به گزارش سلام نو، رسول اسدزاده (روزنامه‌نگار) نوشت: معمولا بیشتر بازیگران مرد در سینمای جهان کار خودشان را با نقش‌های فرعی یا کم ارزش از نظر وزنِ هنری شروع می‌کنند. آنهایی که چهره زیبا و جذابی ( از نظر معیارها و استاندارهای زیبایی شناختیِ مرسوم ) دارند با ایفای نقشِ پسرِ خوشگل یا Pretty boy وارد عرصه بازیگری می‌شوند. مثلا برد پیت یک زمانی پسرِ خوشگل هالیوود بود. فیلم مکزیکی را بیاد بیاورید. پسرِ خوشگل یک تیپِ دم دستی و کم مایه در سیما هست که بیشتر در کمدی رمانس‌های آبکی یا سکانس‌های فرعی در فیلم‌های مهم به چشم می‌خورَد.
خلاصه اینکه نقش پسرِ خوشگل دروازه ورود بسیاری از بازیگران مشهور جهان و ایران به صنعت سینما هست. اما بازیگرانی که استعداد بازیگری و هنر در آنها ذاتی است و تمام دارایی آنها فیزیک و چهره‌شان نیست خیلی زود از رُلِ پسر خوشگل خارج می‌شوند و وارد بدنه اصلی سینما و نقش‌های جدی و متفاوت می‌شوند. از همان برد پیت و جورج کلونی و ده‌ها بازیگر معرکه و خوشتیپ هالیوود تا برخی بازیگران وطنی خودمان این مسیر را پیموده‌اند. ولی در بین بچه خوشگل‌های سینما، برخی برای همیشه در آن نقش فریز می‌شوند، چرا که بازی در نقش Pretty boy تکرار خود واقعی شان جلوی دوربین است. آنها هیچ وقت از پله اول سینما بالاتر نمی‌آیند. درجا می‌زنند. خودشان را تکرار می‌کنند و البته که خریدار هم دارند. محمدرضا گلزار بدون تعارف یک Pretty boy در سینمای ایران است.
او در پست جدیدی در اینستاگرام نوشته: حتی اگر برای مردم دراز بکشید تا از رویتان رد شوند بسیاری از آنها شاکی خواهند بود که به اندازه کافی پهن نیستید. البته که این سخنان او و پست‌هایی که منتشر می‌کند در این روزگار معرکه‌ای که زندگی می‌کنیم ارزش خبری چندانی ندارد اما به گمان من یادآور یک حقیقتِ لُخت در این روزهاست. در ماه‌های اخیر سلبریتی‌ها یک تصمیم بزرگ گرفته‌اند یا در کنار مردم و مانند مردم رنج می‌کشند و زندگی می‌کنند و بصورت واقعی با آلام و خواسته های بدنه جامعه شریک شده‌اند یا کما فی‌السابق در یک دنیای فانتزی و عروسکی به زیست آکواریومی خودشان ادامه می‌دهند... دسته دوم Pretty boy ها و Sexy girl های ابدی هستند. حتی اگر وارد میانسالی و سالمندی هم شده باشند...
نظرات