بازشدن در یک غار پس از ۵ میلیون سال + گنج نهفته در غار / عکس

به گزارش سلام نو، ، این غار شگفت انگیز که قدمت آن حدود ۵ میلیون سال تخمین زده می‌شود، مجموعه‌ای از اکتشافات منحصر به فرد و اسرارآمیز را نشان داده است.

غار موویل یک محیط ماورایی را ارائه می‌دهد که درک ما از مرزهای زندگی را به چالش می‌کشد. در اعماق آن، دانشمندان با مجموعه متنوعی از ارگانیسم‌های تخصصی مواجه شده اند که با شرایط منحصر به فرد غار سازگار شده اند. این‌ها شامل گونه‌های منحصربه‌فردی از باکتری‌ها، قارچ‌ها، بی‌مهرگان و حتی حیوانات بی‌چشم و بی‌رنگ است که با غیاب کامل نور سازگار شده‌اند.

یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های اکوسیستم غار وجود باکتری‌های گوگردی است که اساس زنجیره غذایی را تشکیل می‌دهند. این باکتری‌ها انرژی را از شیمی‌سنتز دریافت می‌کنند، فرآیندی که به نور خورشید متکی نیست، بلکه به واکنش‌های شیمیایی شامل ترکیبات گوگردی موجود در هوا و آب غار وابسته است. این جریان پیچیده انرژی تعادل ظریفی را در اکوسیستم حفظ می‌کند.

اکوسیستم غار موویل سطح قابل توجهی از وابستگی متقابل را نشان می‌دهد. موجودات زنده خود را با سوله‌های خاصی تطبیق داده‌اند که هر کدام نقش حیاتی در حفظ تعادل ظریف دارند. به عنوان مثال، برخی از باکتری‌ها سولفید هیدروژن سمی مصرف می‌کنند، در حالی که موجودات دیگر، مانند سخت پوستان کوچک، برای تامین غذا به باکتری‌ها متکی هستند.

جنبه منحصر به فرد غار موویل در انزوای آن از دنیای خارج است. دیواره‌های ضخیم غار، جریان هوای محدود و زمین‌شناسی منحصربه‌فرد، اکوسیستمی را ایجاد می‌کند که میلیون‌ها سال از سطح آن جدا شده است. این انزوا منجر به ایجاد یک اکوسیستم متفاوت با سایر اکوسیستم‌ها با مسیرهای تکاملی و سازگاری‌های متمایز شده است.

انزوای غار موویل به سطوح بالای تنوع زیستی و بومی بودن آن کمک کرده است. بسیاری از گونه‌های موجود در غار در هیچ جای دیگری روی زمین یافت نمی‌شوند، و آن‌ها را از نظر علمی بسیار جذاب می‌کند. مطالعه این گونه‌های منحصر به فرد بینش‌های ارزشمندی را در مورد فرآیندهای سازگاری، گونه زایی و محدودیت‌های زندگی در محیط‌های شدید ارائه می‌دهد.

نگاهی به تاریخچه غار موویل

غار موویل غاری در نزدیکی مانگالیا، شهرستان کنستانتا، رومانی است که در سال ۱۹۸۶ توسط کریستین لاسکو در چند کیلومتری ساحل دریای سیاه کشف شد. این اکوسیستم منحصر به فرد آب زیرزمینی سرشار از سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن دارد، اما اکسیژن کمی دارد و همین آن را جذاب کرده است. زندگی در غار در بیش از ۵ میلیون سال گذشته از بیرون جدا شده است و کاملاً بر اساس شیمی سنتز است خاص خود است.

غارهای مشابهی که حیات تا حدی یا به طور کامل به شیمی سنتز بستگی دارد شامل غار عین نور و غار آیالون (سرزمین‌های اشغالی فلسطین)، غارهای فراساسی (ایتالیا)، غار ملیسوتریپا (یونان)، غار تاشان (ایران)، غارهای دره شارو-آرگون یافت شده اند. در کوه‌های قفقاز، غار کین پایین، غار سسپول (ایالات متحده آمریکا)، و غار ویلا لوز (مکزیک) نیز به همین شکل هستند.
 

شبکه‌ای از مسیرهای آهکی

غار موویل شبکه ای از مسیرهای سنگ آهکی است که تقریباً ۲۰۰ متر (۶۶۰ فوت) طول دارد و بخش هایی از آن به طور جزئی یا کامل توسط آب های گرمابی زیر آب فرو رفته است. دمای هوا و آب ۲۱ درجه سانتیگراد (۷۰ درجه فارنهایت) ثابت و رطوبت نسبی آن حدود ۱۰۰ درصد است. این غار به روی عموم مردم بسته است و تنها تعداد کمی از محققین در هر سال اجازه ورود به آن را دارند تا مزاحمتی برای اکوسیستم ظریف به حداقل برسانند.

محیط خاص موویل

هوای غار با جو بیرونی بسیار متفاوت است. سطح اکسیژن تنها یک سوم تا نیمی از غلظت موجود در هوای آزاد است (۷-۱۰٪ O۲ در جو غار، در مقایسه با ۲۱٪ O۲ در هوا)، و حدود صد برابر بیشتر دی اکسید کربن (۲-۳.۵٪) CO۲ در جو غار، در مقابل ۰.۰۴٪ CO۲ در هوا). همچنین حاوی ۱-۲٪ متان (CH۴) و هوا و آب غار حاوی غلظت بالایی از سولفید هیدروژن (H۲S) و آمونیاک (NH۳) است. آب دریاچه فقط حداکثر تا یک سانتیمتر اول و در بعضی جاها فقط یک میلیمتر اول را در خود دارد. در اعماق دریاچه، آب دریاچه کاملاً بی اکسیژن می شود.

زیست شناسی غار موویل

این غار دارای ۵۷ گونه جانوری است،  از جمله زالو، عنکبوت، عقرب کاذب،  شپش چوب،  یک صدپا،  یک عقرب آبی (Nepa anophthalma)،  و همچنین یک حلزون.از این تعداد، ۳۷ بومی هستند. زنجیره غذایی مبتنی بر شیمی سنتز توسط باکتری های اکسید کننده متان و گوگرد است که به نوبه خود مواد مغذی را برای قارچ ها و سایر باکتری ها آزاد می کند. این تشک های میکروبی را بر روی دیواره های غار و سطح دریاچه ها و برکه ها تشکیل می دهد که توسط برخی از حیوانات چرا می شوند. چرندگان سپس توسط گونه های درنده شکار می شوند. Nepa anophthalma تنها عقرب آبی سازگار با غار شناخته شده در جهان است. در حالی که حیوانات به مدت ۵.۵ میلیون سال در غار زندگی می کردند، همه آنها به طور همزمان به آنجا نرسیدند. یکی از جدیدترین حیوانات ثبت شده تنها گونه حلزون غار، Heleobia dobrogica است که کمی بیش از ۲ میلیون سال در غار سکونت داشته است.