به گزارش سلام نو به نقل از فرهیختگان، براساس آخرین اطلاعات دفتر اقتصاد مسکن وزارت راهوشهرسازی کشور، ۳۵درصد یعنی معادل ۳۰ میلیون نفر در ایران مستاجر بوده که حدود ۹ میلیون خانواده را شامل میشود. بدونشک بخش اعظمی از مستاجران کشور را خانوارهایی تشکیل میدهند که نفرات آن بدون درآمد و شغل بوده و یا اینکه طبقات کارگری هستند که درآمد آنها کفاف خرید واحدهای مسکونی ولو کوچک و بدون کیفیت را نمیدهد. این درحالی است که مسکن یکی از نیازهای اصلی هر فرد محسوب میشود و عدم دسترسی آسان به آن رفاه را ریشهکن خواهد کرد. بررسیها نشان میدهد که دسترسی کارگران کشور بهواسطه ناپایداریهای اقتصاد، تورم و همچنین پایین بودن دستمزد پایه به یک سرپناه به هیچوجه آسان نبوده و متاسفانه در سالهای اخیر به رویا تبدیل شده است.
براساس دادههای اطلاعاتی بانک مرکزی در مردادماه سال ۹۲ متوسط قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در مناطق ۲۲گانه تهران، ۳ میلیون و ۸۳۴ هزارتومان بوده است. در همین سال میزان دستمزد ماهیانه برای یک کارگر (دارای یک فرزند) ۵۹۴ هزارتومان بوده که معادل سالیانه آن ۷ میلیون و ۱۳۳ هزارتومان خواهد شد، بهعبارت دیگر در سال ۹۲ هر کارگر چنانچه یکسوم از درآمد خود را برای خرید مسکن پسانداز میکرد (شاخص انتظار خرید مسکن)، به شرط ثابتماندن قیمتها میتوانست بعد از ۱۰۸ سال در شهر تهران یک واحد مسکونی ۶۰ متری را خریداری کند. اما تاسفبار است که بگوییم این رقم با توجه به قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در فروردین ۱۴۰۰ حدود ۱۲۳ سال خواهد بود.
درواقع اگر کارگری که یک فرزند دارد بتواند یکسوم دستمزد سالیانه ۴۷ میلیون و ۶۴۰ هزارتومانی خود را پسانداز کند، به قیمت فروردین ۱۴۰۰ که مسکن در تهران متری ۲۹ میلیون و ۳۲۰ هزارتومان است، بدون تغییر قیمت میتواند پس از ۱۲۳ سال صاحب خانه ۶۰ متری شود. بنابراین برای اقتصادی مانند ایران که با انواع و اقسام شوکهای بیرونی و داخلی روبهرو است، رفاه جامعه کارگری بهویژه در سالهای اخیر بهموجب تخریب دستمزد حقیقی آنها پایین آمده که وضعیت فاجعهبار شاخص انتظار خرید مسکن تنها یکی از مصادیق آن است.
نظر شما