سلام نو – سرویس بین‌الملل: رژیم صهیونیستی چه خواهد کرد؟ این سوالی است که این روزها در ذهن بسیاری می‌چرخد. بسیاری می‌خواهند بدانند رژیم صهیونیستی در نهایت با مسئله غزه و حماس چه خواهد کرد؟ ارتش صهیونیست‌ها به شکل زمینی وارد غزه می‌شود؟ حملات هوایی ادامه دارد؟ پروژه کوچ اجبار ساکنان غزه پیگیری می‌شود؟ و شاید مهم‌تر از همه اسرائیل چه زمانی راضی به مذاکره می‌شود؟
درست است که حماس برای نخستین بار ابتکار عمل در ضربه به صهیونیست‌ها را در دست گرفت ولی اسرائیل بعد از دو سه روز به خود آمد و پس از به دست گرفتن جریان رسانه‌ای و مانور دیپلماتیک قدرتمند توانست در میدان نبرد نیز اوضاع را کنترل کند. همانطور که – به تعبیر غسان کفانی- مذاکره با اسرائیل را گفت و گوی شمشیر و گردن نامید باید گفت که جنگ حماس و گروه‌های فلسطین با اسرائیل نیز جنگ شمشیر با یک ماشین جنگی مدرن و مجهز است.
اسرائیل سالانه بودجه حمایتی مستقیم از آمریکا جهت تجهیز ارتش خود دریافت می‌کند، این بودجه جدا از بودجه‌ای است که دولت صهیونیستی به نیروهای نظامی خود اختصاص می‌دهد. در مقابل حماس چه داد؟ حمایت چند ده میلیون دلار قطر، ترکیه و شاید ایران.
از نظر تجهیزات نظامی نیز دو طرف در وضعیت نابرابر قرار دارند. هر چند این روزها حماس هزاران موشک دارد، اما این موشک‌های ساخته شده در غزه قابل قیاس با موشک‌های اسرائیل نیستند. تعداد پیاده نظام و تجهیزات آن نیز به شدت به نفع صهیونیست‌ها سنگینی می‌کند. از نظر نیروی دریایی و هوایی هم که طرف فلسطینی مطلقا دست خالی است.
اگر غافلگیری یک دو روز نخست نبود حماس به هیچ وجه نمی‌توانست این ضربات را به طرف اسرائیلی بزند. تنها برتری نسبی حماس را باید توانایی آن در جنگ پارتیزانی و شهادت طلبی دانست و تنها نقطه ضعف اسرائیل را نیز باید حساسیت ساکنان سرزمین‌های اشغالی در حفظ جان ارزیابی کرد. بسیاری از ساکنان غزه هیچ آینده‌ای برای خود متصور نیستند و سایه مرگ را بر سر خود می‌بینند ولی در اسرائیل دولت باید به ساکنین پاسخگو باشد و هر یک کشته برای آن یک فاجعه است.
تنها در یک نمونه بنیامین نتانیاهو به بهانه کشته شدن سه نوجوان اسرائیلی به دست حماس – که هیچ مدرکی برای آن ارائه نکرد- یک جنگ تمام عیار علیه غزه راه انداخت؛ جنگی که ساکنین سرزمین‌های اشغالی نیز آن را پذیرفتند چون جان سه نفر از دست رفته بود.
در نتیجه همانطور که مشخص است جنگ اسرائیل با حماس، غزه و فلسطین از نابرابرترین جنگ‌ها است و این کنش‌های صهیونیست‌ها است که نوعی سرنوشت جنگ را رقم می‌زند.
دنیا دنبال جلوگیری از جنون نتانیاهو؟
تا امروز مقام‌های ارشد آمریکا، انگلیس و دیگر کشورها برای اعلام حمایت از دولت نتانیاهو و کلیت اسرائیل به سرزمین‌های اشغالی سفر کردند. اما به نظر می‌رسد حداقل آمریکا و انگلیس یک هدف دیگر هم داشتند؛ جلوگیری یا حداقل به تاخیر انداختن حمله زمینی به غزه.
شروع جنگ بین اسرائیل و حماس ضربه بزرگی به سیاست خاورمیانه ای ایالات متحده وارد کرد. درست چند روز قبل از شروع جنگ، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید، دستاوردهای دولت بایدن در منطقه را تبلیغ کرد و مدعی شد «منطقه خاورمیانه امروز نسبت به دو دهه گذشته ساکت‌تر است».
حالا با وجود هزاران نفر قربانی، جنگ غزه در خطر تبدیل شدن به یک فاجعه طولانی مدت با احتمال تشدید و تبدیل شدن به یک درگیری منطقه‌ای با پیامدهای فاجعه‌بار جهانی است.
آمریکا افغانستان را دو دستی تقدیم طالبان نکرد تا امروز به خاطر نبرد طولانی صهیونیست‌ها با حماس در خاورمیانه بماند و احتمال درگیر شدن ایران، ترکیه یا حتی عربستان را در این جنگ بدهد. در نتیجه نه از سر انسان دوستی، بلکه به خاطر منافع ملی- آمریکا میخواهد ضمن حمایت و حفاظت از اسرائیل آتش جنگ را خاموش کند.
اما آیا اسرائیل راضی می‌شود؟ نتانیاهو و جریان‌های دست راستی اسرائیل دنبال ریشه‌کن کردن حماس هستند. از طرف دیگر با این تعداد کشته باید دست آوردی ملموس به مردم اسرائیل ارائه کنند. نمی‌شود در برابر این همه کشته هیچ زمینی به دست نیاورد و رسما شکست را پذیرفت.
به نظر می‌رسد اسرائیل با جلب نظر مصر و اردن بتواند در نهایت برای خلع سلاح حماس مذاکره کند، اما کوچ اجباری ساکنان غزه چیزی نیست که به این راحتی پذیرفته شود.
باید صبر کرد و دید معادلات داخلی سرزمین‌های اشغالی چطور پیش می‌رود. این روزها نتانیاهو به عنوان نخست وزیر با ارتش به مشکل خورده و ظاهرا هر طرف نگاه خاص خود را به جنگ دارد. ابتدا باید دید در این دعوا کدام نگاه پیروز می‌شود و بعد دید آیا طرف پیروز می‌تواند آمریکا را با سناریو خود همراه کند؟
هر چه که پیش بیاید روزها تلخ و سختی در انتظار غزه است چون اسرائیل تنها با نسل کشی، گرفتن زمین و ریشه‌کن کردن مقاومت فلسطینی راضی می‌شود، مگر اینکه حماس آنچنان که برای حمله ابتکاری داشت، برای آتش بس و کسب دست آورد روی زمین نیز ابتکاری در آستین داشته باشد.
نظر شما