سلام نو _ سرویس گردشگری: کاخ موزه ملت یکی از آثار شاخص سعدآباد است که ۵۰۰۰ مترمربع وسعت دارد و عنوان بزرگترین کاخ مجموعه را یدک می‌کشد. استفاده از رنگ سفید در نمای آن باعث شده تا به کاخ سفید نیز شهرت پیدا کند. ساخت این بنا در سال‌های ۱۳۱۰- ۱۳۱۵ خورشیدی صورت گرفت و اقامتگاه تابستانی پهلوی دوم و همسرش فرح دیبا شد. کاخ سفید ۵۴ واحد مختلف از جمله ۱۰ تالار بزرگ تشریفاتی را در خود جای داده است و تلفیق هنر ایرانی و اروپایی از شاخصه‌های اصلی معماری داخلی و خارجی آن به شمار می‌رود. گچبری‌های استادانه زینت بخش این بنا هستند و مجموعه فرش‌های بافت دست هنرمندان کرمان، کاشان، یزد و مشهد نیز چهره‌ای متفاوت به آن بخشیده اند. فرح دیبا در فاصله سال‌های ۴۹-۱۳۴۵ خورشیدی ساختمان کاخ را به سلیقه خود تعمیر و بازسازی کرد.
کاخ ملت از دیدنی‌ترین جاذبه‌های سعدآباد
کاخ سفید پهلوی به عنوان بزرگترین کاخ مجموعه شناخته می شود که محل سکونت ییلاقی محمدرضا پهلوی و فرح دیبا به شمار می رفت. از آنجایی که این عمارت دارای نمای سفید رنگ و زیبایی بود، آن را کاخ سفید نامیدند.
کاخ سفید دارای مساحتی به وسعت ۲ هزار و ۱۶۴ متر مربع بوده که دارای ۲ طبقه به همراه زیرزمین می باشد و زیربنای آن نیز به ۵ هزار متر مربع می رسد. محمدرضا پهلوی دستور ساخت این عمارت را صادر نمود و در سال ۱۳۱۰ هجری شمسی عملیات ساخت آن آغاز گردید و ۵ سال بعد یعنی در سال ۱۳۱۵ پایان یافت. علاوه بر آنکه محل زندگی و سکونت محمدرضاشاه بود، دفتر کار وی نیز در این بخش قرار داشت و امور اداری نیز در این عمارت انجام می پذیرفت.
طراحی این کاخ را مهندس خرسندی با مشارکت مهندس بوریس روسی انجام پذیرفت. تعداد ۵۴ واحد مختلف در این کاخ وجود دارد و ۱۰ تالار تشریفاتی و باشکوه نیز دیده می شوند.
بزرگترین تالار کاخ را سفره خانه ای تشکیل داده که دارای مساحت ۲۲۰ متر مربع می باشد. این تالارها از سبک تزئینات فرانسوی بهره می برد. تزئیناتی که در کاخ سفید انجام شده شامل گچبری های بسیار زیبا و با ظرافتی هستند که اثر هنرمندانه ای از استادان عبدالکریم شیخان، غلامرضا پهلوان، رضا ملائکه و حسین کاشی می باشند.
کف سطح زمین کاخ سفید، توسط استاد لرزاده سنگ فرش شده و سنگ مرمرهایی که برای این کاخ استفاده شده از معادن شهرهایی همچون تربت حیدریه و یزد سفارش داده شده اند.
تماشایی‌ترین بخش‌های کاخ سفید پهلوی
نمای بیرونی کاخ سفید که دارای ۴ ستون اصلی با ابعاد بزرگ و در چهار طرف سرسرا و دارای تعداد ۴ نورگیر در ۴ طرف سقف مرکزی می باشد و به سبک معماری ایرانی و روسی طراحی شده است. از با ارزش ترین آثاری که در این کاخ به یادگار مانده است می توان به پرده های بزرگ رنگ روغن که اثر هنری استاد حسین بهزاد به همراه شاگردانش بوده اشاره نمود.
علاوه بر این پرده های رنگ روغن، فرش های دست باف و ارزشمندی در این کاخ وجود دارند که به دستان هنرمندان خوش ذوق ایرانی بافته شده اند و بزرگترین آن ها ۱۴۵ متر می باشد. لوسترهای کاخ سفید نیز ساخت کشورهای فرانسه، ایتالیا و چک اسلواکی می باشند و بزرگترین لوستر عمارت ۱۰۸ شاخه دارد. برروی دیوار اتاق انتظاری که در طبقه همکف این کاخ قرار دارد، دو تابلوی سوخت روی چرم بسیار زیبا و با ارزشی که به سبک مینیاتور مکتب اصفهان دوره صفویه ساخته شده، نصب شده است.
دیوارهای تالارهای کاخ پوشیده از جنس پارچه های ابریشم، گل ابریشم، اطلس و تافته کشورهای انگلستان و فرانسه می باشد. همچنین دو تا از پنجره های کاخ سفید توسط پرده هایی از جنس ابریشم و حریر بسیار زیبای مزین به گلدوزی پوشانده شده که هنر دست هنرمندان خوش ذوق کشور چین می باشند. بسیاری از تزئینات و لوازمی که داخل این کاخ وجود دارند، به سفارش فرح پهلوی از دیگر کشورها وارد شده اند.
در این میان فرح، میز تحریری را از عتیقه فروشی فرانسه خرید که به ماری آنتوانت، ملکه معدوم فرانسه در انقلاب کبیر تعلق داشت. همچنین در محوطه بیرونی کاخ سفید و مقابل عمارت، چکمه های رضاشاه را خواهید دید که در زمان های گذشته مجسمه ای کامل بود و در یکی از میدان های شهر دزفول قرار داشت. پس از آن که انقلاب شد، مردم دزفول این مجسمه را شکستند.
بخش‌های این کاخ عبارتند از: تالار انتظار بزرگ، تالار پذیرایی کوچک، دفتر کار محمدرضا پهلوی، سالن بیلیارد (اسنوکر)، تالار انتظار کوچک، اتاق استراحت فرح پهلوی، تالار پذیرایی بزرگ، تالار تشریفات، تالار نشیمن خانواده و اتاق استراحت نیمروزی محمدرضا پهلوی
از جمله آثار و دیدنی‌های کاخ سعدآباد تهران می‌توان موارد زیر را برشمرد:
شاهکار هنر سنگ در بخشی از نمای بیرونی و داخلی کاخ
اوج زیبایی هنر گچبری در تالارهای تشریفات و دفتر کار شاه
بزرگترین فرش و لوسترها و بیشترین مجموعه ظروف بالغ بر ۵۰۰ قطعه در تالار غذاخوری سرسرای طبقه دوم
مجسمه برنزی با نام "قابیل از شکار برمی‌گردد" در اتاق خواب شاه که در دوران پهلوی دوم به مناسبت قرارداد الجزایر (بین ایران و عراق) در سال ۱۹۷۵ از طرف بومدین -رییس جمهور وقت الجزایر- به هردو کشور اهدا شد.
نظر شما