سلام نو _ سرویس گردشگری: غار بورنیک؛ طولانی‌ترین غار استان تهران و چهارمین غار طولانی ایران است. از دیدنی‌ترین غارهای ایران است و در منطقه‌ای بکر و دیدنی قرار دارد. این غار یکی از سکونتگاه‌های انسان‌های غارنشین بوده و ارزش باستانی نیز دارد. از مقاصد محبوب برای سفر یک‌روزه از تهران محسوب می‌شود. برای رسیدن به این غار باید پیاده‌روی چند کیلومتری در طبیعت داشته باشید و از روستای هرانده بگذرید که بسیار لذت‌بخش است.
آشنایی با غار بورنیک
بورنیک، نام غاری سنگی و آهکی در نزدیکی شهر فیروزکوه و روستای هرانده است که در ارتفاع ۲۰۰۰ متری از سطح دریا و ۱۰۰ متر بالاتر از دشت بورنیک قرار دارد. اندازه‌گیری‌هایی که تاکنون انجام شده‌اند طول غار را ۳٤٧۰ متر بدون تغییری در ارتفاع آن نشان می‌دهند؛ نتایجی که باعث شده تا این غار عنوان طولانی‌ترین غار استان تهران و چهارمین غار طولانی ایران را به خود اختصاص دهد. برای ورود به غار به صورت عمودی، از ۱۴۸ پله به پایین می‌روید.
با آغاز سفر به درون این غار از دیدن شگفتی‌های طبیعی آن غرق در لذت می‌شوید و در کنار این زیبایی‌ها به محوطه‌هایی برخورد می‌کنید که زمانی سکونتگاه‌های امنی برای انسان‌های غارنشین بوده‌اند و امروزه اسرار زیادی را در قلب خود حفظ کرده‌اند. این غار را به دلیل برخورداری از ویژگی‌های خاص زمین شناسی می‌توان به عنوان یکی از مقاصد ژئوتوریسم هم در نظر گرفت. ارزش‌های تاریخی و باستان‌شناسی غار در کنار ارزش‌های زمین‌شناسی و تفریحی باعث شده تا نام آن از تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۳۳۷ در فهرست آثار ملی ایران قرار گیرد.
راهنمای بازدید از غار بورنیک
برای رسیدن به این غار باید از روستای هرانده، مسیری را با پای پیاده طی کنید و پیاده‌روی چند کیلومتری در طبیعت داشته باشید که بسیار لذت‌بخش است. در ابتدا دیدنی‌هایی را که در مسیر می‌بینید به شما می گوییم و سپس وارد غار می شویم.
زیبایی‌های روستای هرانده: باغ‌های سرسبز سیب، گلابی، گردو، گیلاس و آلبالو، بقعه تاریخی و ثبت شده امامزاده یحیی متعلق به قرن ۶ و ۷ هجری قمری، باغ‌های پرورش گل داوودی و برج دیدبانی مربوط به قرن ۴ و ۵ هجری قمری از دیدنی های این روستا به شمار می روند.
دره و دشت بورنیک: پس از رسیدن به روستای هرانده با پای پیاده از دره و دشتی که هم‌نام با غار است می‌گذرید. از کنار کوه‌ها عبور می‌کنید و باغ‌ها را پشت سر می گذارید.
مزارع پرورش گل: در مسیر غار بورنیک تعدادی مزرعه پرورش گل وجود دارد و می‌توانید از دیدن آنها لذت ببرید؛ اما مسیر دیگری به نام عالی ملک وجود دارد که به سمت مزارع و باغ‌های روستا می‌رود. در این مسیر گل‌های داوودی را به رنگ‌های زرد، سفید، حنایی و ... خواهید دید که بر زمین روییده‌اند.
