گرایی سرمایه‌دران کوتاهی کرده و در خدمت رسانی به مردم کارآمد نیست.

اروپا یک بار با پیروزی مکرون توانست جلوی دومینوی ظهور راست‌گرایان در قاره سبز را بگیرد، اتفاقی که معلوم نیست یک بار دیگر شانس آن را داشته باشد.

حمایت صریح ترامپ نشان می‌دهد که او امیدوار است بعد از برزیل دوستانی در فرانسه، بلژیک و هلند پیدا کند، دوستانی راست‌گرا که با خروج از اتحادیه اروپا نظم چند دهه‌ای قاره سبز را مورد تهدید جدی قرار دهند.

اگر چنین اتفاقی بیافتد بی‌راه نیست که بگوییم تعبیر برخی تظاهر کنندگان به واقعیت تبدیل می‌شود و پس از بهار عربی نوبت پاییز اروپا می‌رسد. بهار عربی حاصل رویای اعراب برای تغییر بود، رویای امیدوارانه‌ای که تبدیل به کابوس شد.

حال باید صبر کرد و دید که پاییز در اروپا فراگیر می‌شود یا خیر؟ و در صورت فراگیر شدن نوید یک زمستان سخت را در قاره سبز می‌دهد یا نوید نوزایی دوباره میانه روی؟