دکتر جان گاتمن در یکی از کتاب هایش بر اصل زناشویی موثر تأکید می کند و می نویسد که واضح ترین و نخستین مشخصه درمورد این که بحث و زندگی مشترک به خوبی ادامه پیدا نمی کند این است که شروع بحث ها به شیوه ی خشونت بار و پرتنش است.
تحقیقات حاکی از این است که اگر بحث و نزاع میان زن و شوهر با خشونت و تنش شروع شود نتیجه ی منفی خواهد داشت.
دکتر جان گاتمن می گوید، دومین نشانه چهار مهاجم می باشند:
نخستین نشانه، ایرادگیری است. گلایه و ایرادگیری دو مقوله متفاوتی هستند. در حقیقت همیشه از کسی که شریک زندگی شماست گلایه هایی دارید و این گلایه مختص یک عمل خاصی می باشد و تفاوت آن با ایرادگیری این است که ایرادگیری همه جانبه تر بوده است و واژه های منفی به همراه دارد که شریک زندگی تان شما را سرزنش کرده و باعث ترور شخصیت شما می شود.
بی احترامی
گوشه و کنایه زدن، منفی بافی، ناسزا گفتن، پشت چشم نازک کردن، پوزخند زدن، تمسخر کردن، شوخی های گزنده و...بخشی از این بی احترامی ها می باشند.
بی احترامی و اهانت کردن به شریک زندگی در شکل های فوق باعث می شود نفرت ایجاد شده و در نتیجه ارتباط دو طرف مسموم شود که حل کردن مشکل تقریبا غیر ممکن می شود.
حالت تدافعی
دفاع کردن در حین بحث و مشاجره به نوعی قابل درک می باشد اما فرد در این شرایط به هیچ عنوان عذرخواهی نمی کند و به سرزنش طرف مقابل خود مشغول می شود که این باعث تشدید تنش و تعارض میان دو طرف می شود.
کشیدن یک دیوار سنگی و فرورفتن در خود
هنگامی که زن و شوهر بحث را با خشونت و تنش شروع کنند و ایرادگیری و اهانت شکل تدافعی به خود بگیرد چهارمین مهاجم در صورتی فراخوانده می شود که طرف مقابل رو برگردانده، اتاق را ترک می کند، سکوت کرده و هیچ گونه ارتباط چشمی و...برقرار نکرده و از نزاع و جنگ پرهیز می کند.