رودخانه نمرود: در مسیر غار بورنیک از شنیدن صدای رودخانه نمرود لذت می‌برید. این رودخانه از شاخه های اصلی حبله‌رود است و آب آن از حوضه وسیع دامنه شمالی کوه قره‌داغ و دامنه‌های کوه میشینه مرگ تامین می‌شود. در میانه راه نهر آبی نیز وجود دارد که دیدنش خستگی را برای‌تان بی‌معنا می‌کند.
درختچه های زرشک: در بخشی از مسیر درختچه های زرشک وحشی را می بینید که در فصل مناسب زرشک های مشکی و قرمز بر تن شان خودنمایی می کنند.
چشم اندازه دشت و دره بورنیک: پس از درختچه ها یک مسیر پر شیب پیش روی تان قرار می گیرد و با ارتفاع گرفتن، چشم انداز زیبایی از دره بورنیک را خواهید دید. درختان بلند تبریزی، رودخانه پر آب نمرود و کوه‌های سر به فلک کشیده همه و همه در کنار هم و در مقابل چشمانتان قرار می‌گیرند.
سنگ های رنگارنگ: استراحتگاه و رستورانی هم در میانه راه هست و در نهایت دو درخت سرو کهنسال و تنومند خبر از نزدیک شدن به غار می‌دهند. پیش از ورود به غار در نزدیکی دهانه، رنگ‌های متفاوت طبیعت در سنگ‌های دامنه راست‌دره می بینید که جلوه خاصی دارند.
ورودی غار بورنیک
دهانه غار در پشت دو یال از کوه‌های اطراف روستا قرار دارد و برای آنکه آن را گم نکنید باید حواس‌تان به دو عدد کاج تناور و آخرین پیچ مسیر باشد تا مسیر را اشتباهی نروید. برای ورود به غار، با دهانه‌ای تقریبا مثلثی شکل به ابعاد ۱۵ در ۱۰ متر مواجه می‌شوید که ۶ متر ارتفاع دارد.
به دلیل عدم تابش نور خورشید در غار، همیشه داخل آن سرد است و هر چه بیشتر در آن پیش می‌روید نور و گرما کمتر و کمتر می‌شود و زیبایی‌های غار خودشان را بیشتر نشان می‌دهند. در طول پیمایش بورنیک ۴ تالار را می‌بینید و مبهوت عظمت و زیبایی این غار خواهید شد:
تخته‌سنگ‌ها: تخته سنگ‌های بزرگی در غار دیده می‌شوند که با لایه‌ای از خاک رس پوشیده شده و تصویری خاص را ایجاد کرده اند. تخته‌سنگ‌های بزرگی در کف تالارهای اول و سوم غار قرار دارند که روی بعضی از آنها با لایه‌های خاک رُسِ مرطوب پوشیده شده است.
چکنده‌ها یا استالاکتیت‌ها: رسوبات استوانه‌ای یا مخروطی شکلی که در طول سالیان طولانی به شکل قندیل بر سقف یا دیواره‌های غارهای آهکی شکل می‌گیرند و بسته به اینکه از چه موادی تشکیل می‌شوند رنگ خاص خود را دارند. در بورنیک چکنده‌ها به رنگ نخودی دیده می‌شوند.
چکیده ها یا استالاگمیت ها: رسوباتی در زیر استالاکتیت‌ها که بر کف غار شکل می‌گیرند و به سمت بالا هستند. این آثار در اثر چکیدن قطرات حاوی مقدار زیادی مواد معدنی و ته‌نشین شدن و رسوب کردن کلسیم کربنات ایجاد می‌شوند.
چکیده‌ها در غار بورنیک به رنگ‌های گل‌کلمی، نخودی، سفید و صورتی و میخی شکل هستند و با ظاهر خاص شان عامل تمایز بورنیک با سایر غارها به شمار می‌روند. بد نیست بدانید چکیده‌ها و چکنده‌ها در طی فعالیت‌هایی که اصطلاحا غار سنگ‌سازی نامیده می‌شود، شکل گرفته‌اند.
منبع: کارناوال
نظر شما