سلام نو – سرویس سیاسی: علی لاریجانی حتی اگر در سکوت مطلق هم باشد، باز هم سیاستمدار مهمی در افق امروز سیاست‌ورزی ایران است. وزن شخصی، توانایی سیاست‌ورزی و البته ارتباطات گسترده او باعث شده تا او با وجود سکوت و سکونش به عنوان بازیگری موثر در انتخابات شناخته شود.
تا امروز از لاریجانی به عنوان شانس اول نامزد ائتلاف اعتدالیون، اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل نام برده می‌شد، اما نگاهی به مواضع اصلاح‌طلبان و وضعیت اصولگرایان شانس او را به عنوان نامزد اجماعی جریان اصول‌گرا افزایش داده است، هرچند افزایش این شانس به معنای کاهش دشمنی رادیکال‌های اصول‌گرا با لاریجانی نیست.
واقعیت این است که با وجود استقبال بخشی از کارگزاران از نامزدی علی لاریجانی، عموم محافل اصلاح‌طلبان حاضر نیستند بر روی شخصی مثل او اجماع کنند. لاریجانی از حسن روحانی محافظه‌کارتر است و بارها و بارها از اصلاح‌طلبان و ایده آن‌ها دورتر است. با این همه این به معنای از دست رفتن شانس برای علی لاریجانی نیست.
هرچند او تا این لحظه شانسی اندک به عنوان نامزد اجماعی جریان اصول‌گرا دارد، اما بعید است صحنه سیاسی اصولگرایان تا انتها به همین شکل باقی بماند.
جاده‌های اصولگرایی برای لاریجانی صاف می‌شود؟
بنا به گفته‌های محمدرضا باهنر، از چهره‌های ارشد اصولگرایان، ابراهیم رییسی به صراحت به او گفته که قصد ورود به صحنه انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را ندارد. اگر رییسی بر تصمیم خود استوار بماند و اتفاق عجیبی نیفتد اجماعی‌ترین نامزد اصولگرایان از صحنه کنار می‌رود و تعدد نامزد شکل می‌گیرد.
این تعدد نامزد وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم بسیاری در تلاش هستند تا محمدباقر قالیباف را از ورود به صحنه انتخابات بازدارند. از جمله این جریان‌ها می‌توان به جبهه پایداری و البته حامیان سردار سعید محمد اشاره کرد، سردار جوانی که نیامده با انتقادات تندوتیز قالیبافی‌ها روبه‌رو شد.
اگر محمد بر حضورش در انتخابات پافشاری کند و سیل تخریب‌ها علیه قالیباف نتیجه دهد، می‌توان این طور تصور کرد که رییس مجلس نیز دیر یا زود از ورود به صحنه انتخابات پشیمان شود. با این همه حتی اگر چنین نشود با این موج تخریبی علیه قالیباف و رقبای قدرتمند، بعید است که او بتواند اجماع اصولگرایان را به دست بیاورد.
تمام این معادلات فارغ از نامزدی چهره‌هایی چون حسین دهقان، محسن رضایی و دیگر نامزدهایی است که این روزها زمزمه حضورشان بیش از پیش شنیده می‌شود و حضورشان می‌تواند رقابت و زد و خورد سیاسی بین اصولگرایان را تشدید کند.
در چنین فضایی برنده آن بازیگری است که بتواند دامن خود را با کمترین آسیب از این ورطه بیرون بکشد و علی لاریجانی استاد بی‌بدیل چنین کاری است و حالا هم با سکوت در حال پیگیری همین سیاست است.
علی لاریجانی؛ نامزدی که اکثر اصولگرایان را اندکی راضی می‌کند
در حالی که حسین دهقان از چند ماه پیش نامزدی خود را اعلام کرد، سعید محمد به خاطر نامزدی در انتخابات، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا را تحویل داد و محسن رضایی مواضع عجیب و غریب گرفت، لاریجانی سکوت کرد و به دور از هیاهو با همکاری دولت پرونده روابط با چین را پیگیری کرد.
لاریجانی به خوبی می‌داند اصلاح‌طلبان با وجود احترام به او و ترجیحش به چهره‌هایی مثل قالیباف و رییسی، حاضر نیستند روی او اجماع کنند. در نتیجه به نظر می‌رسد با هوشمندی دنبال این است تا در فرصتی مناسب به عنوان یکی از نامزدهای اصلی اصولگرایان مطرح شود، فرصتی که ممکن است بهار آینده به دست آید.
واقعیت این است علی لاریجانی با وجود توانمندی‌های سیاسی مهمی که دارد چهره محبوبی نیست. رأی جمع کردن برای او از رأی جمع کردن برای حسن روحانی هم سخت‌تر خواهد بود چون حداقل جذابیت‌های ظاهری روحانی مانند قدرت سخنوری او و تهییج فضای مناظراتی را نیز ندارد. در نتیجه گزینه مطلوب برای علی لاریجانی این است که به عنوان نامزد نهایی یا یکی از دو یا سه نامزد نهایی اصولگرایان مطرح شود و بدنه کلاسیک این جریان از او حمایت کند.
اما لاریجانی چطور می‌تواند به نامزد بخش مهمی از اصولگرایان بدل شود؟ اگر اصلاح‌طلبان یک نامزد جدی داشته باشند و فضای کشور اندکی مساعد شده باشد، آن وقت اصولگرایان به فکر اجماع می‌افتند. در آن روز اگر ابراهیم رییسی یا یک گزینه حداکثری و تمام عیار دیگر در میدان نباشند، اجماع بر سر امثال سعید محمد امری تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد.
اینجاست که ظرفیت‌های لاریجانی به کمکش می‌آید و او بدل به چهره‌ای می‌شود که حداقل‌های بخش مهمی از اصولگرایان را تأمین می‌کند و توان رقابت با نامزد اصلاح‌طلبان را نیز دارد. لاریجانی در چنین شرایطی می‌تواند با معرفی ظریف به عنوان وزیر خارجه یا اموری دیگر از این جنس به سبد رأی اصلاح‌طلبان نیز حمله کند و حتی حمایت اعتدالیون را جذب کند.
البته تحقق چنین شرایطی دشوار است چون لاریجانی چهره‌ای است که می‌تواند نماد خیرالموجودین باشد. او هیچ حزب یا جریان حامی صد در صدی ندارد. جوانان طرف‌دارش نیستند. جذاب نیست. نماد آزادی، رفاه یا آرامش نیست و یک نقطه ضعف بزرگ به نام محمود احمدی‌نژاد دارد، چهره‌ای که در صورت حضور لاریجانی در صحنه انتخابات حتماً برنامه ویژه‌ای برای تخریب او خواهد داشت.
با این همه او شانس این را دارد که گزینه نهایی اصولگرایان و رقیب مهم اصلاح‌طلبان باشد و ماهی خوبی از آب گل‌آلود رقابت درونی اصولگرایان بگیرد و کاری را کند که حسن روحانی در سال ۱۳۹۲ کرد و شانس خود را برای پیروزی در انتخابات از زیر ۱۰ درصد به بالای ۸۰ درصد برساند.
نظر شما