هنوز نوبت به بحث از اعلام نتایج گفت‌وگوها درباره تعیین مصادیق کاندیداتوری در جلسات جبهه اصلاحات ایران فرا نرسیده است. احزاب منتسب به این جریان سیاسی گفت‌وگوها و رایزنی‌ها را آغاز کرده‌اند تا بتوانند به زودی کاندیداهای پیشنهادی خود را به جبهه اصلاحات ایران معرفی کنند، بلکه به این ترتیب بتوانند هرچه سریع‌تر به نتیجه نهایی در این باره برسند.
به گزارش سلام نو به نقل از روزنامه اعتماد، تا اینجای کار بسیاری از کسانی که از آنان به عنوان کاندیدای احتمالی اصلاح‌طلبان نام برده می‌شود، دغدغه‌هایی عمدتا مشترک داشته‌اند؛ دغدغه‌هایی که شاید یکی از مهم‌ترین‌شان عبور از فیلتر نظارت استصوابی شورای نگهبان است؛ آن‌هم در حالی که ماه‌هاست احزاب و شخصیت‌های اصلاح‌طلب می‌گویند نگران رویه شورای نگهبان بوده و تاکید دارند برای عبور از مشکلات کشور باید در این باره تجدیدنظر شود. نگرانی مشترک دیگر آنان، اجماع کامل است.
برخی اصلاح‌طلبان نگرانند در صورت کاندیداتوری چندین کاندیدای اصلاح‌طلب و تایید صلاحیت‌شان، ممکن است تجربه انتخابات ۸۴ تکرار شود و تعدد کاندیداها با توجه به احتمال مشارکت پایین شهروندان، با شکست اصلاح‌طلبان مترادف شود! با این حال رایزنی‌ها در این باره ادامه دارد.
محمود صادقی، نماینده مجلس دهم و از اعضای نهاد اجماع‌ساز دیروز در رابطه با روند ورود به مصادیق در نهاد اجماع‌ساز برای انتخابات ۱۴۰۰ به خبرگزاری برنا گفته است: اصلاح‌طلبان هنوز در قالب نهاد اجماع‌ساز به مرحله تعیین مصداق نرسیده‌اند. پیش‌بینی می‌شود شاید از هفته آینده رفته‌رفته بحث کاندیداها مطرح شود و تصویری روشن‌تر خواهیم داشت.
احتمالا از هفته بعد فهرست مقدماتی کاندیداهای این جریان سیاسی اعلام شود. هرچند تاکنون تعدادی از چهره‌های منتسب به این جریان سیاسی شخصا وارد گود کاندیداتوری شده‌اند.
مسعود پزشکیان که یکی از این چهره‌هاست، درحالی فعالیت‌های تبلیغاتی خود را هم کلید زده که بعید به نظر می‌رسد چندان مورد وثوق اکثریت جبهه اصلاحات ایران باشد. چنان‌که گزینه‌های دیگری نیز شرایطی مشابه دارند.
اصلاح‌طلبان تاکید دارند از افرادی حمایت کنند که توانایی بالایی هم در عرصه سیاست و هم در جلب آرای شهروندان داشته باشند تا به این ترتیب تا حدی دغدغه مشارکت انتخابات را مرتفع کنند.
به هرحال شنیده‌ها از تداوم رایزنی‌های اصلاح‌طلبان حکایت دارد و آنان تمایل دارند در مرحله نخست، گزینه‌های اصلی را به میدان بیاورند.
چهره‌هایی که البته با نگاهی آلوده به تردید به انتخابات و کاندیداتوری برای ریاست‌جمهوری می‌نگرند. محمدجواد ظریف، اسحاق جهانگیری و محسن هاشمی‌رفسنجانی ازجمله این افرادند.
البته هیچ‌کدام گزینه نهایی نیستند و ممکن است افراد دیگری هم مطرح شوند و هنوز پیش‌بینی در این باره دشوار است، چراکه بسیاری معتقدند در این دوره نیز رویدادهای مهم و تاثیرگذار در نتیجه انتخابات، در همان روزهای پایانی رقم خواهد خورد.
این اوضاع اما صرفا مختص اصلاح‌طلبان نیست، چراکه گزینه‌های اصلی اصولگرایان همچون سیدابراهیم رئیسی و محمدباقر قالیباف نیز هنوز تصمیم نهایی خود را اعلام نکرده‌اند.
خطای محاسباتی اصولگرایان
حالا اصولگرایان متعددی در قامت کاندیدای انتخابات وارد گود شده و فعالیت گسترده تبلیغاتی خود را آغاز کرده‌اند تا چنانچه رئیسی از ورود به انتخابات سر باز شد، اسب‌شان را زین کنند تا با شعار علیه دولت مستقر خود را به پاستور برسانند. صادقی در این رابطه گفته است: جریان رقیب، ولایی و مخالف دولت در فضایی که جامعه با آن دست به گریبان است، موج‌سواری می‌کنند و حالت مخالف‌خوانی و مخالفت با وضع موجود به لحاظ موضع برای‌شان دست بالا می‌سازد. معمولا کسانی که خواهان تغییرند، دست بالایی دارند ولی دچار خطایی شناختی و محاسباتی می‌شوند. جامعه از بلوغ نسبتا خوبی برخوردار است و فریب شعار را نمی‌خورد. اکثریت جامعه ما محاسبه‌گر شده و فریب شعار دست‌نیافتنی را نمی‌خورند.
