سلام نو – سرویس اقتصادی: چشم بازار جهانی نفت به نشست اخیر اوپک دوخته شده بود. جایی که قرار بود تا تصمیم نهایی اوپک مبنی بر کاهش تولید اوپک، بازار نفت را تحت تاثیر خود قرار دهد. در این بین ایران خط قرمزش را کاهش تولید نفت خود اعلام کرده بود.
به گزارش سلام نو، بیژن نامدار زنگنه، از ده ساعت مذاکره سخت در اوپک و فشارهای پشت پرده به ویژه از سوی ایالات متحده آمریکا می گوید. فشارها آنقدر زیاد بوده تا جایی که رضا نصری خبرنگار مستقر در محل در توییت خود نوشته است: زنگنه هم جلوی فشار صعودی برای معافیت نداشتن از کاهش تولید ایستاده هم جلوی فشار روسیه برای پذیرش کاهش تولید حتی به صورت سمبلیک. تا جایی که موقع جلسه با نوواک یکی از اعضای هیات را بین خبرنگاران فرستاد تا حتی کاهش سمبیلک را رد کند.
وزیر نفت کشورمان پیش از اجلاس اوپک و حتی در حین برگزاری اجلاس از فشارهایی که به ایران برای کاهش تولید نفت آمده، خبر داده بود. با این حال زنگنه در این باره گفته بود: کاهش تولید نفت و مشارکت در کاهش تولید جدید، خط قرمز ایران است. در ماه‌های اخیر ایران نفت بیشتری تولید نکرده و وظیفه ایران نیست که این وضعیت را مدیریت کند. زنگنه در بدو ورود به اجلاس تاکید کرده بود، ایران به دلیل رویارویی با تحریم ها به‌هیچ عنوان زیر بار توافق کاهش تولید نمی رود.
در روز دوم نشست 175 اوپک، اعضای اوپک توافق کردند تا تولید روزانه نفت اوپک از ماه ژانویه (دی ماه) ۸۰۰ هزار بشکه کاهش یابد. در این اجلاس که در وین، پایتخت اتریش برگزار شد قرار شد اعضای غیر اوپک نیز ۴۰۰ هزار بشکه در روز میزان تولید نفت خود را کاهش دهند و نکته مهم اینکه ایران از هرگونه کاهش تولید معاف شد. درست همان گونه که زنگنه تاکید کرده بود.
اوپک در حالی اقدام به برگزاری این جلسه کرده بود که بازار جهانی نفت باز هم با قرار گرفتن در کانال کاهشی به 57 دلار و 88 سنت رسیده بود. با این حال توافق خوبی که در اوپک به سود ایران حاصل شد حتی از آنچه که کارشناسان پیش بینی می کردند هم بهتر بود. کاهش 1.2 میلیون بشکه ای نفت بدون آنکه کاهش نفت متوجه ایران باشد و همچنین ملزم شدن روسیه به کاهش تولید که تا همین چند ماه پیش به اعتقاد بسیاری اقداماتش در راستای افزایش تولید و جایگزین کردن خلا نبود نفت ایران در بازار بود، باعث شد بعد از پایان اجلاس اوپک بهای نفت برنت با افزایش ۵.۴۶ درصدی به رقم ۶۳ دلار و ۳۴ سنت برسد.
اگر رستم قاسمی وزیر بود ...
به گفته نمایندگان در اوپک، این توافق نهایی یک سوپرایز بود و ایران برنده این مذاکرات پرمنازعه شد و این یعنی زنگنه باز هم در قامت یک ژنرال باعث پیروزی دیپلماسی نفتی ایران شد. این در شرایطی است که تا پیش از برگزاری اجلاس اوپک، آمریکا از هرگونه اقدام اوپک که نهایتا به سود ایران بینجامد، نگران بود.
بد نیست گاهی یادی هم از گذشته و آنچه بر سکانداری نفت کشور می گذشت، کنیم. اواخر آذرماه سال 90 بود. رستم قاسمی تازه وزیر نفت شده بود. تصمیم گیری درباره اعمال تحریم های اروپایی و تشدید تحریم‌های آمریکا علیه ایران داغ شده بود. قاسمی به اجلاس اوپک آمده بود. یکصد و شصتمین اجلاس اوپک به ریاست ایران برگزار شد. در آن اجلاس بود که اوپک سقف 30 میلیون بشکه ای را برای تولید نفت اعضایش تعیین کرد. فردای جلسه وزیر نفت در گفت و گویی با اشاره به تاثیر تحریم ایران بر بازار نفت گفت: در اینکه قیمت نفت خیلی افزایش پیدا می کند و بازارهای بین المللی باید بهای سنگینی را بپردازند، تردیدی نیست. شاید نتوان خیلی دقیق پیش بینی کرد اما تحریم نفت ایران، قیمت نفت را حداقل بالای 200 دلار خواهد برد.
پیش بینی آقای وزیر همانا و سیر نزولی قیمت نفت همانا. قیمت هر بشکه نفت نه تنها به 200 دلار صعود نکرد بلکه به زیر 50 دلار رسید. همین یک مثال ساده اما سنگین نشان می دهد که در سالهای قبل تصمیمات نسنجیده چه بر سر کشور آورده است.
مذاکره فوق العاده تیم نفتی ایران با سرپرستی زنگنه کاری کرد که ایران امتیاز خوبی از طرف های روس و سعودی بگیرد و این موفقیت بزرگ نفتی را برای ایران به ارمغان بیاورد. دفاع از زنگنه البته به منزله دفاع از همه بخش های دولت و حتی همه بخش های وزارت نفت نیست اما شاید اگر چند زنگنه و ظریف دیگر در بین وزرا داشتیم وضعمان خیلی بهتر از شرایط کنونی بود.
