سلام نو _ سرویس گردشگری: چرا موزه‌ها ساخته می‌شوند؟ اصلاً موزه کجاست؟ این مراکز ساخته می‌شوند تا زحمت گذشتگان و سبک زندگی آن‌ها به فراموشی سپرده نشوند. آن‌ها ساخته می‌شوند تا افرادی که هرگز ندیده‌ایم را بشناسیم، چه آن فرد خوب باشد چه بد. آن‌ها با زبان بی‌زبانی می‌گویند نوشته‌شدن نامتان به نیکی در تاریخ سخت است. مراقب اعمالتان باشید، ممکن است منفور تاریخ شوید. در کل این ساختمان‌های زنده ساخته می‌شوند تا تاریخ را در خود ثبت کنند؛ پس آن‌ها دفترهای بزرگ تاریخ هستند. این دفترها تاریخ را می‌نویسند و نگه می‌دارند، موزه‌ها به‌جای استفاده از جوهر و کلمه از وسایل و مدارک برای ثبت وقایع استفاده می‌کنند.
موزه هنرهای معاصر اهواز
در میان جاهای دیدنی اهواز، موزه های اهواز مانند نگینی می‌درخشند. یکی از قسمت‌های مهم این نگین درخشان را موزه هنرهای معاصر اهواز تشکیل داده است. هنرهای معاصر از نامش هم پیداست که حمایت از هنرمندان معاصر را به عهده دارد. این ساختمان در سال 1388 ساخته شد تا فرهنگ و هنر مردم اهواز را به مهمانان خارجی و داخلی معرفی کند.
این مرکز به غیر از نمایش هنر هنرمندان محل برپایی سمینار و تجمع‌های هنری اهواز هم هست. در سالن‌های این بنا انواع دوره‌های آموزشی، کارگاه‌های هنری، کلاس‌ها و سمینارهای هنری برگزار می‌شود. مهمانسرا، کتابخانه، سایت اداری، سالن کنفرانس، کافه گالری و رستوران از دیگر بخش‌های موجود در این موزه است. زیبایی این مرکز به این است که ضمن دیدن و لذت‌بردن از هنرها می‌توانید این هنرهای زیبا را بیاموزید.
این موزه ظرفیت نمایش 250 تا 300 اثر هنر تجسمی را دارد؛ اما در حال حاظر 70 هنر در این موزه به نمایش گذاشته شده است. از این 70 گزینه 60 هنر متعلق به دستان هنرمند هنرمندان اهوازی است و 10 هنر دیگر متعلق به دیگر هنرمندان از دیگر مناطق ایران پهناور. در کافه این موزه ضمن لذت از قهوه می‌توانید اثر یا آثاری را که دوست‌دارید خریداری کنید. خیلی زیباست که شما به یکی از رستوران های اهواز بروید و ضمن سرو غذا، هنر بنوشید.
موزه هفت تپه
هفت تپه و چغازنبیل دو منطقه باستانی و نزدیک به هم هستند. اولین نکته‌ای که توجه کاوشگران را در هفت تپه جلب کرد، طاقی آجری بود.
بعد از حفاری 13ساله آثار نفیس بسیاری از زیر خاک فراموشی پیدا شد. با پیداشدن این آثار، ساخت یک موزه در این منطقه اهمیت بسیاری پیدا کرد. این دو منطقه در گذشته محل سکونت مردم بوده است. ذکر می‌کنند که هفت تپه مرکز حکومت ایلامیان بوده است، بعد از ویرانی این شهر مردم تصمیم گرفتند که مرکز حکومت را به ایلام ببرند.
با اینکه یافته‌های تاریخی این داستان را تأیید می‌کند؛ اما هنوز مدرکی مبنی بر درست‌بودن این ادعا پیدا نشده است. موزه های اهواز دردهای زیادی کشیده‌اند، برای مثال همین هفت تپه. این محل دوست‌داشتنی در زمان حمله عراق به ایران موقتاً بسته شد و بعضی آثار موجود در آن به سایر موزه‌ها انتقال پیدا کرد.
