سلام نو - سرویس گردشگری: پارک ملی کرخه که قدمت چندانی ندارد، یکی از مناطق حفاظت شده برای تولید مثل گوزن زرد ایرانی است. این منطقه شامل پارک ملی کرخه جنوبی و پارک ملی کرخه شمالی (جمعا به وسعت ۷۴۷۶ هکتار) و منطقه حفاظت شده کرخه (با وسعت ۸۳۵۲ هکتار) می‌شود. پارک ملی کرخه طی مصوبه شماره ۳۲۷ شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیربنایی دولت) مورخ ۱۳۸۹/۹/۲۲ به‌عنوان پارک ملی و منطقه حفاظت شده کرخه طی مصوبه شماره ۶۳ شورای عالی محیط زیست مورخ ۱۳۵۴/۵/۲۱ به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است.
تاریخچه پارک ملی کرخه
پارک ملی کرخه که وسعت قابل توجهی در بر دارد، از دهکده سرخه شیخ عزیز که در ناحیه شمال غربی شهرستان شوش واقع شده، آغاز و تا انتهای جنوبی رودخانه کرخه همراه با جنگل های مملو از درختان پده و گز اطرف رودخانه، کشیده شده است. همچنین قسمت جنوبی آن که از دیگر بخش ها گسترده تر است؛ از قدمگاه شچاخ در نزدیکی های آبادی احمدمولا شروع می شود و همراه با جنگل های اطراف رود، در آبادی سن بهادل به پایان می رسد. این پارک ملی از تاریخچه بلندی برخوردار نیست، اما در دهه ۱۳۳۰ پس از آنکه تنها چندین راس از گوزن زرد ایرانی باقی مانده بود، نخست به عنوان پارک وحش و در سال ۱۲۴۹ طبق ماده شماره ۱ کمیسیون زیربنایی دولت، یک پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده در نظر گرفته شد. سال ۱۳۵۱ پارک کرخه تحت مدیریت و بازرسی سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت. همین کمیسیون در سال ۱۳۸۹، قسمت پناهگاه این فضا را پارک ملی تلقی کرد. متاسفانه طی سال های اخیر این پارک ارزشمند چندین بار طعمه حریق شده است. اولین بار در سال ۱۳۹۶ آتش سوزی در این منظقه گزارش شد که گویا دلیل آن سرایت آتش از زمین های کشاورزی حوالی پارک بود و منجر به نابودی ۱۰۰ هکتار از زمین های مشتمل بر هزار درخت پده و گز شد. حادثه آتش سوزی برای بار دوم در سال ۱۳۹۷ اتفاق افتاد که طی آن ۱۰ هکتار از پوشش گیاهی و درختی بیشه زار از بین رفت. گفته می شود علت این واقعه، سرایت آتش از جایگاه دفن زباله شهر الوان به پارک بوده است.
نحوه دسترسی به پارک ملی کرخه
برای دسترسی ابتدا باید خود را به شوش برسانید. از طریق بلوارهای عدالت یا باقری به جاده چعب بروید. در این جاده پیش برانید و از روستاهای درچال و علی جادر عبور کنید. بعد از قدمگاه شچاخ به فرعی در سمت راست جاده خواهید رسید. این فرعی شما را به پارک ملی کرخه می‌رساند.
پوشش گیاهی منطقه
در پارک ملی کرخه به دلیل شرایط اقلیمی شاهد رشد گونه های گیاهی سازگار با مناطق گرمسیر هستیم. در قسمت شمالی که حالت تپه ماهوری دارد، درختان پده بیشترین وسعت را به خود اختصاص می دهند و در قسمت جنوبی پارک نیز اغلب درختان گز رشد و نمو پیدا می کنند. شما در اینجا می توانید درختچه های جاز (بنگله) تمشک، سریم (دیو خار)، استبرق (عشار) لگچی و کهورک را نیز ببینید. همچنین در این منطقه یونجه و گیاهانی مانند ریش بز، منداب خارشتر، مرغ و گیاهان علفی رشد دارند. جالب اینکه برخی پرندگان پس از خوردن میوه درختان، دانه آنها را به عنوان آذوقه زیر خاک دفن می کنند که همین کار موجب گسترش گیاهان این منطقه شده است.
پوشش جانوری منطقه
پارک ملی کرخه در شهرستان شوش به یک پناهگاه امن برای گوزن زرد ایرانی تبدیل شده است. این حیوان نوعی از خانواده گوزن زرد اروپایی بشمار می رود. این گونه از گوزن ها در معرض انقراض قرار داشتند که اکنون با اقدامات صورت گرفته، از خطر دور شده اند. گوزن های زرد در منطقه اشک به تولید مثل پرداختند و تعدادی از آنها به زیست بوم قدیمی خود در زاگراس انتقال یافتند. سابق بر این، گوزن های زرد را می توانست در شمال افریقا، عراق، ترکیه و ایران دید، اما اکنون به جزء ایران اثری از آنها در این کشورها نمی توان پیدا کرد. در کشور ما نیز این حیوانات در جنگل زاگرس و جنگل‌های گرمسیری حیات داشتند، اما امروزه برای دیدن آنها باید به پارک ملی کرخه رفت. علاوه بر گوزن در این پارک ملی پرندگانی مثل: انواع گنجشک، گونه های مختلف پرندگان شکاری، دراج، بلبل خرما، حواصیل زرد، میوه خور، لیکو تالابی، قرقی، اردک مرمری، اگرت بزرگ و کوچک و حواصیل زندگی می کنند. پستانداران پارک نیز شامل: رودک عسلخوار، خرگوش، انواع جوندگان، روباه، گورکن، گربه جنگلی، کفتار، شغال، گرگ و حشره خور شوش می شوند. از خزندگان نیز می توانیم مارآبی، گرزه مار، لاک پشت فراتی، لاک پشت برکه ای و مار جعفری را نام ببریم. در دهه ۱۳۳۰ گروهی شیر ایرانی در این زیستگاه زندگی می کردند.
نظر شما