سلام نو – سرویس گردشگری: محسن مقدم فرزند محمدتقی خان احتساب الملک، در اواخر دوران قاجار در سال ۱۲۷۹ ه.ش در تهران به دنیا آمد. او در سال ۱۲۹۱ ه.ش در سنین کودکی برای تحصیل به اروپا فرستاده شد. در میانه جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و در مدرسه صنایع مستظرفه در محضر استادانی چون کمال الملک ادامه تحصیل داد. او پس از چند سالی مجدداً به اروپا بازگشت. محسن مقدم مدتی در بخش باستان‌شناسی موزۀ لوور در پاریس در کلاس‌های ژرژ کنتنو، باستان‌شناس معروف، آموزش دید و با درجۀ عالی، تحصیل در آنجا را به پایان رساند. او علاوه بر باستان‌شناسی، در پاریس به آموزش نقاشی هم پرداخت. محسن مقدم در سال‌های پایانی حضور خود در اروپا به عنوان نماینده فرهنگی ایران در نشست‌ها و نمایشگاه‌های متعددی حضور یافت.
محسن مقدم در سال ۱۳۱۵ ه.ش با سُلما کویومجیان ازدواج نمود. سلما نیز مدتی در رشته باستان‌شناسی و هنر تحصیل کرده بود. محسن و سلما در همان سال به ایران بازگشتند و در سال ۱۳۱۶ ه.ش در مرکز باستان‌شناسی به عنوان بازرس فنی هیأت باستان‌شناسی فرانسوی شوش به سرپرستی رولان دومکنم فعالیت تخصصی خود را آغاز کردند.
آنها مدتی را نیز زیر نظر آندره گدار در موزه ایران‌باستان مشغول بودند. محسن مقدم مأموریت‌های باستان‌شناسی و هنری متعددی را به انجام رسانید که یکی از آنها سرپرستی هیأتی به منظور تهیه نقشه باستان‌شناسی گیلان در سال ۱۳۴۰ ه.ش بوده است که بعدها این مأموریت توسط دکتر عزت ا.. نگهبان یکی از شاگردان استاد مقدم ادامه داده شد. محسن مقدم علاوه بر فعالیت‌های میدانی خود، فعالیت‌های علمی گوناگونی را در دانشگاه تهران به عهده داشته است و به عنوان یکی از اولین استادان آکادمیک باستان‌شناسی ایران به شمار می‌آیند. ایشان یکی از بنیانگذاران اصلی دانشکده هنرهای زیبا بوده‌اند. افزون بر این، مقدم سرپرستی و نمایندگی ایران در نمایشگاه‌ها و کنگره‌های مختلفی را نیز به عهده داشته‌اند و نشان‌های افتخار آمیز زیادی را نیز در شناسنامه کاری خود دارند.
محسن مقدم چطور بانی خلق خانه موزه مقدم شد؟
این خانه موزه در آغاز، عمارتی بزرگ و مجلل و محل سکونت خاندان محمدتقی خان احتساب‌الملک از صاحب‌منصبان مشهور دربار قاجاریان و رئیس اداره احتسابیه (شهرداری) تهران و وزیر مختار ایران در برن سوئیس،بوده که بعدها در اختیار فرزندش، محسن مقدم، استاد باستان‌شناسی دانشگاه تهران قرار میگیرد. او به همراه همسرش، سلما کویومجیان در خانه پدری خود در تهران ساکن شد. محسن مقدم و سلما که زاده بلغارستان و رئیس کتابخانه موزه ملی ایران بود، در کنار فعالیت‌های علمی، آثار و اشیاء فراوانی را با هدف حفظ میراث فرهنگی و تاریخی ایران گردآوری کردند.
محسن مقدم بسیاری از آثار ارزشمند جمع‌آوری شده مانند کاشی، قطعات سنگی تراشیده شده و غیره را با الهام از فضاهای سنتی ـ تاریخی به نحو چشمگیری در جای جای این عمارت قدیمی نصب کرد و برخی دیگر مانند کلکسیون پارچه، چپق و وافور و قلیان، سفالینه، شیشه، تابلو نقاشی، مسکوکات، مُهرها و اسناد تاریخی و غیره را با نظم و ترتیب خاصی در خانه پدری نگهداری نموده‌است. خانه احتساب‌الملک یکی از یادگارهای تهران قدیم است که اکنون به موزه تبدیل شده‌است. این خانه در سال ۱۳۵۱ از سوی محسن مقدم پسر احتساب‌الملک به دانشگاه تهران اهدا شد. محسن مقدم در سال ۱۳۶۶ ه.ش درگذشت و پس از مرگِ همسرش سلما، در سال ۱۳۶۹ ه. ش، تولیت موزه مقدم در اختیار مستقیم دانشگاه تهران قرار گرفت
طراحی لوگوی دانشگاه تهران توسط محسن مقدم
یکی از کارهایی که محسن مقدم بعد از تاسیس دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران انجام دادند طراحی نشان و لوگوی دانشگاه تهران بود.
احتمالا این لوگو سال ۱۳۲۰ طراحی شده است.
شاید بعضی از ما فکر می کردیم که طراح لوگوی دانشگاه تهران استاد ممیز بودند ،اما نه !
طراح این لوگو دکتر محسن مقدم بودند و استاد ممیز سال ۱۳۵۰ طرح این لوگو را ساده تر کردند ،مدتی هم لوگو به آن شکل به کار رفته ولی به خاطر حفظ اصالت نشان قدیم، مجدداً همان نشانِ قبلی به کار برده شده است که هنوز هم پا بر جاست.
خب، فکر کنید تحصیلات باستان شناسی دارد و دستی هم در نقاشی ، تصمیم به طراحی لوگو میگیرد.
بنظر شما چه چیزی می‌تواند منبع الهام او باشد؟
یه پلاک گچ بری شده از دوران ساسانی که در شهر تیسفون کشف شده!
جزئیات طراحی
دیدن دو بالی که در اولین نگاه به این لوگو به چشم میخورد،حتی برای کسانی که داستان پشتِ این طراحی را نمیدانند،پرواز و اوج گرفتن را تداعی میکند.در واقع حرفِ این لوگو این است : “ دانشگاه تنها مظهری برای صرف آموختن نیست بلکه بستری برای پرورش و رشد آدمی است که او را به تعالی می‌رساند.”
دو کلمه ی دانشگاه و تهران از ترکیب حروف خط دوره پهلوی و ساسانی نوشته شده اند.حاشیه تزئینی که از دایره های ریز تشکیل شده هم در دوران هخامنشی به عنوان یک عامل تزئینی مخصوصا در سکه ها به کار می رفته است و در دوران ساسانی هم در سکه ها، مهرها و گچ بری مورد استفاده قرار میگرفته
نظر شما