سلام نو-فاطمه عرب‌زاده: کوچه‌هایی که دامنه کوه را می‌پیچند در تابش نور فانوس زنده می‌شوند. به نظر می‌رسد چنین صحنه‌های سورئال در جیوفن، تایوان، منعکس‌کننده صحنه‌های فیلم «روح دور» است.
جیوفن، تایوان، با چای‌خانه‌های کنار صخره، خیابان‌های شیب‌دار مملو از فروشندگانی که غذای گرم می‌فروشند و درخشش فانوس‌های قرمز، یکی از آن مکان‌های دلربا است. من از دوران کودکی به آنجا سفرکرده‌ام، این دهکده کوهستانی ساحلی را به خوبی می‌شناسم. از جایی که من در پایتخت تایپه متولد شدم، ۹۰ دقیقه با اتوبوس فاصله دارد.
من همیشه به مکان‌های رویایی کشیده شده‌ام. به عنوان یک عکاس خبرنگار که مشتاق ثبت تجربیات و چشم اندازهای منحصربه‌فرد است، تعقیب موقعیت‌هایی که به نظر می‌رسد بین دنیاها و واقعیت و خیال زندگی می‌کنند، بخشی از کار من شده است.
جیوفن که بین گذشته سنتی و حال شلوغ گیر افتاده است، یک شهر اساسا تایوانی است. با این حال برخی از برجسته‌ترین ویژگی‌های آن مربوط به استعمارگران گذشته آن است، یعنی هلندی‌ها (در قرن هفدهم) و ژاپن (در اوایل قرن بیستم). این یک دهکده کوچک با غذاهای خانگی مانند توپ‌های شیرین و جویدنی تارو است، اما همچنین دارای یک عرفان دنیوی است. در روز یک پاسگاه است که به کنار کوه و یک بهشت استوایی غرق در نور خورشید است. شب احساس متفاوتی به ارمغان می‌آورد، دهکده جذابیت تیره‌تری به خود می‌گیرد، گویی ممکن است با ارواح در حال پرسه زدن برای خوردن میان‌وعده آخر شب برخورد کنید.
در دهه ۱۶۰۰ در زمان سلسله چینگ، تنها ۹ خانواده در اینجا زندگی می‌کردند. بازدیدکنندگان تونل‌های زیرزمینی، بقایای طوفان طلای دوران ژاپن در جیوفن را کشف می‌کنند.
چایخانه شو-کو جیوفن میان‌وعده‌هایی مانند کوکی‌ها، آلو، تخم‌مرغ چای، آجیل و البته طیف گسترده‌ای از چای‌ها را که بر اساس دوره تخمیر طبقه‌بندی می‌شوند، ارائه می‌دهد.
چیهیرو برای نجات والدینش قراردادی برای کار در حمام قرمز مرتفع می‌بندد، اما در نتیجه، پس از اینکه یک نام جعلی و کوتاه شده به او اختصاص داده شده، تقریبا نام خود را فراموش می‌کند. سرنوشت مشابهی برای دوست او، هاکو، رقم خورد. روح نقابدار No Face نمی‌تواند صحبت کند مگر اینکه ویژگی‌های ارواح مصرف شده را بپذیرد. اینها تنها بخشی از لحظاتی است که هویت و تعلق در فیلم در مرکز توجه قرار می‌گیرد.
اگرچه مضامینی از این دست به‌طور جهانی تجربه می‌شوند، اما منطقی است که این فیلم در غرب، به‌ویژه در آمریکا، کشوری از مهاجران، به شدت طنین‌انداز شد. Spirited Away و تمام کارهای میازاکی جایگاه ویژه‌ای در قلب من دارند.
دهکده گربه‌ها
من سه ساله بودم که خانواده ما از تایوان به تورنتو و سپس به کالیفرنیا نقل مکان کردند. امروز، من می‌گویم که آمریکایی تایوانی هستم، اگرچه مانند بسیاری دیگر، اغلب احساس می‌کنم آنقدر آمریکایی هستم که نمیتوانم خودم را تایوانی بنامم و آنقدر تایوانی هستم که نمیتوانم خودم را آمریکایی بنامم.
تا جایی که می‌توانستیم، خانواده ما به تایوان برمی‌گشتند تا پدربزرگ و مادربزرگم را ببینند. جیوفن ایستگاه مورد علاقه‌ای بود که در مجموعه‌ای از لحظات خاص تایوان به یک پایه اصلی تبدیل شد، خواندن کمیک با پدربزرگ در کتابخانه، همراهی او در پیاده‌روی ساعت ۵ صبح در پارک و مادربزرگ ظاهرا همیشه آشپزخانه را تمیز می‌کرد.
بازدیدکنندگان از میان کوچه‌های مه آلود در کنار چایخانه نمادین آمی جیوفن قدم می‌زنند، ساختمانی باشکوه که شبیه حمام درSpirited Away است.
نظرات