سلام نو-فاطمه عرب‌زاده: بوشهر در دشت وسیعی واقع شده است که در امتداد منطقه ساحلی قرار دارد. مرکز این شهر بندر بوشهر است. این بندر در فاصله ۱۲۱۸ کیلومتری قرار دارد و دارای آب و هوای گرم و مرطوب است. از گذشته تاکنون این بندر یکی از بندرهای مهم خلیج فارس بوده که دارای فرودگاه بین المللی نیز است.
در هزاره اول و دوم قبل از میلاد، شبه جزیره بوشهر مقر تمدنی پر رونق و شکوفا به نام «ری شهر» بود. در این زمینه آثار فراوانی مربوط به دوران عیلامی و تمدن شوش به دست آمده است. گفته می‌شود که این بناهای «ری شهر» مربوط به اردشیر ساسانی است و ری شهر در گذشته به نام رام اردشیر شناخته می‌شد و در گذر زمان ری شهر و از آن جا بوشهر نامیده شد.
این شهر بندری در نزدیکی سر خلیج فارس در انتهای شمالی شبه جزیره‌ای مسطح و باریک قرار دارد که توسط باتلاق‌های جزر و مدی به سرزمین اصلی متصل می‌شود. بندر بوشهر در زمان نادرشاه زمانی که نادر شاه تأسیس کرد به شهرت رسید. یک پایگاه دریایی در آنجا در سال ۱۷۳۴ برای کنترل حاشیه خلیج فارس در دهه ۱۷۸۰ شرکت‌های هند شرقی انگلیسی و هلندی پست‌های تجاری خود را از بندرعباس به بوشهر منتقل کردند و مقر یک انگلیسی شد.
مقیم سیاسی در قرن نوزدهم و چندین کنسولگری اروپایی با توسعه خرمشهر توسط دولت ایران در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰ به عنوان بندر اصلی برای نفت، اهمیت تجاری آن کاهش یافت. خلیج فارس بندر بوشهر همچنان به عنوان بندر خدمت می‌کند، هرچند که توسط بندرعباس و بندر امام خمینی (بندر شاهپور سابق) تحت الشعاع قرار گرفته است. بندر بوشهر دارای یک لنگر بیرونی عمیق اما آشکار و یک لنگر داخلی است. از طریق جاده به بندرخمینی و بندرعباس و سایر شهرها متصل است. همچنین از طریق هوا و جاده از طریق شیراز و اصفهان به تهران مرتبط است.
بندر بوشهر در حال حاضر مرکز منطقه‌ای توزیع نفت، دارای دانشکده اعطای مدرک و مرکز شیلات است. ایجاد یک نیروگاه حرارتی در آنجا باعث تشویق رشد صنایع فرآوری مواد غذایی و مهندسی شد. میوه‌های خشک، صمغ، قالیچه و پنبه خام صادر می شود. این شهر در دهه ۱۹۸۰ در جنگ ایران و عراق آسیب زیادی دید اما در دهه ۱۹۹۰ تا حد زیادی بازسازی شد.
نظر شما