در موزه هفت تپه آجرنوشته و گل نوشته به خط ایلامی وجود دارد. مهرهایی با طرح‌های جالب، پیکرک‌های کوچک انسان و حیوان، تابوت‌های گلی، سردیس‌های گلی زن و مرد ایلامی، ظرف‌های سفالی و اشیاء فلزی مانند سوزن و دکمه از جمله آثاری هستند که در این موزه به نمایش در آمده‌اند. دوست‌داران تاریخ و ایران باستان بعد از بازدید از این موزه به عاشقان تاریخ و ایران باستان تبدیل می‌شوند.
شاید برای شما سؤال شود که این آثار گلی چگونه از قرن 15 قبل از میلاد مسیح تا به الآن در موزه های اهواز دوام آورده است؟ این آثار از گل خام ساخته نشده‌اند. تمدن ایلامی در آن زمان کوره آجرپزی و گل‌پزی داشته است. با استفاده از این کوره‌ها گل را می‌پختند تا مقاوم شود.
موزه خراطی
اولین موزه خراطی ایران در میان موزه های اهواز قرار دارد. این مرکز هنری با هدف معرفی هنر خراطی ساخته شد. چوب‌های این محفل از نفس مسیحایی استاد بزرگ خراطی، عبدالرحیم فروتن جان گرفته است. به راستی که نفس گیرای ایشان علت اصلی بازگشایی این موزه است. تعداد آثاری که در ساختمان پر هنر نمایش داده می‌شوند و با روح و روان تماشاگران بازی می‌کنند به 40 اثر می‌رسد.
درصد بیشتر آثار موجود در این موزه را وسایل زینتی و آشپزخانه تشکیل می‌دهند. سماور، کاسه، قوری، پارچ و قلیان‌های چوبی آثاری هستند که در موزه به چشم می‌خورند. از نظر ما همه آثار خراطی فاخر و زیبا هستند؛ اما از نظر گردشگران سماور چوبی از همه ظریف‌تر و زیباتر است. به غیر از زیبایی بصری این بنا، بوی خوب چوب دیگر زیبایی موجود در کنار خراطی به حساب می‌آید. در میان موزه های اهواز خوشبوترین انتخاب، موزه خراطی است.
در موزه مردم شناسی حمیدیه
احتمالاً شما هم این عقیده را دارید که بعضی افراد با یک قدم خود را در دل تاریخ و مردم جا می‌کنند. یکی از این افراد خلیل دحیمی است. این فرد باعث و بانی خیر است. موزه مردم شناسی حمیدیه در میان حلقه موزه های اهواز قرار گرفت فقط و فقط به همت خلیل دحیمی. این قدم از آن قدم‌هایی است که گفتیم. در سال 1370 تلاش‌های ایشان به ثمر نشست و موزه مردم شناسی افتتاح شد. یکی از خوبی‌های موزه‌های مردم شناسی این است که می‌توانیم با فرهنگ اقلیت‌های جامعه آشنا شویم. وقتی با فرهنگ مردمی آشنا می‌شوید راهی کوتاه به قلب آن‌ها پیدا می‌کنید. تصور کنید که یک خارجی فارسی صحبت کند یا یکی از رسوم کوچک ما را بداند. چه لذت بزرگی به آدم دست می‌دهد؟ برای خرده فرهنگ‌ها هم قضیه از همین قرار است.
در موزه های اهواز می‌توانید مطالب زیادی بیاموزید؛ اما در این گزینه هزار مطلب می‌آموزید. زیبا نیست؟ صرف چند ساعت زمان در برابر یادگیری فرهنگ چند ساله. معامله از این پر سودتر نمی‌یابید.
در موزه مردم شناسی می‌توانید ابزار و وسایل کشاورزی را ببینید که بعضی از آن‌ها هنوز استفاده می‌شوند. می‌توانید مشاغل خانگی خانم‌ها که هنر دست آن‌هاست را مشاهده کنید. این هنرها قالی‌بافی و گلیم‌بافی را شامل می‌شود. در آخر هم با مشاغل گذشته مردم اهواز که بعضی از آن‌ها هنوز رایج است آشنا می‌شوید.
منبع: ره بال آسمان
نظرات