نگرانی کاندیداها
این‌سوی میدان و در جمع اصلاح‌طلبان اما هرچند ظریف تاکنون به تمامی درخواست‌ها درباره کاندیداتوری خود پاسخ منفی داده، بحث از کاندیداتوری او همچنان میان اصلاح‌طلبان داغ است.
علی‌محمد نمازی، عضو ارشد کارگزاران سازندگی دیروز درباره محمد عطریانفر، دیگر حزب این تشکل سیاسی درباره حمایت از ظریف گفته است: دور از ذهن نیست که موضوع نامزدی احتمالی ظریف در کارگزاران مورد بررسی قرار گیرد. ظریف در صورت اعلام داوطلبی به احتمال قوی یکی از نامزدهای موردنظر حزب کارگزاران است.
هرچند تاکید کرده که در اسناد حزب، سندی که نشان از حمایت کارگزاران از ظریف باشد، نیافته است!
نمازی اما درباره محسن هاشمی که ظاهرا ازجمله گزینه‌های جدی کارگزاران است، یافته‌هایی مستندتر داشته و از شرط و شروط او خبر داده است: هاشمی جزو نامزدهای اصلی حزب کارگزاران بود اما خودش قصد جدی برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری را ندارد. ظاهرا هاشمی برای حضور در انتخابات دو شرط مطرح کرده است که در صورت تحقق آنها به عرصه بیاید. شروط هاشمی درباره اطمینان خاطر از احراز صلاحیت از سوی شورای نگهبان و اجماع جبهه اصلاحات ایران است. اگرچه به اعتقاد من هنوز موضوع حضور هاشمی در عرصه انتخابات قطعیت ندارد.
خبری که باز به نحوی دیگر موید نگرانی اصلاح‌طلبان از نحوه مواجهه شورای نگهبان با گزینه‌های اصلی این جریان سیاسی است و آنان پیش از هر اقدام باید محاسبه کنند که آیا اساسا می‌توانند در انتخابات کاندیدایی داشته باشند یا نه! آن‌هم در حالی که ۲۱ اردیبهشت نام‌نویسی کاندیداها شروع می‌شود و اصلاح‌طلبان هنوز به پاسخی در مواجهه با این مشکل دست پیدا نکرده‌اند.
اوضاعی که زمزمه‌ها درباره احتمال استفاده از راهبردی مشابه انتخابات مجلس یازدهم را تشدید کرده است. دیروز محمود صادقی از ترجیح خود برای اتخاذ راهبرد «بینابین» نسبت به آنچه با عنوان اصلاحات «قدرت‌محور» یا «جامعه‌محور» توصیف می‌شود، گفته و تاکید کرده است: اگر جناحی قصد سیاست‌ورزی دارد نمی‌تواند پنجره‌های فرصت را ولو به صورت حداقلی و دریچه‌ای و منفذی به روی خود ببندد؛ اصلاح‌طلبی باید یک پا در جامعه و یک پا در قدرت داشته باشد تا به حیات خود ادامه بدهد.
کاندیداتوری تاجزاده؛ همچنان سوژه داغ اصلاحات
در این میان موضوع کاندیداتوری سیدمصطفی تاجزاده هم مطرح است؛ خبری که هفته پیش تحرکی جدی در فضای انتخاباتی و میان اصلاح‌طلبان ایجاد کرد.
هرچند بیشتر اصلاح‌طلبان از آن استقبال کردند اما این موضع سیاسی با اما و اگرهایی روبه‌رو بوده است؛ به خصوص آنکه به نظر می‌رسد کارگزارانی‌ها چندان به این احتمال روی خوش نشان نمی‌دهند. جهانبخش خانجانی که از قضا ازجمله اعضای شورای مرکزی کارگزاران است، اگرچه از حمایت از او گفته ولی در ادامه اما و اگرهایی را پیش کشیده و تاکید کرده است: اینکه اصلاح‌طلبان از آقای تاجزاده حمایت می‌کنند یا خیر، نکته‌ای است که به نظر من جای بررسی دارد، باید منتظر تصمیم چرخه سیاسی اصلاح‌طلبان یا همان نهاد اجماع‌ساز باشیم و از سوی دیگر ببینیم آیا آقای تاجزاده خودش را در این چرخه و سیکل مشاهده می‌کند؟ ۲ محور را برای کاندیداتوری آقای تاجزاده می‌توان مطرح کرد؛ داشتن برنامه و اینکه ایشان خودشان را در جریان‌های سیاسی کشور می‌بینند یا خیر.
او در ادامه گفت: اگر ایشان این موارد را مدنظر قرار دهند و حرکت کنند باید از حضورش استقبال کنیم و نگرش تعجب‌آمیز و انگشت به دهان گرفتن از تصمیم آقای تاجزاده نداشته باشیم. بخش اعظمی از حزب کارگزاران اتفاقا از آمدن آقای تاجزاده استقبال می‌کنند. معتقدم باید اجازه دهند که در امر انتخابات ما گزینه‌های متعددی داشته باشیم و مردم تصمیم بگیرند چرا که این‌گونه رفتار کردن بسیار بهتر از این است که محدودیت برای آقای تاجزاده و امثال ایشان ایجاد کنیم.
نظر شما