سلام نو – سرویس بین‌الملل: تا همین چند روز پیش کمتر دولت غربی نگرانی خاصی برای کشته شدگان فلسطینی غزه داشت. همه دولت‌های اروپایی دفاع را «حق مشروع» اسرائیل می‌دانستند. حالا هم البته اوضاع فرغ محسوسی نکرده ولی بعد از اینکه تعداد کشته‌های فلسطینی‌ها به طور رسمی از ۱۰ هزار نفر عبور کرد صداهایی در غرب بلند شد که حالا می‌توان روی چیزی شبیه آتش بس هم فکر کرد؛ البته در لندن و واشنگتن.
اوضاع در بریتانیا، مهد لیبرالیسم، و آمریکا، پرچمدار لیبرالیسم و حقوق بشر، بدتر است و هر دو کشور به شکل مطلق حامی اسرائیل هستند و در بهترین حالت به چیزی تحت عنوان توقف بشر دوستانه جنگ معتقدند، نه آتش بس. فرق این توقف با آتش بس چیست؟ در توقف بشر دوستانه صرفا جنگ برای مدتی محدود- در حد چند ساعت یا یک روز- متوقف می شود که زخمی‌ها خارج شده و محموله‌های بشر دوستانه به جایی مثل غزه برسند.
البته این اتفاقا اصلا عجیب نیست. از روز اول جنگ غزه هر فلسطینی، عرب یا مسلمانی که در جریان اصلی رسانه‌ای غرب حاضر می‌شد اول باید جنایت حماس را محکوم می‌کرد و بعد اگر وقت بود درباره چیز دیگری هم سخن می‌گفت، چیزی که با اعتراض سفیر فلسطین همراه بود.
آنطور که عروه مهدوی، ستون نویس گاردین، می‌نویسد: این کافی نیست که فلسطینی‌ها می‌میرند و آواره می‌شوند: ما باید از انسانیت‌زدایی و بی‌اعتبار شویم. ما باید مرگ خود را به هنگام مردن تأیید کنیم.
رسانه غربی و دولت‌های غربی از فلسطینی‌ها، عرب‌ها، مسلمانان چنین چیزی را می‌خواهد؛ بمیرند و تایید کنند که این مرگ حق آنها است و دمکراسی، حقوق بشر و انسانیت چنین حکم می‌کند.
روزنامه نگاران در غزه یکی پس از دیگری سلاخی می شوند، آن هم همراه خانواده‌ها خود. در این جا واکنش کشوری مثل آمریکا که به آزادی رسانه مشهور است چیست؟ ایالات متحده فعالانه در تلاش است تا پوشش خبری جهنم غزه را سرکوب کند. دو هفته پیش، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا از قطر خواست تا پوشش الجزیره از جنگ اسرائیل علیه حماس را تعدیل کند!
اسرائیل ده‌ها رسانه اصلی دنیا را پشت سر خود دارد، اما وزیر خارجه آمریکا خواستار تعدیل تنها رسانه قدرتمندی است که روایت فلسطینی از جنایت غزه ارائه می‌دهد.
جهان غرب از انسان خاورمیانه‌ای، از انسان عرب، از انسان فلسطینی می‌خواهد که خودش را محکوم و حق دفاع اسرائیل را تایید کند؛ خواسته‌ای چنان وحشتناک که در ذهن هم نمی‌گنجد.
در حالی که به طور متوسط در هر ۱۰ دقیقه یک کودک به علت حملات اسرائیل در غزه کشته می شود، جهان غربی از فلسطینی‌ها می‌خواهد حماس و مهم‌تر از آن خودشان را محکوم کنند و حق را به اسرائیل بدهند! همینقدر دیوانه‌وار!
در رسانه‌های غربی فلسطینی‌ها حتی عدد هم نیستند. زندگی فلسطینی ها به حساب نمی آید. آنها برای بسیاری از رسانه ها که قاطعانه از همدردی با فلسطینی ها امتناع می کنند، به حساب نمی‌آیند. ماجرای سیاستمداران هم چنین است. تا وقتی در برابر ۱۴۰۰ کشته اسرائیلی- روایت خود صهیونیست‌ها- ۱۰ هزار کشته گرفته نشد کمتر سیاستمدار برجسته‌ای از آتش بس یا جنایت جنگی سخن گفت.
چرا چنین است؟ پاسخ ساده است. در ذهن رسانه و دولت و شاید انسان غربی از انسان خاورمیانه‌ای انسانیت‌زدایی شده است و مواضع عمومی این رسانه‌ها برای محافل سیاسی و اقتصادی است و در چنین مواقعی دم خروس بیرون می‌زند. در نظر آنها انسان فلسطینی یک دهم انسان اسرائیل انسان است؛ تازه اگر بپذیریم که انسان است!
به تجربه مشابه نگاه کنید. وقتی قوانین بین‌المللی توسط روسیه نقض می‌شود بسیار مشتاق هستند که حقوق بشر، تحریم بشر دوستانه و کنوانسیون‌های مختلف حرف بزنند، اما وقتی اسرائیل متخلف است، علاقه‌ای به کنوانسیون ژنو وجود ندارد.
آن چه در غزه رخ می‌دهد هشداری برای انسانیت و البته انسان خاورمیانه‌ای است که یادش باشد در وقت بحران همان غریبه «کله سیاهی» است که به راحتی آب خوردن قربانی می‌شود.
نظر شما