سلام نو – سرویس سیاسی: تحریم نعمت است؛ این کلیدواژه مخالفان برجام است، گروهی که مخالف اف‌ای‌تی‌اف هستند، با هر نوع مذاکره‌ای حتی با اروپا مخالف‌اند، حامی دور زدن تحریم هستند و هر چه مشکل هستند را از چشم دولت لیبرال غیرانقلابی و انتخاب اشتباه مردم می‌بینند.
این گروه از دیروز تا امروز تریبون‌هایی گسترده داشتند و حتی از رفع تحریم‌ها ابراز ناراحتی می‌کردند. کاظمی صدیقی، امام جمعه موقت تهران از جمله این چهره‌ها است که در بهمن ۹۴ در ستایش تحریم‌ها سخن گفت و افزود: تحریم نعمت بود، قدر آن را ندانستیم؛ می‌توانستیم از فرصت تحریم و با بهره گیری از ابتکار و خلاقیت و شرایط ضرورت در راه بی نیازی از خارج تلاش کنیم و به شکوفایی در مسیر اقتصاد دست یابیم.
مهدی طائب، فرمانده قرارگاه عمار نیز از جمله کسانی است که تحریم را نعمت می‌داند. او در نشست بصیرتی با بسیجیان مشهد که در بهمن ماه امسال برگزار شد تحریم‌ها را نعمت و مذاکره را غلط دانست و گفت: اگر تحریم ها درست مدیریت شود بهترین هدیه خدا برای ماست و امروز قدرت ما برای دشمن آشکار شده و در اوج قدرت هستیم و در برابر دشمن هم مقاومت راه پیروزی است.
چرا برخی می‌گویند تحریم نعمت است؟
اما فارغ از دعواهای سیاسی داخلی و با نگاه منافع ملی، آیا تحریم‌ها واقعاً نعمت است؟ برای پاسخ به این پرسش باید دریافت که دلیل علاقه‌مندان به تحریم چیست و چرا آن‌ها تحریم را نعمت می‌دانند.
نگاهی به مواضع امثال صدیقی و طائب نشان می‌دهد که به باور آن‌ها تحریم باعث افزایش خودباوری، اتکا به خود، بی‌نیازی از دنیا و مقاومت می‌شود؛ در نتیجه تحریم نعمتی است که با تکیه بر آن می‌توان رشد کرد.
شکل ساده این استدلال که در فضای مجازی نیز به کار می‌رود تحریم‌های تسلیحاتی است. حامیان رویکرد نعمت بودن تحریم می‌گویند که به لطف تحریم تسلیحاتی امروز موشک بالستیک، شهر موشکی و پهپاد داریم، در حالی که چنین دستاوردی در صنعت خودروسازی که تا مدت‌ها تحریم نبوده به دست نیامده است.
به باور این گروه تحریم باعث می‌شود متخصص داخلی را باور کنیم، توانایی او را قبول کنیم و به او فرصت ظهور و بروز بدهیم. حتی تحریم باعث می‌شود اقتصاد ایران به اجبار از نفت و اعتیادش به آن جدا شود.
تحریمی که واقعا نعمت نیست!
دیدگاه نعمت بودن تحریم برای شش ماه، یک سال یا دو سال جذاب، روحیه بخش و جالب است ولی واقعیت این است که برای کشوری که تقریباً یک دهه است با انواع تحریم روبه‌رو است نه تنها واقعی نیست، بلکه حتی روحیه بخش هم نیست.
تمام گزاره‌های حامیان تحریم ابطال‌پذیر، سست و غیرواقعی است و حتی اگر صحت هم داشته باشد در برابر مشکلات تحریم وزن بسیار کم و غیر قابل توجهی دارد.
