سلام نو _ سرویس گردشگری: سقز از شهرهای نام‌آشنای استان کردستان است. این شهر با انواع جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و تفریحی، همواره میزبان گردشگران است. یکی از بناهای تاریخی سقز، مسجد دو مناره است. قدمت این مسجد به دوران افشاریه بازمی‌گردد.
معرفی مسجد دو مناره سقز
مسجد دو مناره از مساجد تاریخی و جاهای دیدنی سقز به شمار می‌رود و در سال ۱۳۸۰ مسجد دومناره سقز با شماره ثبت ۲۶۰۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در ابتدای ورود مناره‌های جذاب مسجد، توجه بازدیدکنندگان را به خود جلب می‌کند. همچنین تزیینات خوش‌رنگ مسجد در عین سادگی، چشم‌نواز هستند.
مسجد دو مناره سقز یکی از جالب‌توجه‌ترین مکان های دیدنی استان کردستان است. این مسجد در محله میان قلعه، در دامنه یگانه تپه تاریخی سقز، یعنی نارین قلعه قرار دارد و در بافت قدیم شهر، در خیابان امام خمینی و در پشت حسینیه واقع شده است. بنای مسجد که در محیطی آزاد بنا شده است، از سمت شمال به یک کوچه سه متری محدود به تپه قلعه نارین و خیابان امام و از جنوب به محوطه باز حوض‌خانه مربوط می‌شود و در سمت غرب به یک گذرگاه چهار متری و از سمت شرق نیز به یک کوچه یک متری محدود است.
تاریخچه مسجد دو مناره سقز
با توجه به روایت‌های محلی، قدمت مسجد به زمان شیخ حسن مولان آباد برمی‌گردد. شیخ حسن مولان آباد از عرفای حکیم و ریاضیدان مشهور دوره افشاریه بود. نادر شاه افشار هنگام مسافرت به بغداد از منطقه سقز گذر کرد. شیخ حسن مولان آباد برای اهالی شهر سقز مسجدی را درخواست و نادر شاه افشار نیز فرمان احداث این مسجد را در بافت قدیم شهر سقز صادر کرد. هم‌اکنون این مسجد در بین بعضی از اهالی این منطقه، به مسجد شیخ حسن مولان آباد معروف است.
درباره این واقعه آمده است که در این سفر نادرشاه دو عصای مرصع و سفره‌ای نقاشی شده زیبای چرمی را به شیخ حسن هدیه می‌دهد. این وسایل امروزه در روستای مولان‌آباد، محل آرامگاه شیخ نگهداری می‌شود. همچنین یک جلد قرآن مجید خطی در مقبره شیخ حسن قرار دارد و تاریخ آن به اواخر دوران افشار برمی‌گردد.
کاشی‌کاری‌های مسجد دو مناره سقز نیز شباهت زیادی به کاشی‌کاری‌های اواخر افشاریه و اوایل زندیه دارد. با توجه به این توضیحات به‌طور یقین می‌توان گفت مسجد به دوره افشاریه مربوط است و در دوران‌های بعدی بازسازی شده و مرمت‌های جزئی در آن شکل گرفته است.
در سوم شهریور ماه سال ۱۳۹۱ خاشاک بام مسجد توسط کارگران میراث فرهنگی سوزانده شد و چون آتش به‌طور کامل خاموش نشده بود، بام مسجد طعمه حریق شد. پس از مدتی از شروع آتش‌سوزی، ایوان چوبی نیز در آتش به‌کلی سوخت و از بین رفت.
معماری مسجد دو مناره سقز
این بنا تقریبا به‌شکل مربع است و از خشت خام، ملات گل، سنگ‌های لاشه، آجر و چوب در ساخت آن استفاده شده است. ورودی مسجد با سردر آجری مزین به بافت گره‌چینی آجر و کاشی زرد رنگ (از ویژگی‌های معماری دوران زندیه) در ضلع غربی قرار دارد. یک راهروی ارتباطی، حدود ۳ در ۳٫۵ متر پس از در ورودی واقع شده است. از طریق این دالان به ۹ پله می‌رسیم که به‌واسطه آن‌های می‌توان به پشت بام مسجد راه پیدا کرد. از یک چوب به‌عنوان لبه پله استفاده شده است و پشت این لبه چوبی را با سنگ‌های لاشه، خشت خام و کمی کاه‌گل برای ساخت پله‌ها پر کرده‌اند.
شبستان مسجد با ابعاد ۱۰ در ۱۲ متر در ضلع شرقی این راهرو قرار دارد و به‌وسیله درگاهی مجزا می‌توان به آن راه پیدا کرد. سقف این شبستان دو متر و ۸۰ سانتی‌متر ارتفاع دارد و مانند اکثر مساجد محل روی چهار ستون چوبی تقریبا دایره‌ای با سرستون‌های چوبی، تکیه داده است. تا سال ۱۳۶۴ پشت‌بام مسجد از کاه‌گل درست شده بود که در همان سال با کمک اهالی محله کاه‌گل برداشته و پشت بام ساختمان آسفالت شد. ستون‌های این ساختمان با قطر حدود ۳۵ سانتی‌متر بر پایه ستون‌های سنگی قرار گرفته‌اند.
پیش از همه، محراب مسجد در ضلع جنوبی این شبستان خودنمایی می‌کند. این محراب دارای بافت قدیمی طاق هلالی است. در سال ۱۳۷۸، جای‌جای مسجد مجددا گچ‌کاری و در تزیینات و ویژگی‌های آن تغییراتی اعمال شد؛ به گونه‌ایی که امروزه تنها محرابی هلالی دیده می‌شود که جمله «بسم الله الرحمن الرحیم» بر بالای آن به‌وسیله گچ قالب‌گیری شده است. قطر دیوارهای این مسجد در حدود یک متر و هفتاد سانتی‌متر است و در ضلع جنوبی و داخل محراب آشکارا می‌توان آن را دید.
۶ تاقچه در اندازه‌های مختلف در ضلع شرقی شبستان واقع شده است که برای محافظت مصحف‌ها و وسایل دیگر مسجد مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این ضلع دری وجود دارد که به اتاق واقع در ضلع شرقی مسجد ارتباط می‌یابد. از این اتاق به‌منظور انباری استفاده می‌کنند. در سال ۱۳۷۹ شومینه‌ای را در ضلع شمالی درست کردند که بیشتر بعد تزیینی دارد.
در حال حاضر دهانه شومینه را بسته‌اند و به‌عنوان لوله بخاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. چهار طاقچه در اندازه‌های گوناگون در ضلع غربی شبستان ساخته شده‌اند که همان کاربرد طاقچه‌های ضلع شرقی را دارند. این طاقچه‌ها به‌شکل مستطیل هستند که دیوارهای ضلع‌های شبستان را از یکنواختی در آورده‌اند.
در ضلع غربی مسجد علاوه بر راهرویی که به شبستان اصلی مسجد راه پیدا می‌کند، دو اتاق دیگر نیز موجود است که محل سکونت طلبه‌های دینی در دوره‌های قبل بود. امروزه یکی از اتاق‌ها به وضوخانه تبدیل شده و دیگری نیز بدون استفاده باقی مانده است. از داخل شبستان به این اتاق‌ها و به‌وسیله اتاق اول به اتاق دوم می‌توان راه یافت.
منبع: کجارو
نظر شما