واقعیت اول این است که در دنیای امروز نمی‌توان از دنیا بی‌نیاز بود. آمریکا باشید یا چین، روسیه باشید یا انگلیس یا ایران باشید یا عراق فرقی ندارد؛ هیچ کشوری در هر سطحی از قدرت یا ضعف، از دنیا بی‌نیاز نیست. کره شمالی که مصداق قطع ارتباط با دنیا است امروز با وجود داشتن تسلیحات هسته‌ای در سطحی از فقر و فلاکت به حیات خود ادامه می‌دهد که باور آن برای بسیاری از ما ممکن نیست.
آمریکا با آن سطح غیرقابل انکار قدرت اقتصادی و نظامی و منابع مختلف و غنی طبیعی نیز از دنیا بی‌نیاز نیست و چین به عنوان بزرگ‌ترین رقیب و دشمنش به طور همزمان بزرگ‌ترین شریک این کشور است.
واقعیت دوم این است که تحریم مطلقا هیچ دست آوردی نداشته است. ایران چه دستاورد عجیب‌وغریبی داشت که محصول تحریم باشد؟ صنعت خودروسازی که تحریم شد توسعه یافت؟ صنعت نفت توسعه یافت؟ صنعت واکسن‌سازی توسعه یافت؟
پاسخ تمام این پرسش‌ها منفی است. صنعت خودروسازی ایران نه تنها توسعه نیافت بلکه با مشکلات بیشتری روبه‌رو شد. کاهش فروش نفت سرعت توسعه میدان‌های نفت را کم کرد و به گواه مقام‌های وزارت بهداشت سرعت توسعه واکسن‌ها به علت تحریم کم شد.
برخی توسعه کشور را مثل پیشرفت یک کودک می‌بینند که اگر اسباب بازی او را بگیرید او مجبور می‌شود بیشتر درس بخواند و رشد می‌کند. مشکل اساسی این جا است که کشورداری شبیه بچه‌داری نیست، اگر هم باشد این شیوه بچه‌داری درست نیست و اگر هم درست باشد باید دانست که در تحریم، اسباب بازی را از ما نمی‌گیرند، شاه‌راه‌های اساسی را از ما می‌گیرند و اجازه رشد نمی‌دهند.
اما این تمام مشکلات تحریم‌ها نیست. قدرت خرید مردم ایران روزبه‌روز در حال کم‌تر شدن است، سرمایه‌ها به خارج فرار می‌کند، روند خرید واکسن کند می‌گردد و بودجه کشور با کسری‌های عجیب‌وغریب روبه‌رو می‌شود.
در آخرین نمونه از دردسر تحریم‌ها می‌توان به نامه AFC به ایران اشاره کرد، نامه‌ای که در آن دلایل رد درخواست میزبانی ایران به صراحت عنوان شده است؛ دلایلی که تماما به تحریم‌ها و وضعیت ناخوشایند ایران ربط دارد.
در نامه AFC آمده است: همانطور که مطلع هستید، مسابقات و رقابت‌های فوق‌الذکر ]که ایران برای میزبانی آن اقدام کرد[ دارای جایگاه جهانی است که ذی‌نفعان مختلف از چندین کشور را شامل می‌شود و با تحریم‌های بین المللی فعلی که جمهوری اسلامی ایران را تحت تاثیر قرار داده، ما چالش‌ها و محدودیت‌های قابل توجهی را در برگزاری و انجام موفق مسابقات مربوطه در ایران برای AFC و ذینفعان‌مان پیش بینی می‌کنیم.
تحریم‌های آمریکا ناعادلانه، خلاف اصول حقوق بین‌الملل، قواعد اخلاق و هر نو عرف و قاعده دیگری است، اما واقعیت این است که موثر، دردآور و باعث بسیاری از مشکلات کشور است، مسئله‌ای که انکارش به حل مشکلات کشور کمک نمی‌کند. برای رفع تحریم و حتی مقاومت در برابر تحریم، پیش از همه چیز باید با چهره و اثرات واقعی آن روبه‌رو شد.
نظر شما